تغییرات طبیعی در اشعه ماورا بنفش بر گسترش کووید ۱۹ تأثیر می‌گذارد، اما بر اساس تحقیقات جدید از دانشگاه هاروارد، این تأثیر در مقایسه با اقدامات پیشگیرانه مانند فاصله فیزیکی، استفاده از ماسک و قرنطینه بسیار کمتر است.
در این تحقیق جاناتان پروکتور، دانشجوی فوق دکترا در ابتکار علم داده هاروارد و مرکز محیط زیست هاروارد گفته است: درک احتمالات انتقال کووید ۱۹ به صورت فصلی می‌تواند به ما در پاسخگویی به بیماری همه گیر در ماه‌های آینده کمک کند. وی هم چنین افزود: این یافته‌ها نشان می‌دهد که کووید ۱۹ ممکن است الگوی فصلی داشته باشد و در زمستان که هوا تاریک‌تر از تابستان است، سریع‌تر گسترش یابد.
با تجزیه و تحلیل روزانه داده‌های آب و هوایی بیش از ۳۰۰۰ منطقه اداری در بیش از ۱۷۰ کشور و نظارت پیتر هایبر از دانشگاه هاروارد، دریافتند که گسترش در میان یک جمعیت در هفته‌های بعد از قرار گرفتن در معرض اشعه ماورا بنفش کمتر است که این یافته‌ها در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شد.
فصلی بودن کووید ۱۹ از زمان ظهور این بیماری در طول یک سال گذشته به عنوان یک معما مطرح بوده است هرچند نشانه‌هایی از نقش اشعه uv در گسترش این بیماری وجود دارد. گونه‌های وابسته به کرونا ویروس نظیر سارس به اشعه ماورا بنفش حساس هستند و مطالعات اخیر آزمایشگاهی نشان می‌دهد که اشعه uv منجر به غیر Tعال شدن سارس کو ۲ برروی سطوح (که عامل بروز کووید ۱۹ است) می‌شود.
درک فصلی بالقوه انتقال کووید ۱۹ می‌تواند به ما در پاسخگویی به بیماری همه گیر در ماه‌های آینده کمک کند. با این حال، تلاش برای درک تأثیر اشعه uv در دنیای واقعی به علت کم یابی داده‌ها و دشواری جداسازی متغیرهای آب و هوایی از سایر عوامل انتقال محدود شده است. برای جلوگیری از عوامل مخدوش کننده بالقوه ای که در مناطق مختلف متفاوت است، مانند زیرساخت‌های مراقبت‌های بهداشتی یا تراکم جمعیت، این تیم در تلاش بود تا پی ببرد که چگونه انتقال ویروس در یک جمعیت خاص با توجه به تغییرات نور خورشید، دما، بارش و رطوبت که توسط همان جمعیت تغییر می‌کند، با تغییر همراه است.
منگ توضیح داد: ما اساساً می‌پرسیم که آیا نوسانات روزانه در شرایط محیطی که توسط یک جمعیت تجربه می‌شود تا وقوع موارد جدید ابتلاء به کووید ۱۹ در مدت ۲ هفته بعد تأثیر می‌گذارد.
محققان رابطه بین کووید ۱۹ و اشعه یو وی را با استفاده از داده‌های ابتدایی همه گیری تشخیص داده و سپس از این رابطه برای شبیه سازی تأثیر تغییرات فصلی بر گسترش کووید ۱۹ استفاده کردند. آنها دریافتند که تغییرات اشعه UV در در زمستان و تابستان منجر به کاهش هفت درصدی نرخ رشد کووید ۱۹ به طور متوسط در سراسر نیمکره شمالی می‌شود که تقریباً نیمی از نرخ رشد روزانه در ابتدای همه گیری است. در حالی که این تحقیقات نشان می‌دهد کووید ۱۹ به دلیل تغییر در تابش اشعه یو وی، الگوی فصلی را نشان می‌دهد، اما فصلی بودن کامل کووید ۱۹ به دلیل تأثیر سایر عوامل محیطی مانند دما و رطوبت، هنوز نامشخص است.
کارلتون گفت: ما از تأثیر اشعه ماورا بنفش اطمینان داریم، اما این تنها یک قطعه از تصویر کامل (انتقال) فصلی است. این تیم خاطرنشان کرد که تأثیرات محیطی تنها یکی از عوامل تعیین کننده انتقال کووید ۱۹ است و تخمین زده شده که اثرات فصلی اشعه یو وی در نیم کره شمالی و جنوبی کسری از اندازه اثرات پیش بینی شده سیاست‌های ضد مسری شامل قرنطینه‌ها و ممنوعیت سفر است.
یکی از ناظران گفت : همانطور که تابستان امسال در ایالات متحده شاهد بودیم، بعید است که تابش اشعه ماورا UV بنفش بدون ایجاد سیاست‌های جدی فاصله گذاری اجتماعی، باعث متوقف شدن ویروس شود. وی افزود: صرف نظر از آب و هوا، به نظر می‌رسد اقدامات اضافی برای کاهش سرعت گسترش ضروری است.
این تیم داده‌ها را به روش‌های مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرار داد و به طور مداوم دریافت که هرچه تابش اشعه یو وی بیشتر باشد، گسترش کووید ۱۹ کمتر است، اما هنوز مشخص نیست که چه مکانیسمی این اثر را تحریک می‌کند. ممکن است این امر ناشی از آن باشد که اشعه uv ویروس را در سطوح و یا در آئروسل از بین می‌برد، یا اینکه در روزهای آفتابی افراد بیشتر در خارج از منزل به سر می‌برند و لذا احتمال انتقال کمتر می‌شود. حتی ممکن است اشعه یو وی با تحریک تولید ویتامین دی و تقویت سیستم ایمنی، حساسیت به کووید ۱۹ را کاهش دهد..
هایبر گفت: هنوز موارد زیادی وجود دارد که ما نمی‌دانیم چگونه عوامل محیطی به طور مستقیم و غیرمستقیم، با تأثیر بر رفتار انسان، بر شیوع ویروس تأثیر می‌گذارند. وی افزود: اما درک بهتر از تأثیرات محیطی بر کووید ۱۹ می‌تواند امکان تنظیم فصلی سیاست‌های مهارگونه را فراهم کند و ممکن است که در ارتباط با استراتژی‌های واکسیناسیون کمک کننده باشد. گزارشهای علمی بیشتر در این حوزه در وبسایت فناوری techna.news منتشر می‌شود.
نظر شما