به گزارش خبرنگار ایمنا، جانباز واژه‌ای است که کمتر در کنار اسم یک زن دیده‌ایم؛ بانویی که ۲۰ سال پیش با رفتن روی مین، پای راستش قطع شد، اما به جای انزوا و دوری از اجتماع، از شرایط پیش آمده برای خودش فرصت‌های تازه‌ای ساخت.
«عشرت کردستانی» که این روزها بر کرسی شورای اسلامی شهر کرمان تکیه زده، از استثناهای دنیای ورزش است که به رکوردهای ویژه‌ای دست یافته که در ورزش جانبازان و معلولان ایران و حتی دنیا بی‌نظیر است.
او در رشته والیبال نشسته در بازی‌های پارآسیایی گوانگجو و اینچوان به مقام سومی و نایب‌قهرمانی رسید، اما والیبال نشسته همه آن چیزی که او می‌خواست نبود و پس از حضور در پارالمپیک ریو تصمیم گرفت، در رشته دوومیدانی فعالیت کند که نتیجه آن یک طلای قهرمانی جهان و یک طلای بازی‌های پا را آسیایی ۲۰۱۸ بود. گفت‌وگو با کردستانی جذابیت‌های خودش را دارد، بانویی که با لباس احرام پرچمدار کاروان ایران در پارالمپیک ریو شد و مورد تقدیر رهبری قرار گرفت.
نائل شدن به مقام جانبازی در شلمچه
در ابتدای گفت‌وگو بحث به مقطع مهمی از زندگی کردستانی کشیده می‌شود که حکمتش بعدها معلوم شد: «من در سال ۱۳۸۱ و در ۱۹ سالگی در جریان بازدید از مناطق جنگی در شلمچه پس از دعای عرفه پایم روی مین رفت و با قطعی پای راست دچار مجروحیت شدم.»
دو سال بعد از این حادثه به سمت ورزش کشیده شد، در ابتدا هم با رشته تنیس روی میز کارش را شروع کرد که در نخستین مسابقه در بخش تیمی به مقام دوم و در بخش انفرادی به مقام سومی رسید، اما گویا سرنوشت او در رشته دیگری نوشته بود: «یک سال هم در این رشته را دنبال کردم و دوست هم داشت در همین تنیس ورزش جانبازان و معلولان را ادامه دهم، اما از آن جایی که به تنیس روی میز اهمیت زیادی داده نمی‌شد و ایران حرفی برای گفتن در این رشته نداشت. تصمیم گرفتم به سراغ رشته والیبال نشسته بروم.
کردستانی در والیبال نشسته به یکی از شاخص‌ترین بازیکنان این رشته در سطح کشور و بین‌الملل تبدیل شد، اما این رشته هم آن چیزی که او می‌خواست نبود: «آن چیزی که دنبالش بودم را در والیبال نشسته به طور کلی در رشته تیمی پیدا نمی‌کردم، برای همین به سراغ دوومیدانی رفتم، چون در رشته تیمی ۱۲ بازیکن وجود دارد و یک بازیکن هرچقدر هم خوب باشد. بیش از ۳۰ درصد در موفقیت تیم نقش ندارد، اما من در خودم توانایی‌های بیشتری می‌دیدم، برای همین می‌خواستم یک رشته انفرادی را انتخاب کنم و در ابتدا تصمیم داشتم که در رشته تیراندازی فعالیت کنم و مدتی هم تیراندازی با کمان را کار کردم، اما به رشته تیراندازی زیاد علاقه مند نشدم، از آنجا که ورزشکاران جانباز و معلول حق انتخاب زیادی ندارند و تعداد رشته‌هایی که می‌توانند دنبال کنند، محدود است و با توجه به اینکه در بخش انفرادی تنها تیراندازی با کمان و تیراندازی با تفنگ و دوومیدانی را می‌شد، برگزید من هم رشته دوومیدانی را انتخاب کردم.
قدم برداشتن در رشته دوومیدانی سختی زیادی دارد
فعالیت در رشته دوومیدانی با وجود دورنمای روشنی که داشت، مسیری سنگلاخ و پر از دست‌انداز بود، اما اراده بلند بانوی کرمانی ورزش ایران کار را عملی می‌کرد: «در ابتدا که این رشته را شروع کردم بستر کار فراهم نبود، اما کم کم شرایط کار برای ادامه ادامه دادن این رشته فراهم شد. من زیر نظر یک مربی حرفه‌ای تمرینات در دوومیدانی، رشته پرتاب وزنه را دنبال کردم و موفق شدم در این رشته در مسابقات آسیایی و جهانی به مدال طلا دست پیدا کنم.»
دوومیدانی را همان رشته‌ای می‌داند که می‌تواند توانمندی‌هایش را در آن به منصه ظهور بگذارد: «قدم برداشتن در این راه سختی زیادی دارد و هزینه‌های زیادی می‌طلبد، اما می‌خواهم مدال‌های متعددی را در این رشته کسب کنم.
آرامش در سایه حجاب
مزین بودن به حجاب برتر، امتیازی است که ارزش مدال‌آوری کردستانی را بیشتر نمایان می‌کند: «قاعدتا ورزشکاری که از پوشش کمتری برخوردار است، در انجام حرکات راحت‌تر است، اما زمانی که پشت این حجاب یک نیت و اراده و یک دنیا عقیده و ارزش باشد به تو انگیزه و آرامش می‌دهد که به دور از یک سری حواشی به کارت ادامه دهی و تمرکزت را از دست ندهی. این آرامشی که در سایه حجاب به دست می‌آوری، سبب می‌شود تا بدون هیچ دغدغه‌ای تمرینات را ادامه دهی.»
برای او چادرش فراتر از کنایه‌ها و خرده‌گیری برخی افراد است: «اگر نیتت این باشد که ارزش‌هایت و دینت را در دنیا تبلیغ کنی و به دنیا نشان بدهی که در سایه حجاب هم می‌شود، به موفقیت رسید و بخواهی توانمندی‌های یک بانوی مسلمان را به دنیا نشان بدهی، این حجاب به تو قدرت و شجاعت می‌دهد؛ به شخصه پوشش و حجاب برای من یک نیروی ماورایی و قدرت بود، درواقع ورزش برای من یک وسیله است که ارزش‌ها و عقایدم را بتوانم به دنیا نشان دهم و اعتقاداتم در اولویت اول قرار دارد.»
توجه به همه ابعاد زندگی
زهرا ۱۶ ساله و مهدی ۱۳ ساله ثمره زندگی مشترک عشرت کردستانی هستند که زهرا حافظ قرآن است و اراده و پشتکار را از مادر به ودیعه گرفته است: «در تمام طول زندگی‌ام تلاش کردم که هیچ بعدی از زندگی را بدون توجه نگذارم؛ چه در تحصیلات چه در مسئولیت‌های مادری و زندگی ورزشکاری در کنار ورزش از تحصیل هم غافل نبودم هم کارشناسی علوم و معارف اسلامی دارم و هم کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی دانشگاه باهنر کرمان.»
مسئولیت‌های اجتماعی مانع از آن نشده‌اند که کردستانی در وظایف مادری و همسری کوتاهی کند: «تلاش کرده‌ام به دلیل این مسئولیت‌ها و هم چنین پیگیری ورزش حرفه‌ای از مسئولیت خانه‌داری غافل نشوم. زمانی که در خانه هستم سعی می‌کنم که جبران وقت‌هایی که با بچه‌ها نیستم را داشته باشم.»
هویت‌بخشی به زنان، دستاورد نظام جمهوری اسلامی
او که این روزها به عنوان یکی از اعضای شورای اسلامی شهر کرمان به مردم این شهر خدمت می‌کند، سال‌ها در قالب اردوهای جهادی در سطح کشور فعالیت داشته است: «دوست دارم در هر راهی که بتوانم مثمر ثمر باشم، ورود کنم و وظایفی که در قالب یک مسلمان در جامعه اسلامی داریم را در حد توان انجام دهم.»
کردستانی، هویت‌بخشی به زنان را یکی از مهمترین افتخارات و دستاوردهای نظام جمهوری اسلامی ایران می‌داند که بانوان این سرزمین توانسته‌اند در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی با اتکا به نفس و توانمندی‌های خود در عرصه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ورزشی بدرخشند.
نظر شما