زالودرمانی بهترین روش برای از بین بردن میکروب های بدن است

زالودرمانی طبی است که در صورت استفاده صحیح و اصولی می تواند در طب سنتی به اصطلاح معجزه کند. چرا که زالو خون کثیف را از عمق بدن بیرون کشانده و برای افراد بسیار سودمند است. در این زمینه با استاد سید محمد موسوی، مدرس، درمانگر، محقق و عضو هیات جامع طب ایرانی اسلامی که جزو تلاشگرانی است که موفق شدند تا طب ایرانی را وارد حوزه سلامت کشور نمایند، به گفت و‌گویی پرداختیم.  

زالو چیست و این عمل به چه صورت انجام می شود؟
زالوها کرم‌های حلقوی هستند که به کرم‌های خاکی شباهت دارند اما از لحاظ آناتومی بسيار متفاوت هستند، بدن زالوها به ۳۴ بخش تقسيم می‌شود، با مکنده‌های قوی که در قسمت جلودهان و در قسمت عقب قرار دارد. برخی زالوها فک يا دندان ندارند به جای آن برآمدگی سوزن مانندی به نام خرطوم دارند که آن را وارد بدن ميزبان کرده و خون را مکيده و آنزيم ضد لخته در بدن ميزبان تزريق می‌کنند.
زالوها برای هضم خون يک نوع باکتری ترشح می‌کنند که همين باکتری موجب از بين رفتن ساير باکتری‌ها می‌شود، در نتيجه از فاسد شدن خون مکيده شده جلوگيری می‌کنند. 

درطب سنتى ايرانيان زالودرمانی از چه جایگاهی برخوردار بود؟
در طب قدیم زالو در كوچه و بازار به فروش مي‌رسيده و تا حدود سي‌سال قبل، همه مي‌دانستند كه براي علاج زخم چركين و دمل بهترين درمان زالو اندازي است يا براي پيشگيري از فساد دهان و لثه و داشتن دندان‌هاي محكم بايد بناگوش را زالو گذاشت.
مخبرالسلطنه در كتاب خاطرات و خطرات حكايتي جالب نقل مي‌كند: «جهانگيرخان وزير صنايع دچار قانقريا شد و دكتر تولوزان فرانسوي، پزشك مخصوص دربار دستور به قطع پاي ايشان داد. آشنايان جهانگيرخان با قطع پا مخالفت ورزيده و ميرزاحسن‌خان جراح‌باشي محله را به عيادت جهانگيرخان آوردند. او پس از معاينه گفت به من يازده روز فرصت دهيد تا اين پا را معالجه كنم. ميرزاحسن در سه نوبت زالوي زيادي به پاي بيمار انداخت و پس از يازده روز از تولوزان فرانسوي دعوت كردند كه پا را ملاحظه كند. تولوزان وقتي پا را ديد، بهبود آن را تأييد كرد و از اينكه قبلاً به ميرزاحسن ناسزا گفته بود معذرت خواهي كرد و دويست تومان به ميرزاحسن داد.
زالواندازي جزو سنت‌هاي درماني پذيرفته شده و به همان معروفيت و مقبوليت حجامت و فصد(رگ‌زني) بين توده‌هاي مردم رواج داشت، اين حيوان يك گرمي به ظاهر مشمئز كننده طي ساليان دراز بيماري‌هاي صعب‌العلاجي را به راحتي درمان مي‌كرد و بيماران را از صرف هزينه‌هاي گزاف، بريده شدن از اندام‌ها، بد شكل شدن پوست، فلج شدن ناشي از سكته مغزي و . . . نجات مي‌داد.
حکیم جرجانی معتقد بود بهترين زالو، زالوي موجود در آب‌هاي پاكيزه است و شكل او بايد همانند دم موش باشد و شكم او سرخ و پشت او سبز و سرش كوچك باشد و او نيز معتقد است منفعت زالو بيشتر در بيماري‌هاي پوستي مانند ريش بلخي، قوبا، سعفه و ...است
شيخ‌ الرئيس بوعلى ‌سينا نیز پيرامون زالو چنین نظر داده است: از زالوهايي كه كرك‌ريز و نرم دارند يا لاجوردي رنگ هستند پرهيز كنيد زيرا دچار غشي، خونريزي، تب، سستي و قرحه‌هاي بدخيم خواهيد شد. از زالويي استفاده شود كه در آب‌هاي خزه‌دار كه محل زيست قورباغه‌هاست نمو كرده و نه زالويي كه در آب‌هاي گل‌آلود سياه بوده است. زالو بهتر از «حجامت» خون تباه را از عمق بدن بيرون مي‌كشد. زالو را ابتدا سرازير نگهداريد تا استفراغ كند و محتويات شكمش بيرون آيد سپس اندكي خون بره به او بدهيد. سپس مواد چسبنده و كثيف بدن او را با بوراكس پاك كنيد و بدانید که استفاده از مواد صابوني عطردار مضر است.
و در ادامه گفته: جايي را كه مي‌خواهيد زالو بگذاريد با دست مالش دهيد تا سرخ شود. اگر جاي زالو انداختن را با گل سرشور يا خون اندود كنند زالو بهتر مي‌چسبد. بهتر آن است كه پس از جدا شدن زالو، محل گزش او را حجامت برنهيد تا احياناً اگر آزاري و عفونتي براثر نيش زالو عارض شده، از بين برود اگر پس از زالو اندازي خون بند نمي‌آيد مازوج سوخته، نوره، خاكستر يا سوده نرم يا پودر باقلا و زردچوبه استعمال شود. زالو اندازي براي بيماري‌هاي پوست از قبيل جوش‌ها، دمل‌ها، لكه‌هاي سياه و نقطه‌هاي سياه و سپيد و . . . مفيد است. 

از استفاده آن در دنیای پزشکی برایمان بگویید؟
زالودرمانی سابقه چند هزار ساله دارد و در قرون قبل از ميلاد حضرت مسيح(ع) به کار گرفته می‌شد و توسط ايرانی‌ها به اوج پيشرفت و کارايی رسيد. ايرانيان نسبت به ساير ملل در اين رشته تلاش‌های جدی‌تری کردند اما اکنون کشورهای غربی در حال سرقت اين علوم هستند و این در حالی است که تا مدتی پیش مسوولان پزشکی ما در خواب بسر م
بطورکلی زالو از ۲۵۰۰ سال قبل در هند، يونان، روم، ايران و سپس در اروپا مورد استفاده پزشكي داشته است و در قرن نوزدهم از اين جانور كوچك براى درمان هر دردى از جمله سردرد، تب، زخم‌هاى عفونى شده، دمل و آبسه، ورم‌ها، هموروئيد و . . . استفاده مي‌شده است. 

کاربرد زالوچیست؟
زالو به صورت خشک و پودر شده در ترکيبات دارويی طب سنتی به کار می‌رود وبه صورت خوردن، آشاميدن و روغن‌های مالشی و ضمادات کاربرد دارد. به طوری که عملکرد آن در علاج سرعت انزال، عدم نعوظ و سستی و کوچکی آلت تناسلی به اثبات رسيده است. 

درباره نحوه استفاده از زالو توضیح ‌می‌دهد؟
اولا زالوها بايد به گونه‌ای انتخاب شوند که هرگز قبلاً خون نخورده باشند و پس از مکيدن خون بيمار کشته شده و به اين ترتيب يک بار برای هميشه مورد استفاده قرار گيرند. زالوها پس از سير شدن از خون در نمک افتاده و از ميان می‌روند. زالوها هنگام از بين رفتن در نمک خون مصرف شده را باز پس می‌دهند و پزشک از مشاهده آن می‌تواند به نوع بيماری و شدت و ضعف آن پی ببرد. ميزان اخلاط اضافی صفرا و سودا و بلغم موجود در خون باز پس داده شده راهگشای مناسبی است تا پزشک بتواند داروهای مکمل گياهی را به خوبی تنظيم نموده و بهبودی بيمار را تسريع بخشد. در ضمن باید توجه داشت که زالوها قبل از مصرف بايد چندين بار در آب زلال و پـاک شستشو شوند اما بايد از اضافه کردن هر نوع مواد افزودنی ضدعفونی کننده در آبی که با آن زالو شستشو داده می‌شود، پرهيز شود.
برای آنکه زالوها به خوبی و به سرعت به بدن انسان بچسبند نياز به استفاده از هيچ چيز ديگر مثلاً خون گوسفند و آب قند و امثال آن نيست، بهترين راه تنها آب داغ است که جوشيده و عاری از ميکروب شده باشد که داغ داغ روی محل مورد نظرريخته شود يا اينکه محل مورد نظردر آب داغ فرو برده شود آنگاه زالوها را به آن می‌چسبانيم تا گرما باعث انتشار بوی خون شده و زالو احساس کند که به طعمه خود رسيده است و در این هنگام زالو به سرعت نيش خود را به کار می‌اندازد و عمل مکيدن خون را شروع می‌کند . در ضمن اگر زالو را با آب سرد بشوييم اما محل مورد نظر را با آب داغ گرم کنيم اين تفاوت درجه حرارت اشتهای زالو را تحريک کرده و عمل مکيدن خون با سرعت بيشتری شروع خواهد شد. 

استاد آیا زالوها قادر به انتقال بیماری به انسان هستند؟
خیر! نبايد تصور کنيد که زالوها از درون جسم خويش بيماری‌هايی را به انسان منتقل می‌کنند. چرا که سيستم ايمنی اين مخلوق عجيب خداوند ويروس‌ها و ميکروب‌ها را در درون خود نابود می‌سازد. گرچه اين موضوع بر اساس تجربه طولانی ما به اثبات رسيده و متون طبی قديم نيز تأکيد دارد که زالو ناقل هيچ بيماری به انسان نيست اما اخيراً در يکی از مقالات منتشره در اينترنت خواندم که زالو يک نوع باکتری برای هضم خون در درون خود ترشح می‌کند که ساير باکتری‌ها را از ميان می‌برد.

استفاده از زالوبرای بیماران چگونه است؟
وقتی زالو به بدن انسان می‌چسبد سوزش نسبتاً شديدی ايجاد مي‌کند که چند دقيقه بيشتر طول نمی‌کشد ولی جالب است بدانید که پس از آن ماده مترشحه از دهان زالو سوزش را از ميان برده و بيمار به راحتی ناظر مکيدن خون خويش است، بدون آنکه درد و سوزشی احساس نمايد.

این حقیقت دارد که زالو در برخی جاها از شخصی به شخص دیگر انداخته می شود؟
معمولا زالوها پس از سير شدن از خون به خودی خود از بدن ميزبان جدا می‌شوند و آرام به گوشه‌ای خزيده و تا هفته‌ها بعد از آن قادر به خوردن خون نيستند. و در واقع اين ادعا که زالو پس از خون خوردن از شخصی به شخص ديگر انداخته می‌شود شايعه‌ای بيش نيست. زالو تا هفته‌ها بعد از خوردن خون به استراحت می‌پردازد تا خون بلعيده شده را هضم کند سپس به دنبال توليد مثل خواهد رفت.

آیا پس از جداسازی زالوها از بدن بیمار خونریزی تداوم دارد؟
پس از سير شدن و جدا شدن زالوها از بدن تا چند ساعت محل نيش زالو خونريزی می‌کند و بعضی از مردم از اين خونريزی می‌ترسند و تلاش می‌کنند جلوی آن را بگيرند اما اين ترس تا حدودی بی مورد است، بهتر است بگذارند خونريزی به خودی خود بند آيد، معمولاً حدود ۴ تا ۸ ساعت نم نم خونريزی ادامه دارد. در واقع مکـانيسم ضد انعقادی آب دهان زالو به خاطر داشتن ماده‌ای به نام هيرودين به گونه‌ای است که مانع ايجاد لخته روی زخم می‌شود. اين ماده ضد انعقاد ديواره رگ‌ها و مويرگ‌ها را می‌شويد و ناچار بايد از همان محل نيش خارج شود. تا زمانی که اين ماده در خون انسان وجود دارد خونريزی بند نخواهد آمد و بهتر است بيمار تا زمانی که خونريزی ادامه دارد به استراحت بپردازد و سرپا نايستد و مايعات و آب ميوه‌های فراوان بخورد. اما در هر صورت اگر بخواهيد پس از سير شدن زالو خونريزی را بند بياوريد بسيار ساده است. مقداری زردچوبه يا آرد باقلا يا پوست انار يا مازوی پودر شده يا اسفرزه به صورت بو داده و پودر شده روی زخم بريزيد و روی آن را با باند محکم ببنديد. معمولاً بعد از نيم تا يک ساعت خونريزی بند می‌آيد. امّا همانطور که گفتيم بهتر است مانع خونريزی نشويد مگر در مواردی که خونريزی به تشخيص پزشک به صلاح بيمار نباشد که در اکثر موارد چنين چيزی پيش نمی‌آيد.

ممکن است به اصولی که باید بیمار در موقع زالودرمانی رعایت کند، اشاره کنید؟
هيچگاه نبايد بيمار با شکم خالی مبادرت به زالودرمانی کند و بهتر است حتی هنگام خونگيری از شربت‌ها و آب ميوه‌های تازه استفاده کند تا احتمال ضعف به حداقل برسد. بيمار هنگام زالودرمانی بهتر است روی تخت بنشيند و يا دراز بکشد. البته برای انداختن زالو پشت گوش نياز به دراز کشيدن نيست اما هنگام خونگيری از پا يا دست بهتر است بيمار روی تخت دراز بکشد و يا حداقل روی تخت بنشيند تا در صورت لزوم فوراً دراز بکشد. البته اين دستورات جنبه احتياطی دارد و مشکلی به وجود نمی‌آيد، چرا که پزشک توان بيمار را هنگام خونگيری در نظر می‌گيرد. در هر حال چنانچه خونگيری ضعف و سرگيجه ايجاد شود، بيمار بايد سريعاً دراز بکشد و پاها را بالا نگهداشته و سر را روی زمين قرار دهد اين کار موجب هجوم خون به سمت مغز شده و ضعف از بين می‌رود و تن بيمار خيس عرق می‌شود که اين عرق کردن نشانه از بين رفتن ضعف است ودر این مواقع بايد به خوردن شربت‌هايی مانند شربت زعفران و شربت گلاب و بيدمشک و امثال آن مبادرت ورزد.
به علاوه باید بخاطر سپرد کسانی که پس از زالودرمانی از غذاهای بسيار مقوی و سنگين مانند دل و جگر و قلوه استفاده می‌کنند ضرر می‌بينند. چون اين مواد اگرچه بسيار مقوی هستند اما مولد خون کثيف و غليظ است و اثر زالودرمانی را به شدت کاهش می‌دهند.
/۵