به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اخترشناسان دانشگاه فناوری «سوینبرن» نقش مهمی در کشف یک جت نورانی کمیاب از ماده ایفا کرده‌اند که نزدیک به سرعت نور حرکت می‌کند. یک ستاره به‌شدت توسط یک سیاه‌چاله کلان‌جرم شکافته شده و این جت نورانی را آزاد کرده است.
کشف اخترشناسان سوینبرن که در مجله Nature منتشر شده است، دانشمندان را یک گام به درک فیزیک سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم در مرکز کهکشان‌هایی واقع در فاصله میلیاردها سال نوری از زمین نزدیک‌تر می‌کند.
اخترشناسان اظهار کردند ستارگانی که به‌معنای واقعی توسط نیروهای جزر و مدی گرانشی سیاه‌چاله‌ها متلاشی می‌شوند، نقش بسزایی در به‌دست آمدن درکی بهتر از آنچه ایفا می‌کنند که در کیهان جریان دارد و این مشاهدات به کشف فیزیک و انرژی‌های شدیدی کمک می‌کند که نمی‌توان روی زمین ایجاد کرد.
هنگامی که ستاره‌ای بیش از حد به یک سیاه‌چاله کلان‌جرم نزدیک می‌شود ستاره به‌شدت توسط نیروهای جزر و مدی آن از هم می‌پاشد، قطعات آن به مدار اطراف سیاه‌چاله کشیده و در نهایت به‌طور کامل توسط آن نابود می‌شود. رویدادهای اختلال جزر و مدی (TDEs) _در موارد بسیار نادر (تنها در حدود یک درصد از مواقع) _ جت‌های نورانی از مواد را پرتاب می‌کنند که تقریباً با سرعت نور حرکت می‌کند.
رویدادهای اختلال جزر و مدی، انفجارهای انرژی الکترومغناطیسی هستند که وقتی سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم موجود در مرکز کهکشان‌ها به‌شدت ستاره‌ای خیلی نزدیک را متلاشی می‌کنند، آزاد می‌شوند. این رویدادها پنجره‌ای را فراهم می‌آورند که از طریق آن برافزایش روی سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم مطالعه می‌شود.
مشاهده و اندازه‌گیری این رویدادها توسط همکارانی از دانشگاه‌های مریلند و مینه‌سوتا در مطالعه اخترشناسان دانشگاه فناوری سوینبرن نشان داد که جت‌ها بیش از ۸.۵ میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد. این رویداد عجیب جزر و مدی که به‌طوررسمی «AT2022cmc» نامیده می‌شود، احتمالاً در مرکز کهکشانی رخ داده که هنوز قابل مشاهده نیست. ممکن است در مشاهدات فضایی آینده هنگامی که AT2022cmc در نهایت محو می‌شود، کهشان خود را آشکار کند.
چرایی پرتاب جت توسط رویدادهای اختلال جزر و مدی همچنان یکی از رازهای کیهان است، با این حال محققان به این نتیجه رسیده‌اند که سیاه‌چاله‌های مرتبط با AT2022cmc و سایر TDEهای پرتاب‌شده مشابه احتمالاً به‌سرعت در حال چرخش هستند. این امر نشان می‌دهد که یک چرخش سریع سیاه‌چاله ممکن است یکی از عناصر ضروری برای پرتاب جت را فراهم آورد. این ایده محققان را به درک این اجرام مرموز در بخش‌های بیرونی کیهان نزدیک‌تر می‌کند.
کشف اخترشناسان دانشگاه فناوری سوینبرن با استفاده از بیش از ۲۰ تلسکوپ انجام گرفته است که در تمام طول موج‌ها کار می‌کنند. این همکاران شامل تأسیسات گذرای Zwicky در کالیفرنیا، تلسکوپ‌های اشعه ایکس در فضا و ایستگاه فضایی بین‌الملل، تلسکوپ‌های رادیویی/میلی‌متری در استرالیا، ایالات‌متحده، هند و کوه‌های آلپ فرانسه، همچنین تلسکوپ‌های نوری/مادون قرمز در شیلی، جزایر قناری و ایالات‌متحده و رصدخانه W. M. Keck در هاوایی بود.
بنابر ادعای محققان سوینبرن همکاری بین‌المللی برای این کشف ضروری بود، زیرا هرچند آسمان شب آرام به نظر می‌رسد؛ تلسکوپ‌ها نشان می‌دهند که جهان پر از رویدادهای مرموز، انفجاری و زودگذر است که در انتظار کشف به‌سر می‌برند و اکتشافات معناداری هم‌چون کشف حاضر تنها از طریق همکاری‌های تحقیقاتی بین‌المللی ممکن است.
نظر شما