به گزارش خبرنگار ایمنا، اگر به تاریخ پیروزی انقلاب اسلامی و پیش از آن نگاهی صرفاً گذرا بیندازیم شاهدیم که یکی از ارکان اساسی تحقق آن مردم بوده و هستند؛ از همان روزهای خرداد ۱۳۴۲ و پس از آن، واژه جمهوری در نگاه امام (ره) معنایی جز مردمی بودن نداشت و حتی زمانی که واژه «اسلامی»، پس از «جمهوری» جای گرفت، تناقض و تغییری در این مفهوم ایجاد نشد بلکه عینیت بیشتری به این واژه بخشید زیرا اسلام دین انسان و مردم بوده و هست و بر همین اساس است که در اندیشه سیاسی امام خمینی (ره) تعارض و دوگانگی یا غیریت بین جمهوریت و اسلامیت و بین مردم و اسلام نیست بلکه می‌توان این موارد را دو بالی دید که پرنده این مرز و بوم را به پرواز درآورد و نه دو وجود متمایز.
از همان روزهای ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی، حضرت امام (ره)، این حرکت بزرگ را «انقلاب مردمی» و مردم را «ولی نعمت» نامیدند و با همین دو کلمه بسیاری از ایدئولوژی‌های رهبران سیاسی سیاسی دنیا را به چالش کشاندند و به این مفاهیم، معنایی تازه بخشید؛ شاید در آن روزهاعده‌ای منتظر بودند این حرف‌ها در حد شعار باقی بماند اما در کمتر از گذشت ۲ ماه شاهد بودند که ایشان ولایت سیاسی و حکومت را بسته به آرای مردم دانست و بر همین اساس بود که تأکید داشت «میزان رأی ملت است.» و برای تحقق این امر نیز معتقد به مشارکت همه‌جانبه مردم برای شکل‌گیری نظام و اداره آن بود.
شما به مردم کاری نداشته باشید
این باور و اعتماد حضرت امام (ره) به مردم به حدی بود که آیت‌الله شهید محلاتی در خاطره‌ای بیان کرده است: روزی در «نوفل لوشاتو» بعد از نماز مغرب و عشا از امام پرسیدم: «در این انقلاب بر اثر کشتار فراوان، اعتصابات زیاد و درگیری‌های عظیم و خونین، اگر مردم خسته شدند و به نهضت ادامه ندادند شما چه خواهید کرد؟» و امام (ره) در کمال آرامش و سکون فرمودند: «مسئله‌ای نیست؛ مردم شش ماه استراحت می‌کنند و دوباره به پا می‌خیزند.»
یا حاج احمد آقای خمینی هم در خاطره‌ای اعتماد امام (ره) به مردم را این‌طور نقل کرده است: در پاریس رفت و آمدهای سیاستمداران ایرانی شروع شد؛ از ایران و کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکایی هم همه آمدند و به امام (ره) گفتند: «به رفتن شاه راضی شوید، چرا که نمی‌شود آمریکا و ارتش را شکست داد.» و امام در پاسخ فرمودند: «شما به مردم کاری نداشته باشید؛ آنان جمهوری اسلامی را می‌خواهند؛ اگر بخواهید این مطالب را رسماً بگویید، شما را به مردم معرفی می‌کنم.»
از دیگر جلوه‌های مهر امام (ره) را می‌توان مردم‌داری و توجه ویژه ایشان به مردم نام برد و همین ویژگی‌ها باعث می‌شد مردم نیز اعتمادی که امام (ره) به آن‌ها داشت را پاسخ دهند؛ یکی از نزدیکان حضرت امام (ره) می‌گوید: «علاقه امام به مردم، یک علاقه عادی نیست، یک عشق است… واقعاً امام برای مردم می‌سوزند و مانند یک پدر مهربان همیشه برای فرزندان پاک خود سعادت آرزو می‌کنند امام بارها در کنار تلویزیون که صحنه‌های دلخراش فقر و محرومیت نشان داده می‌شود گریه کرده‌اند.»
همراهی با مردم از پاریس تا تهران
در همین راستا در بخشی از کتاب برداشت‌هایی از سیره امام خمینی (ره) پیرامون توجه ویژه ایشان به مردم با وجود کیلومترها فاصله نقل شده است: امام (ره) در پاریس با وجود آن هوای سرد و کهولت سنی که داشتند، دستور دادند وسایل گرمازای خانه ایشان را خاموش کنند تا با مردم ایران که در زمستان ۵۷ دچار مضیقه شدید نفت بوده و مجبور بودند سرما را تحمل کنند، وضعی مشابه داشته باشند.
و همین عشق و علاقه دوطرفه بود که ۱۲ بهمن ۱۳۵۷، تصاویری بی‌نظیر و استثنایی را در قاب دوربین عکاسان ثبت کرد و حتی در همان روز نیز جلوه‌هایی خاص از مهر روح‌الله در ذهن مردم به ثبت رسید؛ در آن روز نمی‌گذاشتند ایشان بعد از فرودگاه به بهشت زهرا (س) بروند و می‌گفتند خطرناک است اما امام (ره) در پاسخ به مخالفان گفت: «ماشین کجاست؟ من به مردم قول داده‌ام که به بهشت زهرا (س) بروم» و در نهایت هم به پای قول خود ایستاد.
با وجود خودنمایی جلوه‌های مهر و دوستی در شخصیت حضرت امام (ره)، جلوه‌هایی از جمله استکبارستیزی نیز از جایگاه محوری برخوردار است به طوری که می‌توان این آرمان را در کنار مردمی بودن صفت ذات انقلاب دانست و شعار «استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی» نیز مفهومی جز این امر را به اثبات نمی‌رساند.
اگر من بودم، ناو آمریکایی را هدف قرار می‌دادم
زمانی که نگاهی به مبانی اندیشه سیاسی و دینی حضرت امام (ره) می‌اندازیم، شاهدیم که ایشان با در نظر گرفتن چارچوب دینی، نظریات سیاسی خود را مطرح کرده و نمونه‌ای از این وام‌داری را می‌توان در موضوع استکبارستیزی شاهد بود چرا که در جهان بینی توحیدیِ ایشان نظام آفرینش یک نظام تک محور است که خداوند متعال در مرکز آن قرار داشته و از وجود او هستی گرفته‌اند و مبتنی بر این جهان‌بینی رابطه موجودات با مبدأ آفرینش رابطه وابستگی و نیاز دائمی و بلاانقطاع می‌باشد و بر اساس همین تعاریف است که در نظام هستی، موضوعی به‌نام برتربینی و آقایی دیگر کشورها، امری غیرقابل قبول است؛ طبق این تعارف، امام خمینی (ره) هرگونه امکان سازش با مستکبرین را منتفی می‌دانست و از میان رفتن جبهه استکبار را تنها راه رسیدن مستضعفان جهان به حقوق خود می‌دانست.
بر همین اساس است که حجت‌الاسلام آشتیانی در خاطره‌ای به نقل از حاج احمد آقا عنوان کرده است: امام فرموده‌اند: «اگر من بودم با ورودم اولین ناو آمریکایی‌ها در خلیج فارس را هدف قرار می‌دادم.»
به مولا علی (ع) اقتدا کنید
زمانی که به جلوه‌های گوناگون از زندگی «سید روح‌الله» نگاهی می‌اندازیم، به‌راحتی شاهد معنای «اشداء علی‌الکفار و رحماءبینهم» هستیم و زمانی این تعاریف، دقیق‌تر به منصه ظهور می‌رسد که خود ایشان در بخشی از سخنان‌شان گفته‌اند: باید به همان نحو که مولا علی (ع) مظهر عدالت و رحمت بود، شما هم اقتدا به آن حضرت کنید و با عدالت با مردم و بین خودتان رفتار کنید و با عطوفت؛ از خاصه‌هایی که خدای تبارک و تعالی برای مؤمنین ذکر می‌فرماید این است که «اشداء علی‌الکفار و رحماءبینهم»؛ بر کفار شدید هستند و کوبنده و در بین خودشان رحیم و با رحمت رفتار می‌کنند.
ما اگر بخواهیم بفهمیم که مؤمن و تابع دستور اسلام هستیم باید این میزان را در خودمان ببینیم هست؟ برای مشرکین توفنده و کوبنده برای مسلمین رحمان، رحیم و با رحمت.
نظر شما