تدوام بی پایان کلاسیک

هنگامی که در جهان داستان، صحبت از انتزاعی بودن مفاهیم است، نمی‌توان محدودیتی برای این مفاهیم قائل شد. گاهی جسارت یک نویسنده و گاهی رسیدن کارد به استخوان او، موجب خلق آثاری می‌شود که به عنوان میراثی گرانبها، به چندین نسل بعد از او هم می‌رسد.

به گزارش خبرنگار ایمنا، نوشتن یک داستان بدون آنکه نویسنده، جهان شخصی خودش را در آن دخیل کند، تقریباً غیر ممکن است.

شارلوت برونته یکی از نویسندگان کلاسیک، چه به لحاظ تاریخی چه به لحاظ داستان نویسی، است که خدمت بزرگی در حق نویسندگانی کرد که حتی به عنوان یک فیلسوف-نویسنده قلمداد می‌شوند.

شارلوت برونته با خلق رمان جین ایر، برای اولین بار با آگاهی کامل نسبت به خوداگاه ذهنش، دست به خلق اثر داستانی زده است.

جین ایر داستان دختری به همین نام است که پدر و مادرش را در اثر بیماری از دست می‌دهد و از سوی وابستگانش هم با ناملایمت های عاطفی و رفتاری مواجه می‌شود و سرانجام به پرورشگاه سپرده می‌شود.

جین پس از آنکه با خشونت و بی مهری در محیط پرورشگاه، بزرگ می‌شود، به عنوان معلم سرخانه به خانه یکی از ارباب‌های اشرافی به نام ادوارد راچستر می‌رود.

جین و راچستر رفته رفته به یکدیگر علاقمند می‌شوند اما راز بزرگ و وحشتناکی در یکی از اتاق‌های خانه آقای راچستر مخفی شده است و آن، همسر دیوانه ادوارد راچستر است.

خودآگاهی شخصی، به این معناست که نویسنده به آنچه موجب خلق اثرش می‌شود، آگاه باشد.

در میان آثاری که خواهران برونته نوشته‌اند، جین ایر یکی از آثاری است که به شدت به زندگی شخصی این خواهران، نزدیک است و شارلوت، هیچ ابایی از مکتوب کردن ناملایمت های زندگی شخصی‌اش در رمانش، نداشته است.

خواهران برونته بعد از آنکه مادرشان آنها را ترک کرد، به یک مدرسه شبانه روزی فرستاده شدند که محیطی بسیار خشن و بی روح داشت؛ درست شبیه مدرسه لوود که جین در آن زندگی می‌کند و در داستان، جین تنها دوستش در مدرسه را بر اثر بیماری از دست می‌دهد و در زندگی واقعی شارلوت نیز، دو خواهرش الیزابت و ماریا را بلافاصله بعد از تمام شدن مدرسه، در اثر بیماری سل، از دست می‌دهد.

خودآگاهی شخصی به عنوان میراث ارزنده شارلوت برونته، به نویسندگان جریان سیال ذهن بسیار کمک کرد. اگرچه آثار این دسته از نویسندگان هم تحت تأثیر جو حاکم زمانه زندگیشان بود و شاید در برخی از آثار این نویسندگان مانند جیمز جویس، اصلاً داستانی برای روایت وجود نداشت اما این نویسندگان، بدون هیچ ترس و یا شرمی، ذهنیت خود را در آثارشان روایت می‌کردند؛ درست شبیه به کاری که شارلوت در جین ایر انجام می‌دهد با این تفاوت که زمانه زیستی شارلوت برونته، هنوز به اشباع موضوعی نرسیده بود و داستان‌هایی برای روایت وجود داشت.

جین ایر، در زمانه خودش یک اثر پیشتاز محسوب می‌شود؛ اگرچه چاپ اول این رمان با نام مستعار مردانه صورت گرفت و در زمان ویکتوریایی انگلیس، نویسندگی برای زنان ناپسند بود و امری بیهوده تلقی می‌شد، اما شخصیت اصلی رمان، یک دختر است و داستان از زبان این دختر بیان می‌شود.

دختران قرن هجده و نوزده انگلستان، رسالتی جز آراسته بودن برای پیدا کردن یک شوهر متمول نداشتند اما جین، دختری است ساده و معمولی که تلاشی برای به دست آوردن یک اشراف زاده نمی‌کند و با همین “خودش بودن” می‌تواند در دل راچستر جایی پیدا کند.

نقل قول‌هایی است که حتی ماجرای عاشقانه میان جین و راچستر هم از یک عشق نافرجام در زندگی شارلوت منشأ گرفته اما آنچه مسلم است، به ثبت رسیدن تلخی‌های زندگی خواهران برونته با رگه‌های ظریفی از رمانتیسیسم، آغازگر تحول بزرگی بود برای نویسنده‌هایی که بعدها، همین رمانتسیسم هم از زندگیشان حذف شد و جسارت بیان ذهنیت به جای داستان‌های عاشقانه نشست.

بیشتر بخوانید:

آغاز بی پایان داستان

کلاسیک بدون انقضا

کد خبر 377293

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.