به گزارش خبرنگار ایمنا، شهید عبدالحسین برونسی در سال ۱۳۲۱ در روستای گلبوی کدکن تربت حیدریه چشم به جهان گشود. تا هنگام ازدواج و پس از آن به شغل‌های ساده‌ای نظیر کشاورزی، کار در مغازه لبنیات‌فروشی و سبزی‌فروشی و نهایتاً بنایی پرداخت. سال ۱۳۵۲ پس از آشنایی با یکی از روحانیون مبارز با درس‌های آیت‌الله خامنه‌ای آشنا شد و از آن پس دل در گروی جهاد و انقلاب نهاد. فعالیت او در مدت اندکی چنان بالا گرفت که ساواک بارها و بارها خانه‌اش را مورد هجوم و بازرسی قرار داد. آخرین بار در مراسم چهلم شهدای یزد دستگیر و به سختی شکنجه شد، از جمله این شکنجه‌ها این بود که ساواکی‌ها تمام دندان‌هایش را شکستند. کمی بعد به قید ضمانت آزاد شد و دوباره به فعالیت پرداخت و در نقش رابط مقام معظم رهبری که به ایرانشهر تبعید شده بود ایفای وظیفه کرد.
پس از پیروزی انقلاب
شهید عبدالحسین برونسی پس از پیروزی انقلاب به صورت افتخاری به سپاه پاسداران پیوست. با آغاز درگیری‌های کردستان به پاوه رفت و با شروع جنگ تحمیلی در شمار نخستین کسانی بود که خود را به جبهه‌های نبرد رساند. او در عملیات فتح‌المبین به عنوان فرمانده گردان خط‌شکن، مرکز فرماندهی عراقی‌ها را واقع در تپه ۱۲۴/۱ نابود ساخت و خود از ناحیه کمر مجروح شد.
جراحت نمی‌توانست شهید عبدالحسین برونسی را از پا بیندازد. او در عملیات بیت‌المقدس به عنوان فرمانده گردان خط‌شکن حر و در عملیات‌های رمضان، مسلم ابن عقیل، والفجر مقدماتی، والفجر یک به عنوان فرمانده گردان خط‌شکن عبدالله جنگید و حماسه آفرید و نامش در آزمون جنگ و جهاد شهره شد.
او باز هم مجروح شده بود و هر چند از ناحیه دست، گردن و شکم جراحات سختی بر تن داشت اما روحیه عظیم و پرشکوه او مانع از باقی ماندن وی در پشت جبهه می‌شد. با شروع عملیات‌های والفجر سه و چهار به عنوان معاونت تیپ ۱۸ جوادالائمه (ع) در تمام مراحل آنها شرکت داشت و گردان‌های خط‌شکن را رهبری می‌کرد، در عملیات‌های خیبر، میمک و بدر به عنوان فرمانده تیپ ۱۸ جوادالائمه (ع) آن‌چنان حماسه بزرگی آفرید که نامش لرزه بر وجود کاخ‌نشینان بغداد افکند.
شهادت
او با دلاوری غیرقابل وصفی در چهار راه جاده خندق به پاتک دشمن پاسخ داد و به فرمان حضرت امام (ره) لبیک گفت، تا اینکه در ساعت ۱۱ صبح روز بیست‌وسوم اسفندماه ۶۳ با اصابت ترکش خمپاره به بدن مطهرش، مرثیه سرخ معراج را نجوا کرد و به مقام قرب الهی نائل آمد. پیکر پاک آن شهید عزیز در کربلای بدر باقی ماند و امت شهیدپرور خراسان، روح ملکوتی او را در تاریخ نهم اردیبهشت‌ماه ۶۴ طی مراسم با شکوهی تشییع کردند.
نظر شما