به گزارش خبرنگار ایمنا، جمال چاوشی‌فر، ملی‌پوش اصفهانی کرال پشت شنا که سابقه کاپیتانی تیم ملی و جابه‌جایی رکوردهای ایران را در کارنامه ورزشی خود دارد، فعالیتش را در رشته شنا از شش سالگی آغاز کرده است و در مدت فعالیت خود توانسته مدال‌های رنگارنگی در تورنمنت‌های مختلف به دست آورد؛ وی در گفت‌وگویی با خبرنگار ایمنا از چگونگی ورودش به این رشته و ادامه فعالیتش گفته، که در ادامه می‌خوانید:
ورزش را از چه سنی شروع کردی و پس از چه مدت به صورت حرفه‌ای فعالیت کردی؟
از شش سالگی با شنا آشنا شدم و به واسطه علاقه خانواده‌ام در این رشته فعالیت کردم و کم کم خودم هم علاقه‌مند شدم؛ از ۱۶ سالگی تمریناتم را به‌صورت حرفه‌ای شروع کردم و از همان سال‌ها هم به اردوهای تیم ملی دعوت شدم.
بهترین خاطره ورزشی‌ات چیست؟
در سن ۱۸ سالگی توانستم در مسابقات کرال پشت مالزی رکورد ایران را جابه‌جا کنم که اتفاق خوشایندی برایم بود تا در ادامه راه با انگیزه بیشتری تلاش کنم. در ادامه نیز توانستم ۲۴ بار رکورد ایران را در این رشته ورزشی جابه‌جا کنم؛ رکورد جهانی ۵۰ در ۱۰۰ متر جهان، ۵۲ ثانیه است که بهترین رکورد من ۵۷ ثانیه بود.
از وضعیت جسمانی‌ات بگو؟
۲۸ سال سن دارم؛ از لحاظ آمادگی جسمانی نسبت به دلایل مختلفی از جمله آسیب‌دیدگی، بیماری و سوء مدیریت در ورزش، نسبت به گذشته افت داشته‌ام؛ امسال و سال‌های گذشته تغییرات زیاد مدیریتی در فدراسیون وجود داشته که همین مسئله باعث شده رشته ورزشی شنا به مشکل بخورد. سال گذشته با وجود اینکه بعد از مدت‌ها به آمادگی نسبی رسیده بودم، حتی به رقابت‌های آسیایی جاکارتا اعزام نشدم.
از چه ناحیه‌ای آسیب‌دیدگی داشتی؟
سال ۹۶ مچ دستم شکست و حدود یک سال طول کشید به‌طور کامل بهبود یابد اما خوشبختانه آسیب مچ دستم خوب شده و به تمریناتم ادامه می‌دهم. ناراحتی معده چندین سال است که اذیتم می‌کند و دارو مصرف می‌کنم.
سال ۹۷ چطور گذشت؟
به طور کلی سال خوبی نبود؛ مصدومیت‌ها و اعزام نشدنم به بازی‌های آسیایی جاکارتا تا حدودی بر روحیه‌ام تأثیر گذاشت و نتوانستم به اهدافی که داشتم برسم. البته در لیگ برتر به مقام قهرمانی رسیدیم و در مسابقات کشوری هم مقام‌های خوبی را به دست آوردم.
برای امسال برنامه‌ریزی کرده‌ای که باز هم به دوران اوج خود بازگردی؟
به طور متوسط تمریناتم را ادامه می‌دهم تا ببینم چه اتفاقی خواهد افتاد، به‌احتمال زیاد در سال ۹۸ از ورزش حرفه‌ای خداحافظی خواهم کرد و دیگر در مسابقات شرکت نمی‌کنم.
دلیل خاصی برای خداحافظی داری؟
آن‌طور که باید به شناگران رسیدگی نمی‌شود؛ یک ورزشکار حرفه‌ای باید از لحاظ مالی تأمین شود تا بتواند دو نوبت در روز تمرین کند. فشارهای اقتصادی جامعه به شکلی شده است که دیگر قراردادهای لیگ برتر شنا و ورزش کفایت ورزش حرفه‌ای را نمی‌دهد. زمانی که دلار هزار تومان بود در لیگ برتر ۲۰ میلیون تومان قرارداد می‌بستم؛ در حال حاضر نرخ ارز بالای ۱۰ هزار تومان است و قرارداد ما در لیگ برتر ۱۰ میلیون تومان شده است!
فکر می‌کنی در مسابقات آینده ورزشکاران بتوانند به نتایج مطلوبی دست پیدا کنند؟
آینده خوبی را برای ورزش کشور تصور نمی‌کنم؛ اقتصاد یکی از مهم‌ترین عوامل برای پیشرفت ورزش است که در ایران در حال تضعیف شدن است. در آینده اگر وضعیت اقتصادی ایران ثبات پیدا کند، باز هم مثل گذشته نیست و سالیان زیادی طول می‌کشد تا به دوران طلایی ورزش بازگردیم.
به مربیگری شنا فکر کرده‌ای؟
به علت دشواری‌ها و حاشیه‌های مربیگری که در ایران وجود دارد، در این حرفه فعالیت نمی‌کنم. در فکر مهاجرت هستم تا پس از خداحافظی از شنا به کشور دیگری بروم و در صورت امکان در یک کشور خارجی به مربیگری و آموزش بپردازم.
رسیدگی مسئولان در ورزش را چگونه ارزیابی می کنی؟
متاسفانه مسئولان ورزش کشور به ورزشکاران اهمیت نمی‌دهند؛ بعد از سال‌ها ورزش کردن فکر می‌کنم در یک برزخ گیرکرده‌ام. به خاطر علاقه شخصی‌ام به شنا، هنوز به صورت حرفه‌ای به فعالیتم ادامه می‌دهم؛ اینکه یک ورزشکار در طول عمر خود، دو بار می‌میرد، صحت دارد؛ یک‌بار پس از خداحافظی از ورزش و بار دیگر که به شکل طبیعی می‌میرد.
نظر شما