نواي بي "نوايي" «طبيب اصفهاني»

به گزارش باشگاه خبرنگاران شهر، تخت فولاد اصفهان بحق يكي از بزرگترين مكان هايي است كه  انسان هاي مهم و ارزشمندي در آن آرميده اند.از ورودي گلستان شهدا به سمت مسجد لسان الارض "قبري فرسوده" و خسته از طوفان حوادث با عبارت «آرامگاه طبيب و شاعر اصفهاني» تو را ناخوآگاه به سمت نوایی غمسوز می برد. ميرزا عبدالباقي طبيب، متوفي سال 1171 هجري قمري است. ابیات مشهور ذیل از اوست:
«غمش در نهان‌خانه دل نشیند
به نازی که لیلی به محمل نشیند
مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست، مشکل نشیند »
**************************************************************************
بيشتر از قبل علامت هاي سوال و تعجب دور سرم مي چرخند. از رهگذران دور و نزديك هم كه سوال مي كنم چيز بيشتري به دست نمي آورم. مغازه داران اطراف هم مي گويند: «اصلا مگر همچنين شاعري هم در تخت فولاد داريم؟» و همين كه چند بيت شعر را برايشان مي خوانم سري تكان داده و اسامي خوانندگان ايراني و خارجي كه از این ابیات تصنیف های خاطره انگیزی ساخته اند؛رديف مي كنند.
با يك جست و جوي ساده متن كامل شعر را به دست مي آورم:
 غمش در نهان‌خانه دل نشیند
به نازی که لیلی به محمل نشیند
مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست، مشکل نشیند
نوایی، نوایی،نوایی، نوایی
همه باوفایند ،تو گل بی وفایی
خلد گر به پا خاری، آسان برآرم
چه سازم به خاری که در دل نشیند
به دنبال محمل چنان زار گریم
که از گریه‌ام ناقه در گل نشیند
پی ناقه‌اش رفتم آهسته، ترسم
غباری به دامان محمل نشیند
به دنبال محمل، سبک‌تر قدم زن
مبادا غباری به محمل نشیند
عجب نیست خندد اگر گل به سروی
که در این چمن، پای در گل نشیند
بنازم به بزم محبت که آنجا
گدایی به شاهی، مقابل نشیند
طبیب از طلب در دو گیتی میاسا
کسی چون میان دو منزل نشیند
************************************************************************
حرف به حرف اين شعر برايم خاطرات دور و نزديك را زنده مي كند. پاورچين پاورچين پا در دالان پر و پيچ و خم تاريخ مي گذارم. همان ابتدا در مي يابم كه «طبيب اصفهاني» از شاعران ناشناخته قرن 12 ايران است. خانداني كه پشت به پشت هم طبيبان دربار پادشاهي بوده اند. نسبش به حضرت موسي ابن جعفر(ع) نبيره پيامبر گرامي اسلام(ص) مي رسد. اسم کامل اين شاعر، ميرزا عبدالباقي پسر ميرزا عبدالرحيم است. عموماً خاندان طبيب اصفهاني از همان دوران شاه عباس اول تا روزگار ما در شيراز و اصفهان و تهران، صاحب جلال و مقام بوده؛ از اين خاندان، طبيبان، حکيمان، عالمان، اديبان، شاعران، رجال سياسي و فعّالان اجتماعي ناموري برخاسته اند. اگر از دوران طبيب اصفهاني مدت زيادي نگذشته است ولي متأسفانه درباره تاريخ دقيق تولد و وفات او اختلاف زيادي وجود دارد. به عقيده کيوان سميعي، معتبرترين قول اين است که طبيب در سال 1127 در دارالسلطنه اصفهان به دنيا آمده است. نگاهي به سرگذشت طبيب نشان مي دهد که ابيات فوق فقط يک شعار و يا آرمان نبوده بلکه ديدگاه، رفتار و کردار واقعي او را بيان مي کند. طبيب اصفهاني، علاوه بر طبابت و شاعري، شخصيت عالي دارد که مي تواند براي هر فرد صاحب دل، الگو و نمونه عبرت باشد. در يک کلام، او شخصي گوشه گير، کم حرف، محزون، بردبار، متين، بي آزار و خيرخواه بوده كه نواي بي "نوايي" او هنوز هم در گوش زمان جاري است.
انتهاي پيام/
32/43/03