به گزارش خبرنگار ایمنا، چند ماه پیش بود که حمید قنادنیا، مدیرعامل سازمان زیباسازی شهرداری اصفهان در جمع اصحاب رسانه قول برگزاری نخستین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی را در اصفهان داد، زیرا این شهر از دیرباز مهد هنرهای مختلف بوده است؛ بر این اساس همواره هنرمندان، هنرجویان و هنردوستان ملی و فراملی علاقه‌مند بوده‌اند تا لمحه‌ای را در این جهان شهر بگذرانند و از هنر نیاکان این سرزمین تأثیر بپذیرند یا بتوانند به اندازه یک کاشی یا مقرنس، بر این فضای هنری تأثیر بگذارند.
بیست‌وچهارم بهمن‌ماه، به همت مسئولان سازمان زیباسازی شهرداری اصفهان، نخستین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی، کار خود را به مدت ۱۵ روز آغاز کرد. این رویداد بین‌المللی به‌رغم همه تحریم‌ها و جوسازی‌های شیپورهای رسانه‌ای استکبار جهانی مبتنی بر سیاه‌نمایی علیه کشور ایران، با حضور هنرمندانی از کشورهای روسیه، ارمنستان و ترکیه در کنار زبردست‌ترین مجسمه‌سازان ایرانی در اصفهان تا هشتم اسفندماه ادامه دارد.
پیمان کریمی، دبیر این سمپوزیوم مجسمه‌سازی ویژگی بارز این رویداد هنری را حضور مجسمه‌سازان مطرح و صاحب امضا و سبک در این عرصه می‌داند و می‌گوید: آثار طراحی و ساخته‌شده در این سمپوزیوم، از رئالیسم تا سبک‌های معاصر جهانی را مبتنی بر مؤلفه‌های شعار «اصفهان من شهر زندگی» شامل می‌شود.
همچنین محمدجواد شمس‌آرا، معاون طراحی شهری سازمان زیباسازی شهرداری اصفهان فلز و آهن را ماده اولیه سمپوزیوم مجسمه‌سازی در اصفهان در خلق آثار عنوان می‌کند و می‌گوید: در این رویداد هنری، ۱۱ هنرمند برجسته و تراز اول کشور در رشته مجسمه‌سازی و سه هنرمند از کشورهای خارجی حضور یافته‌اند، همچنین در میان هنرمندان ایرانی، یک هنرمند بانو نیز حضور دارد.
براساس اعلام مسئولان، قرار است همه آثار خلق شده توسط هنرمندان به صورت تجمیعی در نقطه‌ای از شهر به مدت چند ماه به نمایش عموم گذاشته و سپس هر یک از آثار در نقاطی از شهر به صورت دائم نصب شود.
در همین رابطه اسفندیار مرادپور، مجسمه‌ساز برجسته اهل شهرستان نقده آذربایجان غربی که سابقه حضور در سمپوزیوم‌های مجسمه‌سازی در کشورهای چین، کره جنوبی، روسیه، ترکیه، قزاقستان، فرانسه، آلمان، آرژانتین، کانادا، اوکراین و قبرس را دارد و در این سمپوزیوم شرکت کرده به ایمنا می‌گوید: در این رویداد هنری، اثر من ترکیبی از اشکال مقرنس با فلز بوده که برگرفته از معماری سنتی شهر اصفهان و به شکل پرواز درآمده است.
وی می‌افزاید: معماری اصفهان سنتی است، سعی کرده‌ام در این اثر، تلفیقی از معماری سنتی و مدرن را به مردم ارائه بدهم که ممکن است برای افرادی دلپذیر و برای برخی ناخوشایند تلقی شود.
این هنرمند مجسمه‌ساز با بیان اینکه همواره هنر برای مردم از بدو تاریخ تاکنون قابل توجه بوده است، ابراز کرد: در این سمپوزیوم‌ها به دنبال برقراری ارتباط میان اثر هنری، هنرمند و مخاطب هستیم که در سایه این مهم، برگزاری سمپوزیوم‌ها با هدف به نمایش گذاشتن مراحل ساخت یک اثر هنری از ابتدا تا انتها در معرض دید عموم مردم است.
وی اظهار می‌کند: برگزاری چنین سمپوزیوم‌هایی از سوی شهرداری می‌تواند در ارتقا و رشد آگاهی و سواد هنری عموم مردم یک جامعه تأثیر بسزایی داشته باشد.
هاکان سنگونول، مجسمه‌ساز برجسته‌ای از کشور ترکیه است که در نخستین سمپوزیوم بین‌المللی اصفهان با سابقه ۱۸ ساله شرکت کرده و برگزیده چهار سمپوزیوم بین‌المللی در سال ۲۰۰۷و ۲۰۰۸ بوده است.
وی به ایمنا می‌گوید: اثر من جاده ابریشم و تبادل فرهنگ‌ها را نشان می‌دهد، چراکه در جاده ابریشم تنها کالاها مبادله نمی‌شد بلکه فرهنگ کشورهای که در مسیر این جاده بودند نیز تبادل می‌شد.
این مجسمه‌ساز ترکی عنوان می‌کند: براساس شعار امسال شهر اصفهان یعنی «اصفهان شهر زندگی است»، طرح من نیز در خلق اثر هنری کنونی مبتنی بر فرهنگ‌های مشترک زندگی در ایران و ترکیه است.
محمد بهرامی، مجسمه‌ساز دیگری است که علاوه بر تدریس در دانشگاه‌ها و عضو هیئت علمی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، چندین دهه در این حرفه مشغول به فعالیت بوده و دارای سوابق حضور در فستیوال‌های مهم جهانی و ایرانی، جزو هیئت داوران سمپوزیوم مجسمه‌سازی شهری در پکن چین نیز بوده است.
وی در توضیح اثر خود در این سمپوزیوم به ایمنا می‌گوید: این اثر الهام گرفته از «منطق‌الطیر» عطار است که به دنبال سیمرغ می‌گردند و در نهایت به وجود خود می‌رسند.
وی می‌افزاید: در تعیین طراحی اثر خود به موضوع «پرنده» تاکید کردم، زیرا یکی از شاخصه‌های معماری در شهر اصفهان وجود کبوترخانه های متعدد با معماری خاص است؛ این موضوع موجب عجین‌شدنِ فرهنگ مردم این دیار با پرندگان است.
این هنرمند ادامه می‌دهد: در جهان امروز، فلز و آهن به دلایل متعدد ازجمله قیمت به‌صرفه، تکنیک‌پذیری و فرم پذیری بالا و مقاومت زیاد به‌عنوان مواد اولیه مجسمه‌های شهری مطرح است.
وی خاطرنشان می‌کند: سطح هنرمندان ایرانی در رشته مجسمه‌سازی همگام با سطح هنرمندان جهانی در حال پیش رفتن است و ما این همگامی و هم‌سطحی را به وضوح در سمپوزیوم‌های جهانی شاهدیم.
نادر قشقایی، رئیس سابق انجمن مجسمه‌سازان ایرانی که سابقه ۴۰ ساله فعالیت در این حرفه را دارد، در توضیح اثر خود در این سمپوزیوم به ایمنا می‌گوید: عنوان اثر من «امید و آرزو» است، به این نحو که یک انسان تحت فشار صنعت و مدرنیته به یک المان حجمی با فلز و آهن تبدیل شده ولی سعی دارد این انسان با دو لال فرشته گونه خود ذات فرشته‌ای خود را نمایش دهد.
وی تصریح می‌کند: تلاش من این است که در تمام آثار خود یک ارتباط تعاملی را با مردم برقرار کنم و عمدتاً از قرار دادن مجسمه روی پایه‌های بلند شهری خودداری می‌کنم.
رئیس سابق انجمن مجسمه‌سازان ایرانی خاطرنشان می‌کند: امروزه بیشتر ایده‌های مجسمه‌سازی در جهان غرب از برداشت‌های مسائل عرفانی جهان شرق است و در جهان کنونی بهترین امتیازات را جوانان مجسمه ساز ایرانی و آسیایی کسب می‌کنند.
وی می‌افزاید: بالغ بر ۱۰۰ نفر مجسمه‌ساز حرفه‌ای در ایران وجود دارند که البته متأسفانه به دلایل مختلف ازجمله مسائل اقتصادی، شاهد یک کاهش انگیزشی برای حضور جوانان هستیم.
رضا قره‌باغی، عضو هیئت‌علمی گروه مجسمه‌سازی دانشگاه نیشابور و دارای آثاری فاخر در اقصی‌نقاط تهران و مشهد، درباره اثر خود در این سمپوزیوم به ایمنا می‌گوید: نام اثر من «در ستایش زاینده‌رود» بوده که فرمی اقتباسی از طاق‌های پل‌های تاریخی اصفهان و انعکاس آب و به طول هفت متر است.
وی اضافه می‌کند: برای اینکه یک اثر مجسمه شهری ماندگار بشود باید بتواند از نگاه‌های عوامانه دور شود و مفاهیم بلندی را بیان کند، در این اثر علاوه بر شکل برش‌های هندسی ساخته شده، نگاه به سنت هم رعایت شده است.
این استاد دانشگاه تصریح می‌کند: آهن و فلز از مواد اولیه ساخت مجسمه‌های شهری در قرن ۲۰ است که علاوه بر فرم‌پذیری، قابلیت پوشش‌دهی بالا با مواد مختلف چون رنگ، استیل و اکسیدآهن را دارد.
یوری تکاچنگو، مجسمه‌ساز روسی و دارای ۵۰ سال سابقه فعالیت در این عرصه از دیگر شرکت‌کنندگان نخستین سمپوزیوم بین‌المللی اصفهان است که در توضیح اثر خود به ایمنا می‌گوید: موضوع سمپوزیوم، «اصفهان شهر زندگی» است، بر این اساس نام اثر من «مادرانه» بوده که شامل یک غزال مادر و یک غزال بچه است.
وی ادامه می‌دهد: غزال (آهو) در فرهنگ ایران‌زمین به زیبایی مشهور است، از سوی دیگر زندگی و حس مادرانه جزو شاخصه‌های یک شهر زندگی بوده، همچنین این اثر برخلاف دیگر آثار در این سمپوزیوم که با ورق‌های فلزی ساخته شده، با میله‌های نازک فلزی و با الهام از خطوط منقش عربی طراحی شده است.
این مجسمه‌ساز روسی خاطرنشان می‌کند: با اشعار شاعران مختلف فارسی‌زبان چون خیام، سعدی و حافظ آشنا هستم؛ آهو در اشعار شاعران جایگاه ویژه‌ای دارد، از این بابت این طرح را برای اصفهان انتخاب کردم.
وی اضافه می‌کند: اصفهان یکی از تمیزترین، زیباترین و بهترین شهرهای ایران و جهان است که توانسته در طول زندگی خود حضور یابد.
محمد فخری، مؤسس و مدرس رشته مجسمه‌سازی هنرستان هنرهای زیبای اصفهان و دانشگاه هنر و مدیر انجمن مجسمه‌سازان اصفهان در رابطه به اثر خود در این سمپوزیوم بین‌المللی به ایمنا می‌گوید: این اثر از فرم‌های معماری و هنر اصفهان اقتباس شده و مثل قوس یک اتاق است که از وسط دو نیم شده و در بالای آن مقرنس‌هایی از جنس فلز و آهن قرار دارد و به یک مینیمال تبدیل شده و با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند.
وی ادامه می‌دهد: اصفهان شهر هنر است و وجه قالب هنر آن هنرهای سنتی بوده و عمدتاً با خطوط منحنی‌ها، مقرنس و آئینه‌کاری آشنا هستند، پیش‌بینی ما این است که مخاطب اصفهانی به راحتی می‌تواند با این اثر ارتباط برقرار کند.
این مجسمه‌ساز با اشاره به اینکه شهر اصفهان از جمله شهرهای زیبای جهان است، تصریح می‌کند: البته باید این زیبایی را حفظ کرد و با تولید آثار هنری دیگر چون مجسمه‌سازی بر چهره هنری این شهر افزود.
محمدرضا ذبیح‌الله‌زاده، مجسمه‌ساز مازندرانی است که گواهی‌نامه درجه یک هنری در رشته مجسمه‌سازی و سابقه حضور در بالغ بر ۲۰ نمایشگاه و سمپوزیوم مجسمه‌سازی داخلی و خارجی در اقصی نقاط جهان را دارد.
وی در رابطه با اثرش در این سمپوزیوم به ایمنا می‌گوید: در دوران کرونا طرح‌های زیادی را به نشانه تکریم مدافعان سلامت طراحی کردم که در نهایت به یک طرح با نشانه قلب رسیدم که امروز به صورت حجمی و با فلز و آهن در حال ساخت داریم.
بیژن غنچه‌پور، مدرس مجسمه‌سازی دانشگاه هنر تهران، خالق بالغ بر ۲۰ مجسمه در کشور و جهان به ایمنا، می‌گوید: بخشی از اثر فعلی الهام گرفته از هندسه اسلامی و مقرنس طراحی و داخل آن یک سر انسان به شکل صنعتی طراحی شده و ترکیب جهان مدرنیته و آزاد سنتی را نشان می‌دهد.
وی ادامه می‌دهد: عمدتاً ایده‌ها برای مجسمه‌سازها، یک‌دفعه‌ای حاصل نمی‌شود و براساس جهان‌بینی مجسمه‌ساز یا تجربه چندساله حاصل می‌شود.
این استاد مجسمه‌سازی خاطرنشان می‌کند: واقعیت این است که وضعیت مجسمه‌سازی و میزان انگیزش جوانان برای حضور در این رشته هنری رو به افول است، اما این بدان معنا نیست که خواسته جامعه نسبت به هنر مجسمه‌سازی کاهش یافته است.
مونا آقابابایی تنها زن هنرمند مجسمه‌ساز حاضر در سمپوزیوم بین‌المللی اصفهان، دارای سابقه ۱۵ ساله فعالیت حرفه‌ای در رشته هنری مجسمه‌سازی و برنده جایزه هنرمند جوان از فستیوال مجسمه‌های کنار دریا سیدنی اظهار می‌کند: سبک ساخت مجسمه‌سازی من براساس بافت‌ها در اقصی‌نقاط کشور است و در این اثر به شکل بافت حصیرهای شمال کشور اقدام کرده‌ام.
وی با اشاره به وجود ظرافت‌های خاصی که در اغلب آثار مجسمه‌ای خود ناشی از ظرافت‌ها دیدگاهی زنان، عنوان می‌کند: نکته قابل توجه در این اثر من این است که به‌رغم داشتن حجم، لایه داخلی نیز برای مخاطب به خوبی مشخص است
این بانوی مجسمه‌ساز خاطرنشان می‌کند: ویژگی خاص افراد شرکت کننده در این سمپوزیوم این است که اغلب افراد شرکت‌کننده از اساتید و مدرسان دانشگاه‌های تراز اول کشور هستند.
نظر شما