به گزارش خبرگزاری ایمنا، پینارت، محله‌ای در قسمت جنوب شرقی اصفهان و از نواحی انتهایی شهر است که در منطقه ۴ شهرداری این کلان‌شهر قرار دارد؛ پینارت از واژه پ ی-ن-ارَت، تشکیل شده است، پی مخفف اپی به معنی آب و ارَت به معنی مقدس است که در کل معنی آب مقدس می‌دهد.
محله‌ای بدون آلودگی و فارغ از هیاهوی شهر با ظرفیت بالای تفریحی و گردشگری که می‌توانست ویژه باشد، اما به‌دلیل دور بودن از مرکز شهر از بسیاری امکانات و رسیدگی‌ها مغفول مانده، اما همچنان سرزنده و پویا است.
پینارت در بدو ورود از شما با یک صحنه بی‌نظیر از دیوارهای کاهگلی کوچه‌باغ‌ها و زمین‌های سبز زراعی استقبال می‌کند و مردمان آن به‌رغم کمبود آب و خشکی زاینده‌رود، همچنان اصالت خود را حفظ کرده‌اند و با چنگ و دندان کشاورزی می‌کنند، جوانان آن نیز به مشاغلی در مرکز شهر مشغول هستند که اغلب کارگری محسوب می‌شود، اما قصه به اینجا ختم نمی‌شود و می‌توان گفت، اهالی این خطه، خستگی‌ناپذیر و کوشا هستند.
کاشت برنج در این سرزمین سبز به‌دلیل کم‌آبی کاهش یافته و در حال حاضر محصول عمده آن پیاز و سیب‌زمینی است، گندم نیز از محصولاتی است که گاهی در زمین‌های این محله کاشت می‌شود.
پینارت، بلاتکلیف میان فضای شهری و بافت روستایی
این محله در شرق اصفهان دارای سبقه تاریخی بوده و پل تاریخی شهرستان می‌تواند گویای این مسئله در این محله باشد؛ شیب معابر محله از دیگر ویژگی‌های بافت کهنه این محله است و عمق بعضی از زمین‌های بایر به ۱.۵ متر هم می‌رسد؛ این حالت مواج سرتاسر محله را در بر گرفته است و در امتداد کوچه‌ای کنار مسجد امام سجاد (ع) و لبه بلوار روشن‌دشت، دیواره‌های سنگی تراشیده شده به چشم می‌خورد، نقطه‌ای تپه‌گونه که دیدی بر فراز محله پینارت دارد.
این اختلاف ارتفاع، تکرار همان حالت تپه‌گونه است و از تپه باستانی اشرف آغاز می‌شود و تا کوه انرژی اتمی ادامه دارد که این موضوع نیز شاید دلیلی بر قدمت محله پینارت باشد، اما نکته حائز اهمیت درباره محله پینارت، بلاتکلیفی آن بین شهری شدن یا روستا بودن آن است.
این محله با زمین‌های زراعی، کوچ باغ‌های کاهگلی و بافت نیمه‌جانی که دارد، گویای حس غالب روستایی آن بوده، اما به‌دلیل اینکه به مرور در یکی از مناطق شهری قرار گرفته، به‌رغم اینکه در حاشیه و دارای کاستی‌های فراوانی است، اکنون محله‌ای در شهر به حساب می‌آید که ساکنان خود را با پارادوکس و تغییری ناملموس مواجه کرده است.
اینجا از بلندمرتبه‌های آسمان‌خراش خبری نیست و ساختمان‌های نوساز در حد یک یا دو طبقه در پس‌کوچه‌های کاهگلی یا نیمه‌ساز است، وجود زمین‌های بایر در فواصل خانه‌های قدیمی و نوساز سرنوشت نامعلومی پیدا کرده است و نمی‌دانیم جزو شهر حساب می‌شود یا در آینده باید برای ارتقای وضعیت محله در شهر کاربری دیگری پیدا کند، از جمله وضعیت نامتوازن این محله است.
همه‌چیز در اینجا در عین سادگی و شوری که دارد، بسیار آرامش‌بخش و از نظم خاصی برخوردار است؛ نقطه‌ای برای جمع شدن اهالی محله طراحی نشده است و زمینی برای بازی بچه‌ها یا فضایی برای تمرکز فعالیت‌های اجتماعی محله وجود ندارد، اما به‌قدری بافت سنتی و بومی محله قوی بوده که انسجام محله پابرجا است و حتی مهاجران نیز در این محله پس از مدتی بومی شده و گویی سال‌ها است در آن زندگی کرده‌اند.
حفظ ارزش‌های بومی از نقاط قوت محله پینارت
پینارت به‌رغم نداشتن امکانات فرهنگی و اجتماعی لازم، دارای نسلی جوان و پویا است که سرشار از ایده‌های خلاقانه هستند؛ نسلی در انتظار آینده و امید برای داشتن روزهای بهتر که باید مورد تأمل قرار گیرد، به‌ویژه اینکه مشارکت اجتماعی زنان در هر محله می‌تواند کمک مؤثری برای رفع بعضی از مشکلات آن باشد. با گذری کوتاه در دل محله پینارت به‌خوبی می‌توان متوجه حضور زنان فعال و سرسخت در آن شد که در صورت وجود امکانات از این ظرفیت به‌خوبی می‌توان استفاده کرد، بومی بودن از دیگر نکات مورد تعمق در این محله است که مشارکت زنان برای حل مسائل عمومی و اجتماعی را کاهش می‌دهد و مشکلات اقتصادی منجر به کاهش فعالیت‌های مؤثر جوانان در این محله شده است.
قالی‌بافی از مهم‌ترین صنایع دستی محله پینارت به‌شمار می‌رود و اغلب زنان به غیر از خانه‌داری کنار مردان خود به انجام فعالیت‌هایی چون خیاطی یا سبزی پاک‌کنی می‌پردازند، مهاجرانی که به این محله پا می‌گذارند نیز از این قاعده مستثنی نیستند و به‌رغم بافت سنتی و بومی محله از آن‌ها استقبال و از بانوانشان در کارهای جمعی زنان محله استفاده می‌شود.
پینارت به‌لحاظ باغ‌هایی که دارد، ظرفیت تفریحی محسوب می‌شود، که البته تاکنون این ظرفیت، بالفعل نشده و به‌دلیل مشکلاتی که محله با آن مواجه است، از حضور سرمایه‌گذاران در این محدوده جلوگیری شده است و اهالی به‌درستی نتوانسته‌اند از این ظرفیت بهره ببرند.
ساختار محله بر مبنای یک بافت روستایی و بدون شهرسازی است و نبود امکانات رفاهی، ورزشی و فرهنگی منجر به برآورده کردن نیازهای ضروری اهالی آن از مرکز شهر شده است.
در این میان و به‌رغم تمام کمبودهایی که وجود دارد، محله پینارت بسیار باصفا و خوش آب و هوا است؛ محله‌ای که ساکنان، به‌ویژه کودکان آن از هر چیزی در آن واقعی‌ترند؛ آدم‌هایی که بیشتر از هر چیز شبیه خودشان هستند، بدون نقاب و هر رنگ و لعاب؛ خنده‌های از ته دل، بازی‌های گروهی و برد و باخت‌های حقیقی و انسجام، همدلی و غنای فرهنگی اهالی محله ستودنی است و «زندگی» به معنای واقعی در سطحی ساده و بی‌ادعا، دور از هر زرق و برق شهری جریان دارد.
به گزارش ایمنا، پینارت به معنای آب مقدس، روستایی در جوار رودخانه زاینده‌رود پس از پل تاریخی شهرستان است که شاید قدمت آن به دوران ساسانی می‌رسد و امروز به عنوان یکی از محلات قدیمی منطقه ۴ شهرداری اصفهان محسوب می‌شود؛ محله‌ای با سبقه تاریخی و قدمت بسیار که همچنان بافت سنتی خود را حفظ کرده است و اهالی آن به‌رغم کمبود آب در آن هنوز به کشاورزی مشغول هستند.
گزارش از: ریحانه راهپیما
نظر شما