به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، طراحی برنامه‌ای هوشمند برای تلفن همراه که برای تردد در شهرها به جای استفاده از ماشین‌های شخصی، پیشنهادهایی را در مورد سریع‌ترین و سبزترین مسیر برای رسیدن به مقصد ارائه می‌دهد و سفر درون‌شهری روزانه هر فرد را برنامه‌ریزی می‌کند، از مدت‌ها پیش ذهن برنامه‌ریزان شهری و توسعه‌دهندگان شهرهای پایدار را به خود مشغول کرده است.
در این راستا می‌توان با دوچرخه یا اسکوتر برقی به نزدیک‌ترین ایستگاه قطار یا مترو رفت و در کوتاه‌مدت به ایستگاهی نه‌چندان دور از محل کار رسید یا با استفاده از خودروهای بدون آلایندگی به مرکز شهر رفت، نزدیک‌ترین پارکینگ موجود در اطراف را به کمک برنامه جست‌جو کرد و با پیاده‌روی یا کرایه دوچرخه و اسکوتر به محل مورد نظر رسید.
انتخاب گزینه‌های سبزتر و ارزان‌تر همچون استفاده از دوچرخه برای به پایان رساندن سفر یا حتی تصمیم به پیاده‌روی در آخرین مرحله سفر اعتبار بالایی در برنامه تردد هوشمند شهرهای پایدار دارد.
تردد هوشمند پایدار در اتحادیه اروپا
استراتژی تردد پایدار و هوشمند اتحادیه اروپا برای پایدارتر، هوشمندتر و سالم‌تر شدن، در آینده نزدیک بر نیاز به جابه‌جایی بین شهری و درون‌شهری تأکید دارد. هدف آن کمک به اتحادیه برای دستیابی به اهداف کاهش کمتر از ۵۵ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۳۰، بهبود حمل‌ونقل و تردد به درون و اطراف شهرها، همچنین بهبود کارایی عملیاتی فرایندهای تحویل بار است.
رسیدگی به نیازهای حمل‌ونقل شهری یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها برای هر مدیریت شهری است. شهروندان باید روزانه بین خانه و محل کار خود تردد کنند خرید روزانه و هفتگی خود را انجام دهند، با دوستان و خانواده وقت بگذرانند، از پیشنهادهای فرهنگی شهر لذت ببرند، فعالیت‌های جذابی برای فرزندان خود فراهم کنند و از مدیریت گرفته تا مراقبت‌های بهداشتی، به خدمات حیاتی شهر دسترسی داشته باشند.
برای اکثر قریب‌به‌اتفاق شهرها این به‌معنای سفرهای روزانه منظم در شهر است که اغلب شبکه حمل‌ونقل عمومی شهر را به چالش می‌کشد و به ازدحام قابل‌توجهی در مراکز شهر منجر می‌شود. اکثر مراکز شهری تحت تسلط خودروها قرار دارند. این وسایل نقلیه شخصی مشکلات زیادی را برای شهرها ایجاد می‌کنند که اولین آن‌ها انتشار گازهای گلخانه‌ای است.
طبق گزارش آژانس محیط زیست اروپا، حدود یک‌چهارم کل انتشار گازهای گلخانه‌ای در اتحادیه اروپا از حمل‌ونقل ناشی و ۶۰.۶ درصد آن توسط خودروها تولید می‌شود. خودروها همچنین آلاینده‌های دیگری مانند اکسیدهای نیتروژن و ریزذرات مختلف را منتشر می‌کنند که کیفیت هوا را پایین می‌آورد و تأثیر قابل‌توجهی بر سلامت شهروندان دارد.
خودروها همچنین خیابان‌ها را برای عابران پیاده غیرامن‌تر می‌کنند. خطوط جاده‌ها و فضاهای پارکینگ نیز اغلب جایگزین پوشش درختان شهر می‌شود که این امر با افزایش میانگین دما در شهرها همراه است و به ایجاد آلودگی صوتی منجر می‌شود. این یکی از دلایل اصلی است که چارچوب جدید تردد شهری اتحادیه اروپا خواستار رویکردی بلندپروازانه‌تر برای برنامه‌ریزی جابه‌جایی شهری پایدار است و ۴۲۴ شهر بزرگ اتحادیه اروپا را موظف می‌کند تا یک طرح تردد پایدار اتخاذ کنند. چنین طرح‌هایی باید حمل‌ونقل عمومی و شیوه‌های تردد فعال (پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری) را در هسته خود داشته باشند.
میکروموبیلیتی و ترویج عادات حمل‌ونقل پایدار
در حال حاضر، تمرکز اصلی روی میکروموبیلیتی قرار دارد که شامل ارائه خدماتی می‌شود که امکان اجاره اسکوترها، دوچرخه‌ها و موتورسیکلت‌های الکترونیکی را برای سفرهای تک‌نفره به کاربران می‌دهد. این نوع حمل‌ونقل بهترین گزینه برای پیمودن آخرین مرحله سفر شهروندان است تا خود را از ایستگاه‌های حمل‌ونقل عمومی به مقصد نهایی‌شان برسانند و به‌طور مؤثری طیف وسیع‌تری از امکانات را برای راه‌حل‌های حمل‌ونقل عمومی مانند تراموا و سیستم‌های ریلی سبک باز می‌کند.
مجمع جهانی اقتصاد پیشنهاد می‌کند که در ایستگاه‌های مترو مراکز میکروموبیلیتی ایجاد شود و مونیخ را به‌عنوان نمونه‌ای از شهری عنوان می‌کند که قصد دارد تا سال ۲۰۳۵ تا ۲۰۰ مرکز تردد پایدار ایجاد کند که به شهروندان دوچرخه، اتومبیل و اسکوتر مشترک ارائه دهد و بسیاری از این مراکز به ایستگاه‌های مترو موجود متصل خواهند شد.
نظرسنجی‌ها در چندین کشور اروپایی از جمله ایتالیا، فرانسه، آلمان و بریتانیا نیز نشان داد که بین ۶۰ تا ۷۰ درصد از پاسخ‌دهندگان برای رفت‌وآمد روزانه خود از میکروموبیلیتی استفاده می‌کنند و تا ۴۰ درصد از مردم در سراسر جهان مایل به سفر با دوچرخه‌های مکانیکی یا برقی، حدود ۱۶ درصد متمایل به موتور سیکلت یا موتورسیکلت برقی و حدود ۱۲ درصد متمایل به استفاده از اسکوتر برقی هستند. ۳۱ درصد باقی‌مانده پیاده‌روی را ترجیح می‌دهند می‌روند یا از ماشین‌های شخصی و دیگر اشکال حمل‌ونقل استفاده می‌کنند.
ترویج میکروموبیلیتی در شهرها
پس از بررسی نتایج این نظرسنجی‌ها به اپراتورهای حمل‌ونقل عمومی توصیه شده است که فضاهایی را در اتوبوس‌ها یا قطارها برای بهره‌گیری وسایل‌نقلیه کوچک مختلف اختصاص دهند تا سوار شدن کاربران به این وسایل نقلیه تسهیل شود. این اقدام سال‌هاست که در برلین با اجازه دادن به دوچرخه‌ها و اسکوترهای الکترونیکی برای حمل‌ونقل در مترو انجام می‌گیرد.
شهرها همچنین باید در انتخاب ارائه‌دهندگان خدمات جابه‌جایی مشترک خود دقت کنند و از کسب‌وکارهای مختلف فعال در این زمینه‌ها حمایت کنند. علاوه بر این می‌توانند با نصب زیرساخت‌های سواری، پارکینگ و شارژ که چندین حالت جابه‌جایی را ادغام می‌کند، به رشد میکروموبیلیتی خود کمک کنند. برای مثال سرمایه‌گذاری روی مسیرهای حمل‌ونقل ایمن مانند خطوط دوچرخه، میکروموبیلیتی را برای شهروندان جذاب‌تر می‌کند.
راه‌حل دیگر مخصوص علاقه‌مندان به خودروهای شخصی است و شامل تشویق استفاده کارآمدتر از اتومبیل‌ها و ترویج استفاده از وسایل‌نقلیه غیرآلاینده مانند خودروهای الکتریکی یا هیدروژنی می‌شود. از جمله راه‌های انجام این کار، هوشمند کردن حمل‌ونقل شهری، ردیابی استفاده از خودروها، جمع‌آوری داده‌ها و پاسخگویی به تراکم‌های ترافیکی و جمعیتی در زمان واقعی و بلندمدت است. علاوه بر این، معرفی خدمات پارکینگ هوشمند رانندگان را به نزدیک‌ترین فضای پارک رایگان راهنمایی می‌کند و تعداد خودروهایی را کاهش می‌دهد که در مرکز به دنبال محل پارک می‌گردند، ترویج به‌اشتراک‌گذاری خودروها به‌ویژه انواع خودروهای برقی و مواردی از این قبیل گزینه‌های پیشنهادی ارائه‌شده در ترویج حمل‌ونقل پایدار است.
از سوی دیگر لازم است تمام اقدامات با هدف ترویج مدل‌های جدید تردد سبز به‌عنوان بخشی از یک طرح گسترده‌تر عمل و شهرها برنامه‌های تردد بلندمدت ایجاد کنند و به آن‌ها پایبند باشند. در این میان بعضی اقدامات ممکن است با واکنش شهروندان و مشاغل روبه‌رو شود، بنابراین اهمیت چارچوب‌بندی سیاست‌های جدید جابه‌جایی با عبارات مثبت و ایجاد بهبودهای واضح و مقرون‌به‌صرفه در زمان‌های سفر و محیط شهری بسیار مهم است.
برنامه‌های تردد سبز برای اثربخش بودن در بلندمدت باید مستقل از چرخه‌های انتخاباتی باشد و یک محیط امن و قابل اعتماد را برای شرکت‌های خصوصی ایجاد کند که به دنبال کمک به شهرها در برنامه‌های جابه‌جایی شهری خود هستند. این شرکت‌ها مایل به سرمایه‌گذاری در میکروموبیلیتی یا سایر خدمات مکمل در شهرهایی هستند که اهداف و مقررات روشن و قابل پیش‌بینی ایجاد می‌کنند، نه آن‌هایی که سیاست‌ها و برنامه‌های خود را در هر دوره انتخابات تغییر می‌دهند.
نظر شما