به گزارش خبرگزاری ایمنا، وقتی قرعه مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا مشخص شد و نام دو باشگاه بارسلونا و اینتر در کنار هم قرار گرفت، هواداران فوتبال به یاد نبردهای کلاسیک میان این دو غول افتادند. تقابل‌هایی که گاه با تاکتیک‌های فوتبال پسند مورینیو به ذهن مخاطب می‌آید و گاه با جادوی لئو مسی در دیدارهای مستقیم. اکنون در فصل ۲۰۲۵-۲۰۲۴، این دو تیم بار دیگر در مرحله‌ای حساس برابر هم ایستاده‌اند، این‌بار برای صعود به فینال بزرگ در مونیخ.
بارسلونا با هدایت هانسی فلیک، پس از دوره‌ای از بی‌ثباتی و تغییرات، دوباره به یکی از قدرت‌های اصلی اروپا تبدیل شده است. تیمی با ترکیبی از ستاره‌های جوان همچون لامین یامال و پدری و باتجربه‌هایی همچون فریکی دی یونگ و رافینیا که می‌تواند هر حریفی را آزار دهد، آن‌سوی میدان، اینتر سیمونه اینزاگی با تجربه فینال فصل گذشته، حالا تیمی منسجم‌تر و باانگیزه‌تر دارد که با تلفیقی از سرعت، فیزیک و تاکتیک، به‌دنبال رسیدن به قهرمانی است.
بازی رفت: ۹۰ دقیقه آتشین در مونتجویک
بازی رفت در ورزشگاه مونتجویک شهر بارسلونا با تساوی ۳ بر ۳ به پایان رسید؛ دیداری که از ابتدا تا انتها نفس‌ها را در سینه حبس کرد. اینتر شروعی طوفانی داشت و با گل‌های زیبا مارکوس تورام و دومفریس پیش افتاد، اما بارسا خیلی زود با نمایشی خیره‌کننده از لامین یامال پاسخ داد. نوجوان هفده‌ساله اسپانیایی با یک گل انفرادی تماشایی و یک پاس گل، بارسا را بار دیگر به جریان بازی بازگرداند. اما در نهایت، نمایش فوق‌العاده دنزل دومفریس که دو گل زد و یک پاس گل داد، اینتر را به یک تساوی ارزشمند در خارج از خانه رساند.
این دیدار نه فقط از نظر فنی، بلکه از نظر روانی نیز برای دو تیم اهمیت زیادی داشت. بارسا پس از چند سال ناکامی در مراحل حذفی، حالا با روحیه‌ای تازه به سن‌سیرو می‌رود، در مقابل، اینتر می‌داند که با حمایت تماشاگران پرشورش در جهنم میلان، می‌تواند کار نیمه‌تمام خود را از فصل گذشته تمام کند.
نبرد ذهن‌ها و مهره‌ها
هانسی فلیک پس از تجربه‌های پرفرازونشیب با بایرن‌مونیخ و تیم ملی آلمان، حالا در بارسلونا نشان داده است که فلسفه فوتبال مالکانه را می‌تواند با ریتمی تند و مستقیم تلفیق کند. بارسلونا در این فصل با آمار میانگین بیش از ۶۰ درصد مالکیت توپ در لیگ قهرمانان، نشان داده هنوز به ریشه‌های خود وفادار است، اما دیگر مثل دوران گواردیولا یا ژاوی فقط به چرخاندن توپ دل‌خوش نیست.
در بازی رفت، فلیک از سیستم ۳-۳-۴ استفاده کرد که در فاز هجومی گاهی به ۳-۴-۳ تبدیل می‌شد. دی‌یونگ نقش لنگر را در مرکز زمین ایفا می‌کرد و با بالا رفتن ژول کونده از سمت چپ، فضا برای نفوذ لامین یامال در کناره‌ها فراهم می‌شد. بارسا روی توپ‌های دوم و فشار پس از ازدست‌دادن توپ نیز عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت، موضوعی که اینزاگی را در بازی برگشت حسابی به فکر فرو خواهد برد.
نکته کلیدی در ساختار هجومی بارسا، آزادی عمل یامال و گاوی (یا پدری) در کانال‌های نیم‌فضا بود؛ جایی که آن‌ها توانستند پشت خط میانی اینتر، که گاهی کند و شکننده نشان می‌داد، فرصت‌سازی کنند.
اینتر؛ دفاع منظم، حمله سریع
اینزاگی از ابتدای فصل تا امروز نشان داده استاد چیدمان تیمش در سیستم ۲-۵-۳ است. ساختاری که در آن، بال‌های کناری یعنی دی‌مارکو و دومفریس نقش بسیار حیاتی دارند. در بازی رفت، همین بال‌ها بودند که بارها مدافعان بارسا را با نفوذهای خود از عمق و جناحین سردرگم کردند. دومفریس با دو گل و یک پاس گل، شب فراموش‌نشدنی‌ای را رقم زد و به بارسلونا نشان داد کوچک‌ترین فضا در این سیستم می‌تواند مرگبار باشد.
اما چالش اصلی اینتر در دیدار برگشت، حفظ تمرکز دفاعی است. در بازی رفت، سه مدافع میانی اینتر بارها در برابر حرکات سریع و تکنیکی مهاجمان بارسا تسلیم شدند. باستونی و دی‌مارکو در نبردهای تک‌به‌تک با یامال دچار مشکل می‌شدند و آچربی نیز روی ضربات ایستگاهی آسیب‌پذیر نشان داد. با این حال، تجربه زومر در چارچوب و پوشش بارلا و چالهان‌اوغلو در میانه میدان می‌تواند مانع از تکرار آن فروپاشی‌ها شود.
یکی از تاکتیک‌های ثابت اینزاگی در فصل جاری، بازی‌سازی سریع از عقب زمین با حضور چالهان‌اوغلو و بازی‌های ترکیبی کوتاه در یک‌سوم میانی زمین است که خیلی زود به سمت دروازه حریف منتقل می‌شود. اینتر از معدود تیم‌هایی است که بدون در اختیار داشتن توپ، می‌تواند با سه یا چهار ضربه خطر خلق کند.
پایان یک شب بزرگ، آغاز روایتی دیگر
بارسلونا و اینتر هر دو باشگاه‌هایی با تاریخ و افتخاری عظیم هستند؛ تیم‌هایی که میلیون‌ها نفر را در سراسر دنیا با خود همراه کرده‌اند و امشب در جدالی بزرگ به مصاف هم می‌روند.
امشب رنگ‌ها معنا ندارند. هواداران در سرتاسر جهان چشم به زمین دوخته‌اند و تنها می‌خواهند از این دیدار لذت ببرند. ممکن است بعد از سوت پایان بازی، برخی با ناراحتی به استقبال خواب و آرامش شبانه بروند و برخی با خوشحالی تا صبح جشن بگیرند؛ اما این پایان (چه شیرین یا تلخ) آغاز روایت دیگری از فوتبال است.
این دیدار تنها یک بازی نیست، بلکه برخورد دو فرهنگ فوتبالی، دو فلسفه تاکتیکی و دو نسل از ستاره‌ها است. از سکوها تا صفحات تلویزیون، از قاره‌ای به قاره دیگر، همه منتظر هستند تا شاهد خلق لحظاتی باشند که تا سال‌ها در حافظه‌ها باقی می‌ماند. شاید یکی پیروز شود و دیگری حذف، اما چیزی که اهمیت دارد، قدرتی است که فوتبال در ایجاد هیجان و لذت بردن از فوتبال است.
نظر شما