به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، چنین به نظر می‌رسد که شهروندی در ایالات متحده آمریکا و قوانین مهاجرتی بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ یکی از موضوعات داغ خبری بوده است. شهروند شدن در بسیاری از کشورها بسیار راحت است و در این کشورها قوانین سختی برای مهاجران خارجی وجود ندارد. این در حالی‌است که فرآیند شهروند شدن در بعضی از کشورها نظیر ایالات متحده آمریکا، به سختی صورت می‌گیرد و هر کسی قادر به ادامه زندگی به عنوان یک شهروند در این کشورها نخواهد بود.
بعضی از کشورها به راحتی به ورزشکاران حرفه‌ای که ممکن است در بازی‌های المپیک برای آن‌ها مقام پیروزی کسب کنند، تبعیت صادر می‌کنند و سطح ورزشی افراد خارجی را معیاری برای پذیرش او به عنوان شهروند در نظر می‌گیرند. اما در بعضی دیگر از کشورهای جهان، فرآیند تبعیت بسیار پیچیده است و مهاجران باید مسیری طولانی سپری کنند تا پس از آن به عنوان شهروند شناخته شوند که البته در بسیاری از موارد این افراد پذیرفته نمی‌شوند و به کشور خود باز گردانده می‌شوند. در ادامه به بعضی از کشورهای جهان با سخت‌ترین شرایط تبعیت در جهان پرداخته می‌شود.
واتیکان
واتیکان محل اقامت پاپ اعظم، با تعداد حدود ۸۰۰ ساکن و ۴۵۰ شهروند کوچک‌ترین کشور مستقل جهان به شمار می‌رود که در درون شهر رم در کشور ایتالیا واقع شده است. شاید یکی از مهم‌ترین دلایل جمعیت کم این کشور، قوانین سختی است که دولت آن برای پذیرش مهاجران وضع کرده است. بر اساس گزارشات کتابخانه ملی کنگره، افراد تنها در صورتی می‌توانند به عنوان شهروند واتیکانی پذیرفته شوند که جز کاردینال‌هایی باشند که در واتیکان یا رم در حال زندگی هستند. سیاستمدارانی که در دربار پاپ اعظم مشغول به خدمت هستند و کارکنان کلیسای کاتولیک نیز جز شهروندان واتیکان به حساب می‌آیند.
لیختن‌اشتاین
لیختن‌اشتاین با نام رسمی شاهزاده‌نشین لیختن‌اشتاین سومین کشور کوچک در اروپا است که بین کشورهای اتریش و سوئیس واقع شده است. جمعیت این کشور کم‌تر از ۴۰ هزار نفر است و به نظر می‌رسد که سیاست‌های مهاجرتی دولت لیختن‌اشتاین باعث ثابت و کم ماندن جمعیت آن شده است.
برای اقامت دائم در لیختن‌اشتاین سکونت به مدت ۳۰ سال در این کشور الزامی است که البته تا قبل از ۲۰ سال هر یک سال به اندازه دو سال محاسبه می‌شود. چنانچه یک مهاجر خارجی با یکی از شهروندان این کشور ازدواج کند این مدت زمان کوتاه می‌شود و به پنج سال پس از ازدواج کاهش می‌یابد. اگر کسی بخواهد ۳۰ سال سکونت برای او کاهش یابد، تنها پس از گذشت ۱۰ سال زندگی در لیختن‌اشتاین و در صورت کسب آرا کافی از طرف مردم می‌تواند به عنوان شهروند این کشور به رسمیت شناخته شود. مهاجران قبل از هرچیزی باید تابعیت خود به کشور سابق را لغو کنند و مراحل بعدی را برای کسب تبعیت کشور لیختن‌اشتاین سپری کنند.
بوتان
پادشاهی بوتان کشوری هیمالیایی است که به خاطر موفقیت چشمگیر در شاخص شادی ملی در سراسر جهان شهرت دارد. این کشور یکی از دورافتاده‌ترین کشورهای جهان به شمار می‌رود که در رشته کوه‌های هیمالیا واقع شده است. کشور بوتان تا سال ۱۹۷۴ به طور کامل به روی گردشگران بسته بود و پس از آن دولت قوانین سفت و سختی برای مهاجرت‌پذیری وضع کرد. تنها افرادی که هر دو والدین آن‌ها اهل کشور بوتان باشند، شهروند این کشور به حساب می‌آیند و در صورتی که تنها یکی از والدین بوتانی باشد، شخص باید به مدت ۱۵ سال در این کشور زندگی کند تا به تبعیت آن درآید. قانون ۱۵ سال سکونت برای کارمندان دولتی نیز قابل اجرا است و افرادی که از کشورهای خارجی به بوتان سفر می‌کنند و در اداره‌های دولتی مشغول به کار می‌شوند، پس از سکونت ۱۵ ساله در بوتان شهروند این کشور به شمار می‌روند.
افرادی که والدین غیر بوتانی دارند که این والدین برای دولت کار نمی‌کنند پس از ۲۰ سال زندگی در این کشور، تابع آن محسوب می‌شوند که در این مدت باید از هرگونه صحبت یا اقدام علیه دولت بوتان خودداری کنند. حتی پس از شهروند شدن بوتان، هر گونه اقدام علیه این کشور منجر به صلب شهروندی خواهد شد.
قطر
تنها افرادی به عنوان شهروند کشور قطر شناخته می‌شوند که پدر آن‌ها قطری باشد و حتی اگر فقط مادر آن‌ها اهل این کشور باشد، شهروند آن به شمار نمی‌روند. اگر شخصی به مدت ۲۵ سال ساکن قانونی کشور قطر باشد، بدون این‌که به مدت دو ماه متوالی کشور را ترک کرده باشد، آن‌گاه می‌تواند اقدامات لازم را برای کسب تبعیت در این کشور آغاز کند. اخبار قطر حاکی از آن است که در هر سال تنها تعداد ۵۰ نفر خارجی به عنوان شهروند به رسمیت شناخته می‌شوند و قوانینی متفاوت با افرادی که در این کشور متولد می‌شوند، برای آن‌ها وضع می‌شود.
نظر شما