به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، دیابت نوع یک، یک بیماری خود ایمنی است که ممکن است در هر سنی به وجود بیاید. هرچند دلیل دیابت نوع یک هنوز مشخص نشده است، اما عوامل خطر زیادی برای این بیماری متابولیکی وجود دارد. برای مثال، محققان به رابطه بین بعضی ژن‌ها و این بیماری اشاره کرده‌اند. این نوع ژن‌ها به تولید پروتئینی که نقش مهمی در سیستم ایمنی دارد، کمک می‌کند و دلیل ۴۰ درصد خطر ژنتیکی دیابت نوع یک است. با این حال، درصد کمی از افراد با این مولفه‌های ژنتیکی موسوم به " HLA" به دیابت نوع یک مبتلا می‌شوند.
در واقع عوامل محیطی نیز نقش مهمی در ابتلا به این بیماری بازی می‌کند؛ ترکیب میکروبیوم روده یکی از این عوامل است و ایجاد تعادل سالم بین باکتری‌های روده برای حفظ سلامت سیستم ایمنی بدن، ضروری است. گروهی از محققان سوئدی به تازگی رابطه بین ژن‌های HLA و میکروبیوم نوزادانی را که به طور ژنتیکی در معرض ابتلا به دیابت نوع یک قرار داشتند، مورد بررسی قرار دادند.
آن‌ها برای نیل بدین هدف، اطلاعات پزشکی ۴۰۳ نوزاد را که بین سال‌های ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۹ به دنیا آمده بودند، ارزیابی کردند. پژوهشگران نمونه‌های بیولوژیکی افراد مانند خون، مو، ادرار و مدفوع را در زمان تولد، بین دو تا سه سالگی و پنج تا ۶ سالگی، بررسی کردند. نتایج بررسی‌های جدید نشان داد ترکیبات متفاوتی در باکتری‌های فلور روده کودکانی که خطر ژنتیکی بالایی برای ابتلا به دیابت نوع یک دارند، وجود دارد.
ﻓﻠﻮر روده ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻴﻜﺮوارﮔﺎﻧﻴﺴﻢﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در دﺳﺘﮕﺎه ﮔﻮارﺷﻲ از ﻣﺮی ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎی ﻛﻮﻟـﻮن زﻧـﺪﮔﻲ می‌کنند. به گفته محققان رابطه مستقیمی بین خطر ژنتیکی دیابت نوع یک و تغییرات بارز در میکروبیوم افراد وجود دارد. در واقع گونه‌های خاص باکتری‌ها در کودکان دارای خطر ژنتیکی بالا برای ابتلا به دیابت نوع یک، وجود ندارد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که بعضی باکتری های دیگر، نقش محافظتی داشته و برای درمان بیماری‌های خودایمنی مفید است؛ این نوع گونه‌ها نمی‌تواند در افرادی که دارای خطر ژنتیکی بالا هستند ، زنده بماند.
نتایج این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
نظر شما