احترام به عابران پیاده؛ احترام به زندگی

احترام به عابر پیاده جزء ضروریات زندگی شهری است که باید همواره رعایت شود ولی متاسفانه حقوق شهروندان پیاده خیلی وقت‌ها به راحتی از طرف رانندگان، موتورسواران و سد معبر کنندگان ضایع می‌شود.

به گزارش ایمنا، یکی از مصادیق حقوق شهروندی رعایت آداب حق‌تقدم است، یعنی چنانچه حق عبور با دیگران باشد به حقوق آنها احترام بگذاریم و اجازه دهیم از مسیر مورد نظر عبور کنند.

احترام به عابر پیاده به عنوان یک اصل اخلاقی در رفتار شهروندی در هنگام رانندگی و سایر بخش های زندگی شهری محسوب می‌شود و توجه به آن میزان پاک سرشتی و نوع‌دوستی افراد را درقبال همنوعان خود نشان می‌دهد.

البته احترام به عابرپیاده فقط منتهی به وظایف رانندگان و نیز رعایت حق تقدم عابران پیاده در خطوط و توقف پشت خط ایست در خط ‌کشی‌های عابرپیاده نمی شود چراکه شاید خیلی وقت‌ها برای شهروندان پیش آمده که از پیاده‌رو در حال عبور هستند و متوجه سد معبرهای مکرر در پیاده‌روها شده‌اند.

مشاهده سدمعبر توسط عابران پیاده به ناچار آنها را مجبور می کند که با توجه به عرض بسیار کم پیاده‌روها، جهت تردد در سطح شهر از محل عبور وسایل نقلیه و از داخل خیابان های اصلی استفاده کنند و گاهی نیز این امر باعث بروز خطراتی برای عابران پیاده و یا افزایش ترافیک در خیابان‌ها شده است.

سد معبرهایی که توسط مغازه داران، دست فروشان یا صاحبان املاکی که نسبت به تعمیر یا ساخت ملک مجاور پیاده رو اقدام به ساخت و ساز می کنند به‌وجود می‌آید، مغازه‌دارانی که گاهی متراژ پیاده‌رو مسدود شده توسط اجناس آنها، حتی از طول مغازه آنها هم بیشتر است و متاسفانه در بسیاری از مواقع نیز نظارت و یا برخورد خاصی از سوی مسئولان در این رابطه مشاهده نمی‌شود.

همچنین موتورسواری، ریختن نخاله و پارک خودرو در پیاده‌روها نیز از دیگر کارهایی است که حقوق عابران پیاده را ضایع می کند و باعث می‌شود خیلی‌ها سواره آمدن را بر پیاده‌روی ترجیح دهند.

نباید فراموش کرد که احترام به عابرپیاده جزء ضروریات زندگی شهری است که باید همواره رعایت شود ولی متاسفانه حقوق شهروندان پیاده خیلی وقت‌ها از طرف رانندگان، موتورسواران و سدمعبرکنندگان ضایع می‌شود و جالب هم این است که هیچ فردی نیز خود را مقصر این موضوع نمی‌داند.

گفتگوی میدانی خبرنگار ایمنا با شهروندان عابرپیاده و نیز رانندگان متخلف و سدمعبرکنندگانی که به حقوق شهروندان پیاده احترام نمی‌گذارند گواه این موضوع است که فرهنگ‌سازی در زمینه احترام به حقوق عابرپیاده جزء ضروریات همه جوامع شهری است.

البته ذکر این نکته نیز ضروری است که علاوه بر رعایت حقوق عابرین پیاده توسط رانندگان، قوانین و بایدها و نبایدهایی نیز برای عابرین پیاده درنظر گرفته شده که باید در رفت و آمد توسط آنها رعایت شود که باز متاسفانه در بسیاری از موارد رعایت نشده و باعث بروز حوادث می‌شود، همچون عدم استفاده از پل‌های عابرگذر که باعث به‌جان خریدن خطر حادثه و عبور از حریم گذرگاه سواره می‌شود.

آداب مربوط به عابرین پیاده

احترام به عابر پیاده به عنوان یک اصل اخلاقی در رفتار شهروندی هنگام رانندگی به شمار می آید که توجه به آن می تواند میزان «انسانیت» و «پاک سرشتی» ما را در قبال همنوع خود نشان دهد.

 واقعیت این است که عابران پیاده در مقایسه با خودروها بسیار آسیب پذیرند، چرا که رانندگان خودرو در صورت برخورد با افراد به دلیل ایمنی خودرو با کمترین آسیب مواجه می شوند اما عابران پیاده با کوچکترین تصادف، دچار آسیبهای شدید می شوند علاوه بر این، رانندگی های هیجانی و غیراصولی عابران پیاده را دچار استرس های ناگهانی و وحشت می کند.

از این رو ایجاد هر نوع آسیب روحی یا جسمی به عابران پیاده امری «غیراخلاقی» و «غیر انسانی» محسوب می شود. نکاتی که یک راننده شهروندگرا خود را درباره آداب مربوط به عابر پیاده متعهد به اجرای آن می داند، تشریح می کنیم:

-اجازه تقدم عبور به عابر پیاده روی خطوط سفید، از جمله آداب شهروندی به شمار می آید که موجب می شود عابر پیاده بدون دلهره و وحشت عرض خیابان را طی کند. از این رو من همواره احترام به عابر پیاده را یک رفتار انسانی و ضروری می دانم و آن را جزء رفتارهای رانندگی خود قرار داده ام.

 - به عنوان یک شهروند اخلاق گرا هنگام رانندگی تا جایی که امکان دارد فرصت عبور را به عابر پیاده می دهیم تا وی بدون استرس بتواند عرض خیابان را طی کند.

-از آنجا که احترام گذاشتن به عابر پیاده را (در هر نوعی از چهره، سن، جنس و شکل) به عنوان یک اصل اخلاقی پذیرفته ام، به صرف ارتکاب خطای عمدی یا غیرعمدی تا حد ممکن اجازه عبور به وی می دهم.

 - گذرگاه عابر پیاده (خطوط عرضی کشیده شده) در تقاطع ها محل عبور عابران پیاده بوده و توقف در این نقاط به معنای زیر پا گذاشتن حقوق شهروندان است. بنابراین همیشه از توقف کردن روی این خطوط پرهیز می کنم.

 - هیچ گاه اشتباهات عابران پیاده را با الفاظ رکیک پاسخ نمی دهم حتی اگر برخی از این اشتباه ها عامدانه باشد. چرا که این امر تجاوز به حقوق دیگر شهروندانی است که در آن محل ساکن بوده یا در حال رفت و آمد هستند.

 - در نقاطی که تابلوی محل عبور اطفال یا گذرگاه عابر پیاده نصب شده است، از سرعت خود می کاهم تا اطفال یا عابران پیاده بدون اضطراب و واهمه از عرض خیابان عبور کنند.

-جنانچه در عرض خیابان فردی روی خط عابر یا خطوط خیابان ایستاده است از بوق زدن خودداری می کنم تا مبادا وی دچار وحشت شده و اقدام به حرکت خطرآفرین کند.

-عابران پیاده معمولا با احتساب میزان سرعت خودروها روی خطوط قرار می گیرند و از عرض خیابان رد می شوند.

در واقع، ممکن است عابر پیاده ای به دلیل سرعت بالای خودروی کناری، ناچار به توقف روی یکی از خطوط سفید شود.

از این رو از سرعت خود می کاهم تا وی بتواند با کمترین نگرانی عبور کند.

-از پارک کردن یا رانندگی کردن در پیاده رو و محل عبور عابران پیاده خودداری می کنم و حداقل مسیر رفت و آمد را نمی بندم.

-  معمولا در سطح شهرها «تقاطع ها» و «میدان هایی» وجود دارد که در آن ها چراغ راهنمایی و رانندگی تعبیه نشده و عابران پیاده ناچارند با رعایت جوانب احتیاط از میان خودروها عبور کنند. متاسفانه برخی رانندگان هنگام عبور از چنین نقاطی به محض مشاهده حرکت عابر پیاده بر عرض خیابان، سرعت خودرو را افزایش می دهند تا شاید به گمان خودشان، مانع عبور افراد شده و چند ثانیه ای زودتر مسیر را طی کنند.

افزایش سرعت در چنین مکان هایی رفتاری غیراخلاقی بوده و زیر پا گذاشتن حقوق عابران پیاده تلقی می شود و من به عنوان یک شهروند از انجام دادن چنین رفتارهایی خودداری می کنم. به هر حال اجازه عبور به عابران پیاده و کاهش سرعت و حتی توقیف در چنین شرایطی از یک دقیقه تجاوز نمی کند.

- هنگام مواجهه با عابر پیاده در حال عبور بر عرض خیابان، بدون اینکه دچار اضطراب شوم و به حالت زیگزاک حرکت کنم، از میزان سرعتم می کاهم و اجازه می دهم عابر پیاده بدون استرس و وحشت انتخاب دقیق و مناسبی (حرکت یا توقف در عرض خیابان) اتخاذ کند. (البته این امر در صورتی ممکن خواهد بود که فرد با سرعت مطمئنه رانندگی کند.)

- متاسفانه برخی رانندگان زمانی که چراغ راهنمایی و رانندگی قرمز شده و عابران پیاده در حال عبور از خطوط سفید هستند با همان سرعتی که در حرکتند، روی خطوط آمده و توقف می کنند، در نتیجه تردد عابر پیاده را با سردرگمی و استرس مواجه می کنند. بروز این رفتار از نظر من به عنوان یک شهروند، «غیراخلاقی» بوده و «تجاوز به حقوق عابر پیاده» محسوب می شود. از این رو هنگام مواجه با قرمز شدن چراغ راهنمایی و رانندگی، سرعتم را به گونه ای کاهش می دهم که نقطه توقفم، روی خطوط سفید عابر پیاده قرار نگیرد.

- همان گونه که در قانون آمده است همیشه بین خطوط سفید رانندگی میکنم، حتی اگر مسیر پیش رو دارای ترافیک سنگین و سمت دیگر عاری از خودرو باشد. توجه به این مسئله هم در خیابان های دوطرفه و هم در خیابان های یک طرفه ضروری است. چرا که رعایت نکردن این اصل موجب اختلال در حرکت رانندگان سمت چپ خیابان (چه رانندگانی که به موازات ما حرکت می کنند و چه رانندگانی که از روبرو می آیند) می شود و بدون شک، این اقدام تجاوز به حقوق آن هاست. البته رانندگی در مسیر عکس خیابان دوطرفه بسیار خطرناک و ضد قوانین رانندگی و شهروندی است.

- رعایت فاصله با وسیله نقلیه جلویی حفظ حریم رانندگی بوده و یک رفتار شهروندگرایانه محسوب می شود. چرا که نزدیک شدن بیش از حد به وسیله نقلیه جلویی سبب ایجاد نگرانی و اضطراب در راننده یا راکب آن می شود و همچنین در مواجهه با خطر پیش رو، احتمال زیادی وجود دارد که فرد نتواند پاسخ مناسب به آن بدهد. از این رو همیشه فاصله مطمئنه را با وسیله نقلیه جلویی حفظ می کنم.

کد خبر 304145

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.