به گزارش خبرنگار ایمنا، کریستین برویر در نشست "فیلمسازی فیلم هنری، از تولید تا اکران" با اشاره به سینمای هنری در آلمان اظهار کرد: حدود ۱۵ سینمای هنری در برلین وجود دارد که حدود دو میلیون بلیط در سال برای فیلم های هنری فروخته می شود. سهم سینمای تجاری در سینمای آلمان نیز مانند دیگر نقاط دنیا بیشتر از دیگر سبک ها است و تنها ۱۵ درصد از فروش به سینمای هنری اختصاص می یابد.
مدیرعامل کنفدراسیون بین المللی فیلم های هنری سپس با اشاره به ساز و کار اکران فیلم های هنری در کشورهای مختلف، خاطرنشان کرد: در اروپا حمایت مالی بسیار بیشتر و تولید فیلم هنری افزایش یافته است. بخشی از آن به دلیل انقلاب فناوری و راحت تر شدن تولید فیلم است. با این حال فیلم های بدنه بیش از فیلم های هنری تولید می شود زیرا تولید آن ها بسیار گران است. معمولا فیلم های هنری به جز بخشی از آن ها، با سرمایه گذاری شخصی تولید می شود.
وی افزود: دانشگاه ها و مدارس فیلمسازی در اروپا بسیار فعال هستند و هنرجویان با ساخت فیلم های کوتاه و هنری شروع می کنند. فیلم ها باید از بخش های مختلفی سرمایه مورد نیاز را تامین کنند، در آلمان بر اساس قوانین فدرال دولت می تواند تا ۸۰ درصد بودجه را به صورت سوبسید اهدا کند. همچنین تلویزیون دولتی آلمان نیز بستر خوبی برای اکران فیلم ها است.
سیاستمداران علاقه ای به فیلم هنری ندارند
برویر درباره اختصاص بودجه های دولتی به فیلم های هنری، توضیح داد: بیشتر بودجه دولتی برای ساخت فیلم اختصاص می یابد و برای اکران بودجه وجود ندارد. این مشکلی است که در اروپا وجود دارد، در اروپا فیلم های بیشتر و بیشتری ساخته می شود، اما در اکران پول لازم برای بازایابی وجود ندارد. در حال تلاش برای افزایش بودجه در ساخت فیلم های هنری هستیم.
مدیرعامل کنفدراسیون سینمای هنری با بیان اینکه حمایت مستقیمی برای فیلم ها وجود ندارد و در موسسه های خصوصی نیز هیات تصمیم گیرنده برای حمایت مالی وجود دارد، تاکید کرد: در ۱۰ سال گذشته تنها پنج درصد از بودجه به سینمای هنری اختصاص داشته و سعی داریم تا این عدد بیشتر شود. سیاستمداران علاقه بیشتری به ساخت فیلم های بدنه ای سینما دارند چرا که آن فیلم ها مخاطب را به سالن اکران خواهند کشید.
نگاه سینمای ایران سنتی است
هوشنگ گلمکانی در ادامه این نشست درباره جایگاه فیلم هنری در تاریخ سینمای ایران گفت: سینمای ایران از ابتدا تا کنون نگاه سنتی داشته و کسانی که خواستار نوآوری بودند در انزوا قرار داشتند و هیچگاه در دوران خود درک نمی شدند. در سال های پیش از انقلاب امکان تولید فیلم هنری نبود، مگر اینکه خودشان سرمایه داشتند. حتی اگر فیلمی ساخته می شد امکان نمایش و اکران آن وجود نداشت.
عضو شورای سیاستگذاری گروه سینمایی هنر و تجربه افزود: اصولا سینمایی که نگاه سنتی دارد به جلب‌نظر جمعیت انبوه نگاه می کند و باید به سراغ قصه گویی که همه مردم آن را درک کند، برود. در گذشته فیلم باید در سینما اکران یا در تلویزیون نمایش داده می شد، اما اکنون راه های دیگری برای نمایش وجود دارد. البته پس از موج نو سینما ایران و ساخت فیلم گاو فضا کمی بازتر شد.
این منتقد سینما درباره وضعیت سینمای هنری پس از انقلاب اسلامی، تصریح کرد: پس از انقلاب اتفاقات تازه ای در سینمای ایران رخ داد، سینماهای پیشین به آتش کشیده شدند و نگاه سنتی قبلی دیگر قابل قبول نبود. اما همچنان بدنه سینما نگاه سنتی داشت و باید انبوه تماشاگر را راضی می کرد. از اوایل سال ۱۳۷۰ موجی به صورت آرام آغاز شد، دلیل آن نیز ورود افرادی نو به جامعه و دنیای کسب و کار بود. در این دوران نیز سرمایه گذاران برای پیشبرد منافع خود وارد دنیای فیلمسازی شدند، همین مسئله نیز تبدیل به فرصتی برای تجربه اندوزی کارگردانان شد.
وی با بیان این نکته که از دهه هشتاد و آغاز دنیای دیجیتال سیلی از تولید فیلم های هنری راه افتاد که این فیلم ها باید جایی اکران می شد، تاکید کرد: پیش از برپایی گروه هنر و تجربه چندین بار تجربه هایی برای اکران فیلم های خاص با تماشاگران خاص ایجاد شد که تمام آن ها نیز شکست خورد. دلیل آن نیز مدیریت افرادی از بدنه سینما بر این بخش بود، این افراد خواستار شکست خوردن این فیلم ها بودند.
رونق سینما با ورود جوانان به عرصه
وی در ادامه اظهار کرد: رونق سینمای هنری و تجربی در دو دهه اخیر حاصل ورود جوان های دو دهه قبل از آن به فعالیت های اجتماعی و امکانات دیجیتال که فرصت تماشا را به همه می دهد، بود. همچنین امروزه عرضه فیلم راه های مختلفی دارد و این امکان برای هر سینماگری وجود دارد که فیلم های خود را عرضه کند. اکران عمومی باعث می شود که فیلم ها و سینماگران هنری به صورت رسمی عرضه شوند و این سینماگران به رسمیت شناخته شوند که این بسیار در ادامه فعالیتشان موثر است.
گلمکانی اختصاص بودجه های مالی در زمان نمایش را بسیار کارآمد تر از اختصاص بودجه برای تولید فیلم دانست و گفت: در چند دهه گذشته افرادی با برآوردهای غیر منطقی و دریافت بودجه از برخی نهادها فیلم هایی می ساختند که پشتوانه این فیلم ها از فساد مالی بود و هیچگاه رنگ پرده را نیز ندید.
عضو شورای سیاستگذاری سینما هنر و تجربه افزود: در حدود پنج سالی که از تاسیس گروه هنر و تجربه می گذرد بودجه ای از دولت برای این گروه اختصاص می یابد. گاها می شنوم برخی می گویند دولت تا کی باید از این گروه ها حمایت کند. پاسخ من به این گروه این است که دولت باید تا ابد به گروه های هنری کمک کند چرا که زمینه استقلال برای گروهی مانند هنر و تجربه وجود ندارد.
نظر شما