یکی از ما دو نفر، فیلم چه کسانی است؟!

به گزارش ایمنا، البته امسال وضع کمی فرق کرده است چرا که او درمصاحبه اش با ایسنا گفت: «بيش از 7 ماه از آماده بودن فيلم مي‌گذشت و نمي‌توانستيم بيش از اين صبر كنيم ، متاسفانه توسط شخصي تهديد شديم كه اگر مبلغ مورد نظر او را نپردازيم سي دي قاچاق فيلم را به بازار خواهد داد. وازآنجا كه تجربه تلخي از اين موضوع در اكران فیلم آتش بس داشتيم، بر آن شديم كه ريسك نكنيم و فيلم يكي از ما دو نفر را به سرعت اكران كنيم.».
ازطرف دیگراو یکی از پرکارترین کارگردانان زن در سینمای ایران و اگر اغراق نکرده باشیم آسیاست که اتفاقا همیشه خوب می داند در زمان اکران فیلمش از چه روشهایی برای تبلیغ استفاده کند.
تازگی هم که فیلم جدیدش "یکی از ما دونفر" اکران شد؛ ده نمکی و رانت خواری در سینما را به باد انتقاد گرفت و گفت که اخراجی ها فیلمی درباره‌ی عقده ای هاست؛ اما خودمانیم اگر اخراجی ها فیلمی درباره عقده ایی‌هاست پس فیلم میلانی درباره کیست؟
فیلم سینمایی یکی از ما دو نفر تازه ترین فیلم میلانی درباره تقابل مردان و زنان است که مثل بسیاری از آثار او گرچه پیرنگ نسبتا خوبی دارد و کانسپت یا مفهوم آن می تواند حاوی پیام‌های هشدارآمیزی باشد ولی لوکس گرایی و سانتی مانتالیسم دهه 80 که حسابی گریبان کارگردان را گرفت، از سروروی کار می بارد.
این سانتی مانتالیسم گرچه ازافسانه آه 1369 همراه اوست اما ازاواسط دهه 80 وبعد از توفیق غیرقابل منتظره آتش بس گریبان فیلمسازرا گرفت وهرگزرها نکرد وتبدیل به یکی ازعناصرآشنای او شد ، عنصری که بهتراست آن را پاشنه آشیل میلانی دانست .
شاید همین سانتی مانتالیسم است که همیشه واژه فانتزی هم درنقدهای منتقدین برای فیلمهای میلانی (در جهت منفی) به کارمی رود و باورپذیری را درسینمای این فیلمسازبه چالش می کشد.
شاید به همین دلیل بود که حسين سلطان محمدي به ايرنا گفت : «فيلم سينمايي يكي از ما دونفر ادامه تفكرات تهمينه ميلاني است با اين تفاوت كه اثريادشده از پيچيدگي خاصي برخوردار نبوده و اثري ساده و در عين حال فانتزي است.».
البته مرد ستیزی هم دیگرمولفه این فیلمسازپرکاراست که متاسفانه درلایه های قطور و سنگین همان سانتی مانتالیسم تبدیل به شوخی و مزاح می شود ، آنقدرکه خود فیلمساز هم درپاسخ به این مردستیزی می گوید: «دلیل اینکه مرا مرد ستیزمی دانند بخاطر عدم فهم مفهوم اصلی داستان است ومن در فیلمهایم جامعه را محکوم می کنم و نه جنسیت را .».
حالا چقدرازاین ادعا واقعی است یا نه قضاوتش بماند برای خواننده ایی که فیلم را دیده است ولی آثار چند سال اخیر او در سینمای ایران با واکنش منفی یا مثبت منتقدان سینمای مواجه شده است و درگیشه هم واکنش ها غیرقابل پیش بینی بوده اند؛ همین امر بر پیچیده‌تر شدن معمای تهمینه میلانی افزوده است.
برای میلانی سینما ابزاری برای آگاه کردن جامعه نسبت به مشکلات و مسائل مختلف است، در"یکی از ما دو نفر" هم او در قالب قصه‌ای آشنا و ساده بدون آنکه به پیچیده‌گویی دچار شود، و اتفاقا این بار هم این عدم پیچیدگی را با شیکی و مدرنیسم بیشتری در فیلمش گره زده است تا گرچه دغدغه‌های همیشگی را مطرح می‌کند ولی رویارویی زنان و مردان که معمولا ریشه در باورها و سنت‌های اشتباه جامعه دارد را نیز به چالش کشیده باشدف اما آیا موفق عمل کرده است؟
همانطور که قبلا اشاره شد تم تکرارشونده میلانی که ردیف وقافیه سینمای به ظاهر رئالیستی اوست حالا کمترجواب می دهد چون نمونه هایی مثل سارا نمی توانند نماینده خوبی برای زنان باشند چه در این صورت این بارهم میلانی از آن سوی بام سقوط کرده است .
علاقه سارا به چنین شخصیتی (بابک) معقول به نظرنمی‌رسد، مگراین که اوهم مثل اغلب زنان و دختران اطرافش به دلیل ظاهر و موقعیت حرفه‌ای و مالی دلبسته بابک شده باشد! که با شخصیت‌پردازی او همخوانی ندارد وقطعا نظر فیلمساز هم این نبوده است.
سارا (السا فیروزآذر) شخصیت اصلی فیلم که دختری جوان، تحصیل‌کرده و آداب دان است . او درفضای حرفه‌ای اش با مشکلاتی مواجه می‌شود که برای زنان بسیارآشنا است.
بابک (بهرام رادان) نمونه تیپیکال مردانی است که ثروت و شهرت باعث می‌شود زنان را کالایی برای سرگرمی خود بدانند، تلاش سارا این است که تصویر ذهنی بابک را تغییر بدهد و جالب این است که موفق نمی‌شود.
اما شاید یکی از مشکلات عمده فیلم "یکی از ما دو نفر" این باشد که شخصیت بابک زیاد از حد منفی است ؛ رابطه بابک و سارا و درگیری‌های لفظی‌شان خوب از کار درآمده و اگر طنز بیشتری چاشنی آن بود، این کل کل‌ها شیرین‌تر ازکار در‌می‌آمد. اما میلانی ترجیح داده فیلمش رویکردی کاملا جدی داشته باشد و اینجاست که ارجاعات به سینمایی آتش بس گل درشت‌ترازقبل به نظر می رسد .
"یکی ازما دو نفر" برخلاف کمدی آتش بس پایان امیدوارکننده‌ای ندارد، هرچند بابک به دنبال سارا می‌رود، اما به نظر نمی‌رسد در دیدگاه و فلسفه زندگی او تغییری پیدا شده باشد.
در هر حال بعد از یک بار تماشای فیلم می توان به این نتیجه رسید که "یکی از ما دو نفر" از لحاظ داستان کمبودهایی دارد. به عنوان مثال شیفتگی کارگردان به مولفه های آزمون پس داده آتش بس اگر در این فیلم مورد امتحان قرارنمی گرفتند ومصالح داستانی بیشتر و جذاب‌تردر فیلم موجود بود می‌توانست فیلم را بسیار بهتر ازاین کند و هویت مستقل تری برای یکی از ما دو نفربیافریند.

نقد از محمد بندر عباسی