بتن از مصالح پایه و اساسی در ساختمان‌سازی با طول عمر بالا است، با این حال اثرات زیست‌محیطی منفی بالایی دارد که جایگزینی آن را با مصالح پاک‌تر و بازاندیشی در بهره‌گیری از آن را در شهرهای پایدار آینده ضروری می‌کند.
انسان‌ها در دوره شهرنشینی کنونی از ساختمان‌های بتنی خسته شده و به طبیعت روی آورده‌اند تا با ترکیب عناصر طبیعی در فضاهای ساختمان‌ها و شهرها، رفاه خود را افزایش دهند. علم طراحی بیوفیلیک یا بیوفیلیا اثبات می‌کند که زندگی بهتر در محیط‌هایی امکان‌پذیر است که توسط گیاهان و فضای سبز احاطه شده باشند.
