به گزارش ایمنا، در دومین نشست از سلسله نشست‌های "در محضر مولانا" که _یک‌شنبه ۳۱ تیرماه_ در سالن همایش‌های کتابخانه مرکزی شهرداری اصفهان برگزار شد، "محمدرضا نصر اصفهانی" عضو هیئت علمی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان گفت: مولانا عشق را به‌عنوان صفت خداوندی مطرح کرده و این‌گونه آورده که اگر کسی عاشق شود به صفت خداوند متصل می‌شود.
وی افزود: از محبت سادۀ یک انسان به یک انسان دیگر تا محبت مادری، خواهر و برادری، دوستی، علاقه شدید انسان نسبت به یک خُلق و خوی بشر مانند حرص و یا علاقه های بیولوژیک انسانی که در دوره های جوانی فوران می کند، همگی به عشق تعبیر شده است.
نصر با بیان اینکه تقریباً همه حکیمان و سخنوران در طول تاریخ از افلاطون، ارسطو و سقراط تا اندیشمندانی مانند هومر و حکیم فردوسی و مولانا در مورد عشق سخن گفته اند، افزود: امروزه در صنعت فیلم، پوشاک و مُد، عکاسی، نقاشی و حتی صنایع مبتذلی که انسان را ابزار دست بقیه قرار می دهد تا کسی که عاشق سیگار کشیدن است یا شخصی که با نماز و گریه های سحر خود را به اوج می رساند، در همه موارد از گذشته تا کنون سخن از عشق به میان آمده و ادعای عشق و عشق ورزی وجود دارد.
نویسنده کتاب "فرزانگی و شیدایی، بررسی تحلیلی عقل و عشق در اشعار مولانا" تصریح کرد: مولانا شخصیت بزرگ و عارفی شاعر است و در مثنوی پیوند انسان و حقیقت و هم‌چنین پیوند انسان و خدا را مطرح می کند که به معنای انسان نامه یا خدایی نامه است. وی جزو شخصیت های نادری است که در باب عشق بیش‌ترین سخن را مطرح کرده است.
نصر تصریح کرد: بدیع‌الزمان فروزان‌فر نیز یکی از مولانا شناسان و متفکران قرن معاصر است که چندین‌بار مثنویات مولانا را مطالعه کرده و ۲۴ هزار نکته درباره آن را یادداشت کرده است و در این میان با بیش از هزار نکته مواجه شده که به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم به مقوله محبت و عشق پرداخته است.
وی با بیان اینکه مولانا در اشعارش نگاه همه را به عشق نگاه نِسبی و عشق را درد و درمان می داند، تاکید کرد که تعابیر زیادی در مورد عشق وجود دارد.
این مولاناشناس گفت: ازیک‌سو مولانا عشق را شعله و آتش می نامد که معشوق، سوختن و شعله ور شدن را تجربه می کند و ازسویی تاکید می کند که عشق یک قبله واحد است و عقلِ انسان کثرت گرا است. عقل بهانه های مختلف و تقاضاهای مختلف دارد، اما وحدت بخشیدن به وجود ما با عشق بر این مسئله تاکید دارد که بدانیم که تنها یک قبله‌گاه وجود دارد.
وی با بیان اینکه مولانا در بخشی دیگر عشق را رهایی و پرواز معنا می کند که یک چشم انداز به انسان ارایه می کند، گفت: در این‌صورت اگر انسان به عشق رسید نگاه او به جهان و زندگی و هم‌چنین فرهنگ و غم و شادی تغییر می کند.
نصر ادامه داد: مولانا از اول عشق را سرکش و قاتل می داند که آدمی را می کُشد و به زمین می زند. عشق، خود را می سوزاند و از چیزی شرم ندارد بلکه گستاخ است ولی بی‌شرم نیست و کسانی که با نام مقدس عشق زندگی خود را شروع کرده اما زندگی آنها دوام نمی‌آورد به این دلیل است که این عشق صادقانه نبوده است درحالی‌که عشق، صادق است.
استاد دانشگاه اصفهان با تاکید بر اینکه عشق نمی تواند ساختگی یا تبلیغی باشد و با ریاکاری و منافق‌صفتی تفاوت دارد، افزود: درصدی از عشق، بازی است و به قول مولانا زندگی بازی است و دنیا ناهوشیاری و غفلت است، حتی در قرآن آمده که دنیا سرگرمی، بازیچه، زینت، فخر و کثرت گرایی است.
نصر با بیان اینکه از دیدگاه مولانا بخش وسیعی از زندگی، بازی است و عشق صادقانه‌ترین بازی است که در جهان وجود داشته و محبت نتیجۀ دانش است، تصریح کرد: عشق کور یک بیماری است که مولانا قبول ندارد. عشقی که بر اساس خواستن خود و خودپرستی باشد سرطان روح است. عشق رها شدن از خود است. مولانا عشق را مقدس می داند و آنقدر مهم است که عقل نمی تواند آن را توصیف کند.
وی ادامه داد: مولانا می گوید که عشق فراتر از وصف است که از اکنون تا قیامت هم تمام نمی شود. عشق به زبان ها و صداهای مختلف، شنیدنی است. در عشق، آگاهی و خواستنِ متعالی است و خودخواهی و خودپرستی کنار رفته است و محبوبِ انسان فراتر از انسان قرار گرفته است.
نصر گفت: عشق فعال است و منفعل نیست. عشق وفا کننده است و وفاکننده کسی است که عهد خود را به پایان می برد. عشق تعابیر آدمی را به معراج می برد.
به گزارش ایمنا، سلسله نشست‌های "در محضر مولانا" یک‌شنبه‌های پایانی هر ماه و با موضوعات "انسان و خدا"، "انسان و درد"، "انسان و طلب"، "انسان و عشق" و هم‌چنین "انسان در عصر حاضر" برگزار خواهد شد.
نظر شما