به گزارش خبرنگار ایمنا، از تابستان سال ۹۶ با اجرای تئاتر الیور توییست، عنوان "تئاتر موزیکال" میان مردم و اهالی هنر باب شد. تئاترهایی با حضور ستارههای سینمایی و با هزینههای تولیدی گزاف که قیمت بلیت این تئاترها نیز بسیار بالا هستند.
"آنهایی که برای دیدن تئاتر به تالار وحدت میروند، زمین تا آسمان با افرادی که به دیدن اجراهای تئاتر شهر میروند فرق دارند!" این جمله یا مشابه این جمله، زمانی بیان آن در همه کلاسهای تئاتر باب بود و تقریباً از زبان تمامی اساتید تئاتر شنیده میشد میتوان گفت روزگاری، محل اجرای تئاتر تعیین کننده سطح مخاطب بود و تئاتر هم متناسب با سطح تماشاگرش ساخته میشد؛ اما حالا تمام مناسبات به هم ریخته است اما این روزها با توجه به وضعیت اقتصادی نامناسب خانوارها، وجود تئاترهای موزیکال با تماشاگرانی از همه قشرهای جامعه و سطوح متفاوت درآمدی قابل درک نیست شاید وجود ستارههای سینمایی، طعمه بسیار دلچسبی برای جذب هرگونه مخاطب است.
"عروس مردگان" نه تنها از تمامی این پارادوکسها مستثنی نیست، بلکه با صراحت تمام، قانونی با عنوان کپی رایت را زیرپا گذاشته است و به نظر میرسد تنها به خاطر وجود ستارههایی چون نیکی کریمی و میلاد کیمرام جذب مخاطب دارد و برای مخاطبینی که با آثار تیم برتون هم آشنایی دارند جذاب است. با وجود این ظاهراً این تئاتر موزیکال، نتوانسته در اجرا موفق عمل کند و تماشاگری که استانداردهای تئاتر را میشناسد راضی کند.
علت توقیف نمایش و بازبینی مجدد این تئاتر در هالهای از ابهام است، اما آنچه نمود دارد این است که این مجموعه اجراها با این که معنا و عمق چندانی ندارند، جاذبه بسیار زیادی حتی برای مخاطبین شهرستانی دارند؛ آنقدر که علاوه بر پول بلیت نمایش، برای سفر به محل نمایش نیز هزینه میکنند.
علت وجود این پارادوکس یعنی وجود مشکلات اقتصادی و وجود اشتیاق بیش از حد برای تماشای این تئاترها، به شدت تفکربرانگیز و در عین حال تعجبآور است.
نظر شما