به گزارش خبرنگار ایمنا، امروز _سه شنبه ۲۲ بهمن ماه_ پس از چهارسال دوری، پسران طلایی به آسیا باز می‌گردند. سپاهان پس ۱۳۷۸ روز در العین به میدان می‌رود تا سرآمدن انتظار طولانی هوادرانش را مهر کند. همان‌هایی که با خاطرات طلایی‌شان از روزگاران خوش، سختی‌ها را یک به یک خط زدند تا دوباره آب رفته را به جوی بازگردانند. آنان که با پطروسیان و محرم به تیم شهرشان ایمان آورده بودند و با قدرت‌نمایی در آسیا از سپاهان معشوقه‌ای بی‌بدیل ساخته بودند.
هوادارانی که این سال‌ها جای حساب و کتاب برای حضور در مراحل پایانی لیگ قهرمانان را به ترس سقوط و مرگ تدریجی رؤیای طلایی‌شان داده بودند و غرورشان حالا تا سرحد خرد شدن پیش می‌رفت. راستش را بخواهید کم هم بیراه نبود که این چنان پر تکبر از باشگاه دیارشان سخن بگویند. خواسته و ناخواسته توان ایستادن برابر حافظه خود را نداشتند که ننشینند و مرور کنند آنچه در کتابچه بلند و بالای افتخارات تیم مورد علاقه‌شان گنجانده شده است.
آن‌ها که کار را با شکستن دوقطبی پایتخت‌نشین آغاز کرده بودند، ماله موفقیت در آسیا را بر تن تیم‌شان کشیده بودند تا حس تکامل در قطب شدن را بیابند و دیگر به نام قطب سوم فوتبال ایران هم قانع نشوند. هنجارشکنی آن‌ها تقابل “تهرانی” - ”شهرستانی” را شکست و تبدیل به ایدئولوژی مناسب برای الگو برداری شد، اما هیچ تیمی پس از آن‌ها نتوانست الگو را به درستی به امانت ببرد.
کار اصلی اما چنگ زدن بی حد و مرز به رویاهای آسیایی بود. لقب طوفان زرد از راه رسید و سپاهان گام‌های طوفان شدن‌اش در قاره را یکی پس از دیگری بدرستی برداشت و در جایگاهی که می‌باید ایستاد.
بازیکنان سپاهان باید بدانند راه گریزی از تاریخ پرعظمت نماینده ایران و اصفهان در آسیا ندارند و خواه یا ناخواه پا در مسیر سختی نهاده‌اند که در گذشته پرچمداران بزرگی به خود دیده است.
به تیمی که هواداران‌اش نوروز ۸۷ را با گل فراموش نشدنی سید صالحی در جده به الشباب در نخستین روز بهار جشن گرفتند و سین هشتم سفره عیدشان را با تیم‌شان قسمت کردند. همان سال به شرق و غرب آسیا تاختند و پای اولین باشگاه ایرانی را به فینال لیگ قهرمانان گشودند. چندی بعد طلایی‌پوشان به جام باشگاه‌های جهان رفتند و در حالی که یک قدم از تقابل با میلان کهکشانی آن سال کم آوردند، حسرتی را بر دل رقبای‌شان نهادند که تاکنون سرانجامی برایش نوشته نشده است. آن‌ها سال‌ها در آسیا اسم و رسم ساختند و هوادران رقبا را به شنیدن “سپاهان” از زبان گزارشگران عربی با ترس و لرز عادت دادند. آنقدر خوب کار کرده بودند تا چهار سال دوری مانع از حضورشان در میان ۱۰ باشگاه برتر تاریخ لیگ قهرمانان نشود و اقتدارشان به قدری رسیده بود که در ریاض از خیر پنالتی باد آورده مقابل الهلال نیز گذشتند.
حالا اما میراث مکتب بزرگ طوفان زرد، به دستان بازیکنان امروزی این تیم رسیده است. همان‌هایی که قرار است امروز میان سفید و بنفش تمام‌نشدنی هزاع بن زائد دوباره پرچمدار نام سپاهان باشند. همان‌هایی که باید بدانند پیراهنی که امروز بر تن دارند، روزگاری مایه طوفان در قلب آرام رقبا بود و حالا امانتی است تا جایگاه قبلی‌اش را به آن برگردانند و هوادران طلایی دلشان، از آن‌ها خواهند خواست که وارثان خوبی برای میراثشان باشند.
نظر شما