لنز دوربین عکاس‌ها در شهری که دوستش دارند

شهری که دوستش دارم می‌تواند رودخانه‌ای داشته باشد با نگاه‌هایی که آن را اندوهناک رصد می‌کنند، یا کوه باشد با ابرهایی از غبار، یا آبی فیروزه‌ای گنبدها در آن دور دست باشد که در میان چهره سیاه گم شده است و یا می‌تواند بدی‌ها و خوبی‌هایش با هم در یک قاب در تصویر به چشم بیاید اما شهری است که دوستش دارم.

به گزارش خبرنگار ایمنا، محمد عیدی آیین اختتامیه جشنواره عکس "شهری که دوستش دارم" بعدازظهر _چهارشنبه ششم تیرماه_ در سالن‌ همایش‌های کتابخانه مرکزی شهداری اصفهان برگزار شد، با بیان اینکه هنر از مرزهای تخصصی خود عبور کرده و ابزاری برای خوانش هویت انسان‌ها شده است، اظهار کرد: در کتاب " ما و مدرنیت" نوشته دکتر "داریوش آشوری" آمده است که که انسان‌ها ظرفی دارند که مظروف آن گذشته، حال و آینده است و برای توسعه، هیچ راهی نداریم جز اینکه در حال گذشته را بخوانیم و گذشته و حال را در آینده بازآفرینی کنیم.

رییس سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان با بیان اینکه کشورهایی که از خود خاطره ندارند محکوم به نابودی هستند ادامه داد: سه رویکرد انسان شناسی به هنر وجود دارد، یکی از آن‌ها رویکرد شهودی است که تقلید از آفریده‌های خدا است، دومین رویکرد مصنوعات زیباشناسی انسان است.

وی در بیان رویکرد سوم گفت: سومین رویکرد هنر این است که بیش از هر چیز، یک زبان ارتباطی است و وقتی این رویکرد به وجود آمد هنر در دمکراتیک شدنِ اجتماع نقش مهمی داشت و عکاسی توانست تاریخ انسان‌ها را دمکراتیک کند یعنی فقط ناصرالدین شاه نبود که تاریخ داشت مردم عامی هم با هنر تاریخمند شدند.

معاون شهردار اصفهان تصریح کرد: گاهی که در شهر قدم می‌زنم سرعت تغییرات به شدتی است که شهر را گم می‌کنم و حسرت می‌خورم که ای کاش کوچه پس کوچه‌های اصفهان هم توسط عکاس معروفی ثبت می شد و به قول مترجم کتاب جنگ جهانی به روایت تصویر، عکس خواندنی‌تر از هر متنی است و ای کاش ما یاد می‌گرفتیم که عکاسی را به مسئله‌ای اجتماعی تبدیل کنیم، آن وقت یک شهر با ریشه های تاریخی داشتیم.

عیدی با بیان اینکه عکس واقعیتِ تحلیل‌گر است، گفت: عکس هنری است که می‌تواند به بازآفرینی تاریخی و اجتماعی جوامع بشر کمک کند و امیدوارم این جشنواره آغازی برای ادامه یک راه باشد.

در حل مشکلات شهری از نگاه عکاسان بهره مند شویم​

در ادامه این برنامه، مدیر کل ارتباطات و امور بین‌الملل شهرداری اصفهان با بیان اینکه عکاسی در یک بستر علمی متولد شد، به شکل صنعتی گسترش پیدا کرد و در بستر هنر تثبیت شد و ارزش ویژه‌ای در ارتباطات پیدا کرد، گفت: در عصر جدید ارتباطات، مردم به دنبال دریافت اطلاعات به سریع‌ترین شکل ممکن هستند یعنی در فرآیند انتقال، پیام برندۀ انتقال ابزاری است که به سریع‌ترین شیوه ممکن این پیام را منتقل کند.

ایمان حجتی ادامه داد: امروزه معتقد هستند که مخاطبان در دنیای کنونی کم‌ صبر شده‌اند اما به نظر من ارزش زمان برای مخاطبان بالا رفته است و رسانه‌ها باید خود را با این فضا تطبیق دهند و از همین زاویه است که عکاسی خبری شکل می‌گیرد و ابزاری می‌شود که از طریق عکس تمام عناصر خبری را به مخاطب منتقل می‌کند و در این لحظه است که هنر با دانش روزنامه‌نگار ترکیب می‌شود و ارتباطات را توسعه می‌دهد.

وی با اشاره به جشنواره شهری که دوستش دارم، گفت: شهری که دوستش داریم شهری است که باید توسعه پیدا کند و باید زیبایی‌های آن را به خوبی معرفی کرد و زشتی‌های آن را ترمیم کرد و از هنر عکاسی می‌توان به‌خوبی بهره گرفت تا در راستای حل مشکلات شهری از نگاه عکاسان بهره مند شویم. تلاش ما این است که عرصه نقد را باز کنیم و با آن ها برخورد مثبت داشته باشیم.

تقدیر از برگزیدگان

مهدی زرگر نیز در ادامه آیین اختتامیه جشنواره عکس "شهری که دوستش دارم" گفت: این جشنواره به مناسبت هفته فرهنگی اصفهان برگزار شد و ۳۰۰ اثر به ایمیل جشنواره ارسال شد که ۲۳۶ اثر پذیرفته شد و هیچ نوع فیلتری برای کادربندی و ادیت و سایر مسیل این حوزه نداشتیم و در آخر ۳۰ اثر به مرحله داوری رسیدند که از آن ها سه اثر برگزیده شدند.

دبیر جشنواره استانی شهری که دوستش دارم، ادامه داد: این جشنواره یک جشنواره استانی بود که پس از اتمام آن آثار به صاحبان اثر بازمی‌گردد به همین دلیل نمی‌توانستیم حق نشر برای عکاسان در نظر بگیریم و امیدوارم بتوانیم جشنواره‌های مختلف عکاسی موبایلی داشته باشیم چرا که می‌توان با موبایل بهترین عکس‌ها را گرفت.

به گزارش ایمنا، در آیین اختتامیه جشنواره عکس "شهری که دوستش دارم" از مجید شفاهی، متین مظاهری و عبدالله حاجی پور به‌عنوان عکاسان برگزیده، تقدیر شد. هم‌چنین ضمن تقدیر از عکاسان راه‌یافته به بخش داوری، آثار این هنرمندان در گالری شماره ۲ کتابخانه مرکزی به نمایش گذاشته شد.

کد خبر 347014

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.