سهیلا جورکش در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، در خصوص عدم حضورش در مجلس شورای اسلامی برای تعیین مجازات برای عاملان اسیدپاشی، اظهار کرد: در حال حاضر برای ادامه درمان در بوستون آمریکا به سر می‌برم، در گذشته نیز هر شش ماه یکبار برای بررسی و معاینات به آمریکا می‌رفتم، این بار نیز به دلیل مشکوک بودن چشم‌هایم به بیماری گلوکوما یا آب سیاه چشم حدود دو ماه است که آمریکا هستم.
وی با تاکید بر اینکه هنوز عامل یا عاملان اسیدپاشی زنجیره‌ای در اصفهان دستگیر نشده‌اند، افزود: در نظر گرفتن ۲۰ سال حبس برای مجرمان اسیدپاشی هیچ تضمینی برای تکرار این جرم نیست، باید مجازات قصاص برای عاملان درنظر گرفته شود تا دیگر چنین حرکات زشتی تکرار نشود.
این قربانی اسیدپاشی اضافه کرد: باید عمل به مثل برای فرد اسیدپاش انجام شود تا بفهمد چه آسیب بزرگی به طرف مقابلش می‌زند، وقتی مقرر شده است که بیت‌المال دیه آن فرد حادثه دیده را بدهد این امر خود عامل بیشتر شدن این حادثه خواهد بود، با توجه به مصوبه اخیر مجلس در این خصوص مجرمان به راحتی می توانند حبس را با گذاشتن سند به آزادی تبدیل کرده و در مورد دیه هم به این امر دلخوش کند که دولت هزینه را پرداخت می‌کند، پس این قانون تعیین شده به هیچ‌وجه بازدارندگی خاصی نخواهد داشت.
وی با بیان اینکه متاسفانه در جلسه تعیین مجازات اسیدپاشی در مجلس حضور نداشتم، خاطرنشان کرد: از بین قربانیان این حادثه بیشترین آسیب را دیده‌ام، بعد از حادثه سه ماه در کما بودم، سه سال نابینایی را تحمل کردم و ۹۰ عمل گرافت انجام دادم، چشم راستم را به طور کامل از دست داده‌ام و با بینایی چشم چپم که در یک عمل نادر در دنیا، با یک قطعه تتانیوم انجام شد، بینایی ضعیفی دارم.
جورکش تصریح کرد: رنج‌های بسیاری کشیدم و همه زندگی‌ام را در اثر این حادثه که تنها دلیل آن جهل و نادانی است، از دست دادم، این عمل تنها با ۱۰ یا ۲۰ سال زندان جبران شدنی نیست، چرا که فرد حادثه دیده سختی‌های بسیاری را تحمل می‌کند.
وی با تاکید بر اینکه هیچ راه درمانی در ایران برای من وجود نداشت، گفت: مجبور به درمان در آمریکا شدم که سختی‌ها و هزینه‌های بسیاری برای من و خانواده‌ام داشته است.
این قربانی اسیدپاشی اصفهان با تاکید بر اینکه باید چنین موضوعاتی از ریشه، ریشه‌کن شود، گفت: باید اینگونه مسائل در جامعه آگاه‌سازی شود تا ریشه ظلم و ستم از بین برود.
نظر شما