به گزارش خبرگزاری ایمنا، آمار شرکت کنترل کیفیت هوای تهران نشان می‌دهد طی بهمن سال جاری، ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون آلاینده شاخص هوای پایتخت بود. کمینه شاخص ثبت شده برای آلاینده ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون در این مدت عدد ۴۷ و بیشینه آن عدد ۱۳۰ را نشان می‌دهد.
بر اساس آمار شرکت کنترل کیفیت هوای تهران؛ سال گذشته هوای پایتخت شش روز برای تمام گروه‌ها آلوده بود، این در حالی است که سال ۱۴۰۰ در این ماه هیچ روزی برای گروه‌ها آلوده نشده بود. کیفیت هوای تهران در دومین ماه زمستان ۱۴۰۱ و مقایسه آن با سال ۱۴۰۰ نشان می‌دهد که در بهمن سال ۱۴۰۰، ۱۶ روز هوای قابل قبول ثبت شد که این عدد سال ۱۴۰۱ نیز ۱۶ روز بوده است.
به این ترتیب، در بهمن سال ۱۴۰۰، تعداد ۱۴ روز هوای تهران در شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس قرار داشت که این وضعیت سال ۱۴۰۱ به هفت روز کاهش یافت. لازم به ذکر است در بهمن سال گذشته یک روز هوای پاک را تجربه کردیم.
همچنین آلاینده شاخص هوای بهمن سال ۱۴۰۱ طی ۳۰ روز ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون بود، اما سال ۱۴۰۰ تنها ۲۵ روز آلاینده شاخص ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون بود و پنج روز آلاینده شاخص دی‌اکسید نیتروژن ثبت شد. کمینه شاخص ثبت شده برای آلاینده ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون در سال گذشته عدد ۴۷ و بیشینه آن عدد ۱۶۵ را نشان می‌دهد.
کیفیت هوای پایتخت در بهمن ۹۷ تا ۱۴۰۰
آمار شرکت کنترل کیفیت هوای تهران درباره وضعیت آلودگی هوای تهران طی بهمن سال ۹۷ تا ۱۴۰۰ نشان می‌دهد کیفیت هوای تهران در بهمن سال ۱۴۰۰ نسبت به مدت مشابه سال ۹۹ تعداد روزهای آلوده بیشتری را داشت، چراکه کیفیت هوای پایتخت طی بهمن سال ۱۴۰۰، ۱۶ روز در وضعیت قابل قبول و ۱۴ روز ناسالم در شرایط برای گروه‌های حساس قرار داشت، اما در بهمن سال ۹۹ کیفیت هوای تهران ۱۹ روز در وضعیت قابل قبول و ۱۱ روز در شرایط آلوده برای گروه‌های حساس بود.
بر این اساس، آلاینده ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون علت آلودگی هوا طی ۲۵ روز و آلاینده دی‌اکسید نیتروژن علت آلودگی هوا طی پنج روز بهمن‌ماه سال ۱۴۰۰ بود این در حالی است که بهمن سال ۹۹ نیز آلاینده شاخص هوای تهران برای ۲۶ روز ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون و تنها برای چهار روز دی‌اکسید نیتروژن بود.
بنابراین در دومین ماه زمستان سال ۹۸ تهرانی‌ها دو روز هوای پاک، ۱۹ روز هوای قابل قبول و ۹ روز هوای ناسالم برای گروه‌های حساس را تنفس کردند. آلاینده شاخص در این بازه زمانی ۲۸ روز ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون و دو روز ذرات معلق کمتر از ۱۰ میکرون بود.
در همین راستا، بهمن سال ۹۷ ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون در ۲۹ روز و ذرات معلق کمتر از ۱۰ میکرون در یک روز این ماه آلاینده شاخص بود. تهرانی‌ها در این ماه هفت روز هوای پاک، ۱۳ روز هوای قابل قبول و ۱۰ روز هوای ناسالم برای گروه‌های حساس را تنفس کردند.
لازم است بدانیم شاخص کیفی هوا (Air Quality Index) معیاری است که غلظت ترکیبات مختلف آلاینده موجود در هوا همچون منواکسید کربن، دی‌اکسید گوگرد، ترکیبات نیتروژن‌دار، ازن و ذرات معلق (ذرات کوچک‌تر از ۱۰ میکرومتر و ذرات کوچک‌تر از ۲.۵ میکرومتر) را که حدود مجاز متفاوت با واحدهای مختلف دارد، به یک عدد بدون واحد تبدیل می‌کند و وضعیت آلودگی هوا را نمایش می‌دهد.
بر اساس مطالعات و تحقیقات دانشمندان، ترکیب شیمیایی ذرات بسته به محل، زمان و آب و هوا متفاوت است و منابع انتشار آن شامل انواع فعالیت‌های احتراقی (وسایل نقلیه موتوری، نیروگاهی، سوزاندن چوب، و غیره) و فرایندهای صنعتی خاص می‌شود. این ذرات هم به‌طور مستقیم ساطع می‌شوند و هم به شکل آلاینده ثانویه در جو شکل می‌گیرند. به‌طور کلی عمده‌ترین منابع انتشار ذرات معلق نیز احتراق سوخت مانند سوزاندن زغال‌سنگ و چوب، خودروهای دیزلی فاقد فیلتر دوده، فرایندهای صنعتی و کشاورزی و انتشار از خودروها است.
نتایج تحقیقات نشان داده است که ذرات معلق عموماً در ماه‌های سرد سال کیفیت هوا را تحت تأثیر قرار می‌دهند. مطالعات علمی متعدد درباره ذرات معلق نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض این آلاینده باعث بروز مشکلات زیادی می‌شود. مرگ زودرس در مبتلایان به بیماری‌های قلبی و ریوی، بروز حملات قلبی غیرکشنده، ضربات قلب نامنظم، ابتلاء به سرطان ریه، تشدید آسم، کاهش عملکرد ریه و افزایش علائم تنفسی مشکلاتی است که آلودگی هوا برای سلامت انسان ایجاد می‌کند.
قابل توجه است که شاخص کیفی هوا از صفر تا ۵۰ هوای پاک (سبز)، ۵۱ تا ۱۰۰ هوای سالم (زرد)، ۱۰۱ تا ۱۵۰ ناسالم برای گروه‌های حساس (نارنجی)، ۱۵۱ تا ۲۰۰ ناسالم برای عموم (قرمز)، ۲۰۱ تا ۳۰۰ بسیار ناسالم (بنفش) و ۳۰۱ تا ۵۰۰ بسیار خطرناک (قهوه‌ای) است، اما امروزه وضعیت آلودگی هوا در بسیاری از کلان‌شهرها بسیار پیچیده است و هر سال در این بازه زمانی با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم.
این شاخص به‌طور معمول برای پنج آلاینده هوا شامل منواکسید کربن (CO) ، اُزن (O۳)، دی‌اکسید نیتروژن (NO۲)، دی‌اکسید گوگرد (SO۲) و ذرات معلق زیر ۲.۵ میکرون (PM۲.۵) اندازه‌گیری و به‌طور روزانه در ایستگاه‌های پایش هوا، ثبت می‌شود. شاخص کیفی هوا (Air Quality Index) معیاری است که غلظت ترکیبات مختلف آلاینده موجود در هوا همچون منواکسید کربن، دی‌اکسید گوگرد، ترکیبات نیتروژن‌دار، ازن و ذرات معلق (ذرات کوچک‌تر از ۱۰ میکرومتر و ذرات کوچک‌تر از ۲.۵ میکرومتر) را که حدود مجاز متفاوت با واحدهای مختلف دارد، به یک عدد بدون واحد تبدیل می‌کند و وضعیت آلودگی هوا را نمایش می‌دهد.
در هوای پاک که با رنگ سبز نشان داده می‌شود، شرایط کیفیت هوا مناسب است و خطری برای سلامت انسان ندارد. در هوای سالم که به رنگ زرد شناخته می‌شود، کیفیت هوا قابل قبول و غلظت آلاینده‌ها کمتر از حدی است که بر سلامت انسان تأثیر منفی داشته باشد، اما در هوای ناسالم برای گروه‌های حساس که به رنگ نارنجی نشانه‌گذاری می‌شود، مقدار AQI بین ۱۰۱ تا ۱۵۰ قرار می‌گیرد که در نتیجه آن گروه‌های حساس اثرپذیری بیشتری از آلودگی هوا خواهند داشت.
در نهایت، در هوای ناسالم که به رنگ قرمز است، تمام افراد جامعه در معرض مخاطرات ناشی از آلودگی هوا قرار می‌گیرند و حتی ممکن است گروه‌های حساس دچار عوارض شدیدتری شوند. افزون بر این در هوای بسیار ناسالم که به رنگ بنفش نشان داده می‌شود و عدد AQI بین ۲۰۱ تا ۳۰۰ قرار می‌گیرد، احتمال بروز عوارض جدی برای سلامت افراد جامعه افزایش می‌یابد.
نظر شما