به گزارش خبرگزاری ایمنا، افراد به دلایل مختلفی به پناهندگی روی می آوردند که متاسفانه بیشترین پناهندگان در دنیای کنونی به علت بروز جنگ رخ می دهد و بدتر اینکه متاسفانه بسیاری از پناهجویان جنگی در راه رسیدن به مقصد مورد نظرشان به علل مختلف از جمله حوادثی نظر غرق شدن ناکام می مانند. امروز ۳۰ خرداد روز جهانی پناهندگان است، به مناسبت این روز، بیشتر به این مبحث پر چالش امروزی می پردازیم.
دلایل پناهندگی
مردم معمولاً به دلیل دور شدن از شرایط یا عوامل نامساعد محیط زندگی خود و یا شرایط و عوامل مساعد جذبکنندهٔ مقصد مورد نظر مهاجرت میکنند. در ورای بعضی از مهاجرت ها که ضمن دلایل ناخوشایندی همچون وجود جنگ ها، اشغال، خشونت ها، برای فرار یا ترس از آزار و اذیت نژادی، مذهبی، قومی و ملّیتی ناشی از عضویت در یک گروه اجتماعی خاص یا داشتن عقاید سیاسیِ اقلیتی در کشور مبدأ انجام می گیرد، فرد مهاجر اقدام به تقاضای پناهندگی در کشور مقصد می کند.
در این صورت فرد موظف به ارائه دلایل پناهندگی است. این دلایل عبارتست از مجموعه ای از گفته ها که پناهنده قصد دارد برای مراجع رسمی دولتی پناهنده پذیر ارائه دهد و باید یکی از علل معاهده ۱۹۵۱ را توجیه کند. مواد این معاهده برای دولت ها تکلیف آور است و از آنجایی که تقاضای پناهندگی در حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است، در شرایط کنونی کشوری نیست که رسما حق پناهندگی و مکلف بودن در برابر آن را انکار کند ولی پناهجو موظف به همراه داشتن مدارک و اسناد لازم جهت اثبات ادعای خویش است.
انواع پناهندگی
به طور کلی پناهندگی در دو نوع سیاسی و اقتصادی انجام می گیرد. پناهنده سیاسی فردی است که مورد تعقیب و پیگردِ دولت یا یک گروه قرار گرفته باشد،و پناهنده اقتصادی صرفاً برای یافتن شغلِ بهتر و به دستآوردن منافعِ مالیِ بیشتر به کشورِ دیگری میرود.
سازمانهای حمایت کننده از پناهندگان
امروزه با توجه به زیاد شدن تعداد پناهندگان در اروپا به سختی می توان پناهندگی گرفت، تا جایی که بسیاری از کشورها از جمله آلمان و هلند دسترسی پناهندگان جدید به مزایای عمومی را محدود کرده و حقوق مربوط به پناهندگان را تا حد قابل توجهی کاهش داده اند. البته سازمانی تحت عنوان کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل برای محافظت و حمایت از پناهندگان و یاری رساندن در امر بازگشت یا اسکان مجدد آنها، در ژنو سوئیس قرار دارد که یکی از آژانسهای تخصصی سازمان ملل در رهبری و هماهنگ کردن فعالیتهای بینالمللی برای محافظت و رفع مشکلات پناهندگان در سراسر جهان محسوب می شود.
این سازمان میکوشد تا از احترام به حقوق پناهندگان و سلامت آنها در کشورهای دیگر، بازگشت داوطلبانه آنها به کشور خود، اسکان مجدد آنها در کشور ثالث و ... مطابق قوانین بینالمللی اطمینان حاصل کند. خدمات این سازمان توسط سفیران حسن نیت سازمان ارائه میشود که همگی از شخصیت های برجسته و سرشناس سراسر دنیا هستند. ولی با توجه به افزایش بی رویه سیل مهاجران و تقاضا برای پناهندگی، دولت ها تصمیمات جدیدی در راستای تعدیل این امر کرده اند.
کشورهایی که بیشترین میزان مهاجر پذیری را دارند
در پی ناآرامی های موجود در خاورمیانه و شمال آفریقا هزاران نفر وطن خود را ترک و راهی مرزهای اروپا و ایالات متحده شدند و آمار پناهجویان در سال ۲۰۱۴ را به ۴۶ درصد رساندند. اتحادیهی اروپا با وجود مخالفت چهار کشور عضو این اتحادیه، تصمیم به تقسیم پناهندگان در بعضی از کشورهای قاره اروپا گرفت و این تصمیم با وجود بسیاری از مخالفت ها به تصویب رسیده و به مرحله اجرا درآمد.
امروزه پنج کشور، آمار جمعیت مهاجر دائمی در جهان را در خود دارند. در صدر این مناطق، ایالت متحده قرار دارد که با پذیرفتن حدود ۱۳ درصد از کل جمعیت مهاجر، بیشترین پذیرش پناهندگان را در سال۲۰۱۷، با جمعیتی بالغ بر یکصد هزار نفر در سال داشته و کمکهای خود را برای حل بحران مهاجرت جهانی افزایش داده است.
کشور بعدی آلمان است که کمتر از نصف آمریکا، اقدام به پذیرش پناهنده یا مهاجر دائمی کرده است. انگلستان در رتبه بعدی قرار دارد که با کاهش به یک سومی سال های گذشته اقدام به پذیرش پناهنده کرده است و به نظر می رسد این کاهش به دلیل بخشی از قانونی است که به موجب آن، افراد را ملزم به آگاهی از زبان و نحوه زندگی در انگلستان میکند.
کشور فرانسه در رتبه چهارم این جدول قرار دارد که در آن مهاجرین موظف به امضای قرارداد پذیرش و یکپارچگی، شامل آموزشهای مدنی و یادگیری زبان فرانسوی هستند و در رتبه آخر کانادا با پذیرش بیشترین مهاجر بین سنین ۲۵ تا ۶۴، دارای مهارتهای بالا و مدارک لیسانس و فوق لیسانس است.
تاثیرات سو پناهندگی بر کودکان
می توان گفت تقریباً یک سوم کودکانی که خارج از خانه مادریشان متولد میشوند پناهنده هستند. جابه جایی اجباری و اسکان مجدد سبب میشود که بسیاری از این کودکان در معرض خطراتی از جمله ضربات روحی و روانی یا مشکلات سلامتی در اثر شرایط نامناسب دسترسی به آب، بهداشت و تغذیه قرار گیرند. همچنین این کودکان، در برابر استثمار شدن یا مورد سوء استفاده قرار گرفتن بسیار آسیب پذیرند.
از طرفی بسیاری از کشورهای مقصد، فاقد سیاستها و همکاریهای میان فرهنگی برای همسان سازی و یکپارچه کردن اجتماعی هستند که این عوامل عملاً باعث ناتوانی در حل مسئله ایمنی و رفاه کودکان پناهنده میشود. لازم به ذکر است که کمک های مالی دولتی به پناهجویان با توجه به هزینه های زندگی در این کشورها، رقم قابل توجهی نیست و البته با تاکید بر اینکه پناهندگی راه مناسبی برای مهاجرت نیست و نیز مشکلات متعددی که پناهجویان در دیگر کشورها با آن مواجه می شوند، باید گفت که نباید کمک های مالی دولت های پناهنده پذیر را انگیزه ای برای مهاجرت دانست.
گزارش از: مریم زمانی، خبرنگار سرویس ترجمه
نظر شما