شهرام حیدری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: منابع درآمدی شهرداری‌ها در شهرهای جهانِ اول که بخش کمی از این منابع را شامل می‌شود، منابع درآمدی داخلی است که به طور مستقیم توسط خود شهرداری‌ها و از طریق دریافت بهای خدمات مربوط به اراضی، املاک مسکونی و تجاری شهری تامین می‌شود؛ از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان از عوارض پروانه‌های ساختمانی، عوارض نوسازی و دیگر انواع عوارض شهری نام برد.
این کارشناس اقتصادی گفت: منابع درآمد شهرداری‌ها در جهان، وابسته به نوع حکومت محلی، تعدد نهادهای متولی شهری(دولت، شهرداری‌ها، شوراها، استانداری‌ها و...) ، میزان اختیارات شهرداری‌ها، وجود سازمان‌های متولی شهری، میزان دخالت نهادهای حکمران شهری و ... است، به همین دلیل نمی‌توان برای شهرهای ایران، نسخه‌های کپی شده‌ای از منابع درآمدی شهرهای جهان را برای افزایش منابع درآمد پایدار شهرداری‌ها توصیه کرد.
وی با بیان اینکه بیشتر درآمدهای ناپایدار شهری، به دلیل نیاز ضروری مدیریت شهری به منابع درآمدی، از طریق فروش تراکم، تغییر کاربری‌ها و ... حاصل می‌شود، اظهار کرد: درآمدهای ناپایدار بی شک در بلندمدت آثار مخربی بر ساختار فیزیکی شهرها، اقتصاد و فرهنگ شهری خواهد گذاشت.
حیدری ادامه داد: دسته دوم درآمدهای شهرداری‌ها را منابع درآمدی خارجی تشکیل می دهد و از محل جذب سرمایه گذاری‌های بخش خصوصی و مشارکت بخش خصوصی فعال در حوزه‌های گوناگون کنش‌های شهری با شهرداری‌ها برای انجام پروژه‌های گوناگون شهری، فروش اوراق مشارکت، کمک‌های دولتی، وام‌های بانکی و ... تامین می‌شود.
این کارشناس اقتصاد شهری اضافه کرد: نبود بانک جامع اطلاعاتی راجع به املاک و مالک، نبود ضمانت اجرایی برای وصول عوارض و ... از جمله موانعی است که سر راه افزایش درآمدهای پایدار شهرداری‌های ایران وجود دارد.
نظر شما