محسن رجب بیگی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: "کایزن" ترکیبی دو کلمه ای از یک مفهوم ژاپنی است که تعریف آن تغییر به سمت بهتر شدن یا بهبود مستمر و تدریجی است. در واقع کایزن بر این دید استوار است که برای ایجاد بهبود در سازمان ها لازم نیست به دنبال تغییرات انفجاری یا ناگهانی باشیم، بلکه هر نوع بهبود یا اصلاح به شرط آنکه پیوسته و مداوم باشد ارتقای بهره وری را در سازمان ها به ارمغان خواهد آورد.
وی افزود: کایزن روی تغییرات تدریجی در فرایندها تاکید می کند و در مقایسه با سایر روش‌های تحول سازمانی ازجمله مهندسی مجدد که تغییرات ســریع و کلی را مدنظر دارد، بسیار کم هزینه بوده و غالباً منابعی همچون زمان، سرمایه و دارائی‌های قابل توجهی را مصرف نمی کند.
این دانش آموخته دکتری علوم اقتصادی با اشاره به این نکته که کایزن مشارکت تمامی پرسنل در همه سطوح سازمانی را دربرمی گیرد، گفت: این سیستم در مجموع به تحولات شگرفی منتهی می شود. کایزن سیستم مدیریتی است که با زمان به پیش می رود و اگر مدیریت بخواهد کارکنان را تغییر دهد باید خودش تغییر کند.
رجب بیگی تصریح کرد: در نگاه کایزنی برای تحقق بهبود تدریجی و مستمر در سازمان ها باید سه اقدام اساسی انجام گیرد، اولین آن "مودا" است؛ از نگاه ژاپنی ها به هر فعالیتی اطلاق می شود که برای سازمان ها ایجاد هزینه می کند، اما ارزش افزوده ای تولید نمی کند. به عبارتی مودا مجموعه فعالیت هایی است که از نظر مشتری نهایی ارزشی ندارد و مشتری تمایلی به پرداخت پول برای این فعالیت ها ندارد.
وی افزود: دومین اقدام اساسی "مورا" است؛ آن دسته از فعالیت‌هایی که برای تکمیل و بهبود سطح کیفی خدمات لازم است به فعالیت‌های سازمان افزوده شود و اقدام سوم "موری" است؛ فعالیت هایی که به شکلی در جای دیگری به صورت موازی انجام می شوند با یکدیگر تلفیق شوند.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: از دیدگاه کایزن مدیریت دو وظیفه مهم نگهداری وضع موجود و بهبود بخشی به فرآیندها را بر عهده دارد. نگهداری وضع موجود، شامل آن دسته از فعالیت هایی است که برای حفظ فناوری جاری، اقدامات مدیریتی، استانداردهای اجرایی و استقرار آنها از طریق آموزش انجام می شود.
وی تصریح کرد: مدیریت از طریق حفظ و نگهداری وضع موجود شرایطی فراهم می کند که هر کس بتواند از رویه های استاندارد عملیات تبعیت کند اما بهبود بخشی به فعالیت‌هایی گفته می شود که برای ارتقای استانداردهای جاری انجام می شود. بنابراین تصور ژاپنی‌ها از مدیریت، تلفیقی از دو مفهوم نگهداری و بهبود بخشی است.
رجب بیگی گفت: با اتکا به این روش‌ها، ژاپن هم‌اکنون در زمینه اتومبیل‌سازی، تجهیزات الکترونیکی، ماشین‌افزار، فولاد و فلزات غیرآهنی، کشتی‌سازی، صنایع شیمیایی و نساجی یکی از پیشرفته‌ترین کشورهای جهان به شمار می‌رود. اقتصاد این کشور نیز در پی سرمایه‌گذاری گسترده در بخش صنعت و فناوری‌های پیشرفته، امروز یک اقتصاد توسعه‌یافته و بازارمحور است.
به گزارش خبرنگار ایمنا، آشنایی سازمان‌ها با مفاهیم مرتبط با کیفیت، بهره وری و استفاده از آن در اداره واحدهای تولیدی از جمله اقداماتی است که می تواند نقش موثری در ارتقا جایگاه وعملکرد آنها درعرصه‌های رقابت داخلی وخارجی داشته باشد.
نظر شما