به گزارش خبرگزاری ایمنا، روزنامه انگلیسی فایننشال تایمز نوشته است پس از پنج ماه جنگ بی‌وقفه رژیم صهیونیستی علیه غزه، این باریکه واقع در نزدیکی دریای مدیترانه با یک فاجعه‌ی بشری روبه‌رو است. شمال غزه به ویژه در آستانه قحطی است؛ کودکان از گرسنگی می‌میرند، در حالی که خانواده‌ها مجبورند از علف هرز و خوراک حیوانات استفاده کنند؛ در نتیجه صدای زنگ خطر در جهان درآمده است.
به گفته این روزنامه، بازرسی‌های سختگیرانه رژیم اسرائیل باعث تأخیر در ارسال کمک از طریق راه‌های زمینی شده است. به همین خاطر، ایالات متحده و دیگران تصمیم گرفته‌اند تا کمک‌های بشردوستانه را از طریق دریا و هوا به غزه برسانند، اما گروه‌های امداد تأثیرگذاری این اقدام برای کاهش گرسنگی در غزه را زیر سوال برده‌اند.
سازمان پزشکان بدون مرز، تلاش‌های دریایی را «حواس‌پرتی آشکار» خواند و از رژیم صهیونیستی خواست از جریان کامیون‌ها به داخل منطقه حمایت کند.
چرا غذای کافی در غزه پیدا نمی‌شود؟
پس از عملیات طوفان‌الاقصی توسط حماس و به اسارت گرفتن ۲۵۰ اسرائیلی برای تبادل زندانی، مقامات رژیم صهیونیستی اقدام به محاصره کامل نوار غزه کردند. آن‌ها بارها تکرار کرده‌اند که تا زمانی که زندانی‌ها بلاشرط آزاد نشوند هیچ‌گونه آب، غذا، سوخت و برق وارد غزه نخواهد شد که مثابه جرم تنبیه جمعی مردم غزه و با هدف وارد کردن حداکثر آسیب به بافت اجتماعی آن انجام می‌شود.
این روزنامه مدعی است که تحت فشار ایالات متحده، این سیاست رژیم صهیونیستی تغییر کرد. تردد کامیون‌های کمک‌های بین‌المللی از مصر به غزه از طریق گذرگاه مرزی رفح آغاز شد. همچنین در ماه دسامبر، رژیم اسرائیل گذرگاه مرزی کرم شالوم خود را با غزه باز کرد. البته معترضان افراطی صهیونیست که با ارائه هرگونه کمکی به غزه مخالفند، مسیر حرکت کامیون‌ها را مسدود کرده‌اند.
روزنامه فایننشال تایمز افزوده است که هر در دو گذرگاه، رژیم اسرائیل فرآیند بازرسی شدیدی را تحمیل می‌کند که انتقال تدارکات بشردوستانه به منطقه بحران‌زده را به تعویق می‌اندازد، جایی که حمله رژیم صهیونیستی به گفته وزارت بهداشت غزه بیش از ۳۰ هزار نفر را کشته و ۸۰ درصد از جمعیت را آواره کرده است.
مقامات بین‌المللی گفته‌اند که در دو ماه گذشته بزرگترین مانع برای تحویل کمک‌ها نبود امنیت و نظم قانون در داخل غزه بوده است. کاروان‌های کمک‌های بشردوستانه توسط نیروهای ارتش اشغالگر اسرائیل مورد حمله قرار می‌گیرند، در حالی که مردم مستاصل غزه و باندهای خلافکار به دنبال سود کامیون‌ها را غارت می‌کنند.
همچنین تولید مواد غذایی در غزه نیز به شدت محدود شده است زیرا نانوایی‌ها، کارخانه‌ها و مزارع در اثر جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه تخریب شده یا دیگر در محدوده ممنوعه واقع هستند. مقامات نظامی رژیم اسرائیل در کمال وقاحت همچنان اصرار دارند که غذای کافی در غزه وجود دارد و سازمان ملل و سایر گروه‌های امدادی باید توانایی‌های لجستیکی خود را در داخل غزه بهبود بخشند.
چه میزان کمک لازم است؟
فایننشال تایمز در این خصوص نوشته است که بر اساس آمارهای سازمان ملل، قبل از جنگ، به طور متوسط روزانه ۵۰۰ کامیون کمک و سوخت، پنج روز در هفته، برای جمعیتی که از قبل به شدت به کمک‌های بین‌المللی وابسته بودند، وارد نوار غزه می‌شد.
این رقم به شدت کاهش یافته است. بیشترین تعداد کامیون‌هایی که در پنج ماه گذشته وارد غزه شده‌اند ۳۰۰ کامیون بوده که این رقم تنها یک بار به این تعداد رسیده است. طبق ارقام سازمان ملل، بیشتر اوقات تعداد کامیون‌ها بسیار کمتر از ۲۰۰ عدد در روز بوده است.
این روزنامه در ادامه نوشته است که اثرات کاهش میزان کمک به صورت روزمره بدتر شده است زیرا محموله‌های روزانه نمی‌توانند کمبودهای روز قبلی و خسارات انباشته جنگ را جبران کنند. بیش ۳۰۰ هزار نفر از ساکنان شمال غزه بیشترین ضربه را در طی جنگ زمینی اسرائیل متحمل شده‌اند، زیرا این منطقه بیشترین آسیب را دیده است. تنها برای شمال غزه، روزانه ۳۰۰ کامیون کمک‌رسانی نیاز است.
در ماه‌های اخیر، مردم شمال غزه مجبور به خوردن خوراک دام، علف‌های هرز و کاکتوس شده‌اند. جیمی مک گلدریک، هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل برای سرزمین‌های اشغالی فلسطین، هفته گذشته هشدار داد که «کودکان دارند از گرسنگی می‌میرند.»
مقامات سازمان ملل و آمریکا این ماه گفتند که برای پر کردن غزه با کمک‌های بشردوستانه یک راه‌حل واقعی لازم است، نه تنها برای کمک به مردم رنج‌دیده غزه، بلکه برای تضعیف بازار سیاه؛ این امر امنیت کاروان‌های کمک‌رسانی را با حذف یک انگیزه برای غارت بهبود می‌بخشد.
آیا کمک‌های هوایی مفید بوده‌اند؟
بیش از ۳۰ محموله کمک هوایی بر فراز غزه در طول جنگ توسط کشورهایی از جمله ایالات متحده آمریکا، اردن، مصر، فرانسه، بلژیک، هلند و امارات متحده عربی پرتاب شده است.
گروه‌های امدادرسانی می‌گویند که کمک‌های هوایی از سختی‌های ارسال کمک از طریق زمین جلوگیری می‌کند، اما آن‌ها ناکارآمد و بی‌تأثیر هستند. تاکنون برخی از بسته‌ها در دریا فرود آمده یا به خاطر باد به سرزمین‌های اشغالی هدایت شده‌اند.
روز جمعه، چندین فلسطینی بر اثر سقوط یکی از محموله‌های کمکی که چترش باز نشد، کشته شدند. هنگامی که محموله‌ها به طور ایمن فرود می‌آیند، به گفته شاهدان عینی، مردان توانا بسته‌ها را سریع در اختیار خود می‌گیرند که این سوال را پیش می‌کشد که آیا این بسته‌ها به آسیب‌پذیرترین افراد می‌رسد یا خیر؟
مهم‌ترین ایراد ارسال کمک‌های هوایی، اندک میزان آن است. طبق گزارش سازمان ملل، یک کامیون می‌تواند بین ۲۰ تا ۳۰ تن کمک ارسال کند که ۱۰ برابر مقدار حمل شده توسط یک هواپیما است. کارل اسکائو، معاون مدیر اجرایی برنامه جهانی غذا، هفته گذشته اعلام کرد: «کمک‌های هوایی آخرین گزینه هستند و از قحطی جلوگیری نمی‌کنند.»
چه کسانی از طریق دریا کمک ارسال خواهند کرد؟
به گزارش فایننشال تایمز، دو طرح کمک‌های دریایی هدف دارند محموله‌های کمکی را از قبرس -به فاصله حدود ۲۰۰ کیلومتر از غزه در شرق مدیترانه- ارسال کنند.
اولی یک مسیر مورد حمایت چند کشور برای کشتی‌های تجاری بین لارناکا در قبرس و غزه است. مقامات قبرسی گفته‌اند که کشتی‌ای که توسط گروه بشردوستانه World Central Kitchen (آشپزخانه مرکزی جهان) اداره می‌شود، قرار بود آخر این هفته با ۵۰۰ تن کمک «نمادین» به حرکت درآید که معادل حدود ۲۵ کامیون است.
دومین ابتکار دریایی توسط ارتش آمریکا هدایت می‌شود که قصد دارد یک اسکله شناور در غزه برای دریافت محموله‌های بسیار بزرگ‌تر بسازد. یک کشتی پشتیبانی تدارکات نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا با اولین تجهیزات در آخر هفته از ویرجینیا به حرکت در آمد. اتحادیه اروپا، امارات متحده عربی، سازمان ملل و قبرس نیز در این ابتکار مشارکت دارند، که مقامات آمریکایی گفتند چند هفته (۶۰ روز به گفته برخی منابع) تا راه‌اندازی طول می‌کشد.
فایننشال تایمز احتمال می‌دهد که رژیم صهیونیستی سازوکار بازرسی سختگیرانه‌ای را در قبرس برای کمک‌های ارسالی به غزه حفظ کند، اما مشخص نیست که چه کسی کمک‌های دریایی را پس از رسیدن به غزه توزیع می‌کند.
علی‌رغم این تلاش‌ها، تور ونسلند، هماهنگ‌کننده ویژه سازمان ملل برای روند صلح خاورمیانه گفت: «فکر می‌کنم همه موافق هستند که مؤثرترین راه برای رساندن کمک به غزه، کامیون‌ها است؛ حتی آن‌هایی که دوست دارند این کریدور دریایی را ایجاد کنند.»
چرا رژیم اسرائیل کار بیشتری نمی‌کند؟
این روزنامه نوشته است که سخنگوی ارتش رژیم صهیونیستی مدعی است که آن‌ها هیچ‌گونه محدودیتی برای کمک‌های ارسالی به غزه وضع نکرده‌اند. سخنی که حتی متحدان آن نیز رد کرده‌اند. جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا هفته گذشته در سخنرانی وضعیت کشور در کنگره اذعان کرد: «کمک‌های بشردوستانه نباید ملاحظات ثانویه باشند یا به عنوان اهرم فشار استفاده شوند.»
بایدن همچنین از رژیم اسرائیل خواسته است که یک گذرگاه مرزی در شمال غزه باز کند. مقامات امدادی می‌گویند که این کار به دور زدن مسیرهای خطرناک از جنوب غزه کمک می‌کند، در حالی که گذرگاه‌های زمینی بیشتر به جلوگیری از تأخیر و شلوغی مسیر کمک می‌کند.
گروه‌های امدادرسانی بین‌المللی از رژیم اسرائیل می‌خواهند که تجهیزات ارتباطی بیشتری را به امدادگران و رانندگان غزه بدهد. آن‌ها همچنین خواستار هماهنگی بهتر با ارتش رژیم صهیونیستی برای جلوگیری از هدف قرار گرفتن کاروان‌های حامل کمک هستند.
فایننشال تایمز در ادامه نوشته است که اسرائیل در تلاش برای دور زدن کنترل مدنی حماس، همکاری با گروه‌های خصوصی در شمال غزه را برای انتقال کمک آغاز کرده است، اما چنین ابتکاراتی هنوز کوچک هستند و با چشم اندازهای نامشخصی روبرو هستند. یک کاروان کمک‌های خصوصی در بیست‌ونهم فوریه دچار هرج و مرج شد و به کشته شدن بیش از ۱۰۰ نفر به دست سربازان رژیم غاصب صهیونیستی منجر شد.
فایننشال تایمز نوشته است که برای ترغیب رژیم صهیونیستی به اجازه به ورود کمک‌های بشردوستانه، فردی آشنا با عملیات‌های بشردوستانه به مقامات اسرائیلی گفته که «کمک‌های بیشتر جان‌های بیشتری را [در غزه] نجات می‌دهد و به شما در برابر فشار فزاینده بین‌المللی کمک می‌کند تا بتوانید در جنگ پیروز شوید.»
با شروع ماه مبارک رمضان، تداوم حملات رژیم صهیونیستی، تهدیدهای لفظی نتانیاهو در برابر خواسته‌های بایدن و نامعلوم بودن وضعیت مذاکرات برای آتش‌بس بعید است که حتی ایجاد بنادر بتواند از تشدید بحران بشری در غزه جلوگیری کند، مگر اینکه واشنگتن ریسک متوقف کردن جریان تسلیحات به متحد جنایات‌کار خود را در سال انتخابات ریاست‌جمهوری به جان بخرد.
نظر شما