احمد پدرام در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا درباره نحوه برخورد آرامش بخش با مبتلایان به کرونا و خانواده آنها اظهار کرد: در ابتدا باید توجه داشت که درصد بسیاری از این افراد می‌توانند بهبود پیدا کنند بنابراین باید رفتارهایی انجام داد که در نهایت منجر به ایجاد امید در بین این افراد شود؛ رفتار ما با این افراد باید رفتاری محترمانه، دلسوزانه و همدلانه باشد تا بیماران را از درمان ناامید نکند.
وی افزود: در شرایط موجود لازم است در کنار رعایت بهداشت محیطی و فردی، نگاه خوشبینانه و امیدوارانه‌ای با این مسئله داشت استرس‌های موجود را کنترل کرد. استرس نقش قابل توجهی در بسیاری از بیماری‌ها از جمله سرماخوردگی دارد و بنابراین فردی که مبتلا به کرونا است باید تفکر مثبتی داشته باشد.
این روانشناس تصریح کرد: نوع نگاه ما به این افراد نیز نگاهی علمی، منطقی (در جهت افزایش امید) و به دور از فاجعه سازی و ساده‌انگاری باشد. در واقع یک مشکل نه باید چنان بزرگ دیده شود که غیرقابل کنترل به چشم آید و نه چنان ساده گرفته شود که از اقدامات احتیاطی فاصله بگیرد.
پدرام درباره رفتارهای امید بخش به مبتلایان توسط خانواده آنها گفت: اجازه ملاقات با پزشک است بنابراین نوع همدلی (ملاقات) با بیمار کرونایی که در قرنطینه به سر می‌برد باید با مشورت کادر پزشکی صورت بگیرد. همچنین باید این نکته نیز مد نظر قرار بگیرد که برخی اوقات رفتارهای خانواده ممکن است برای کادر پزشکی ایجاد مزاحمت کند.
وی خاطرنشان کرد: طبیعی است خانواده‌ای که یکی از اعضای آن به بیماری کرونا مبتلا شده است، تحت استرس و فشار روانی قرار دارد اما باید یادآوری شود که سرنوشت مبتلایان به کرونا الزاماً مرگ بود بنابراین در این شرایط باید با این افراد نیز، امیدوارانه رفتار شود و این به معنی دیدن نکات مثبت و بزرگ نکردن نکات منفی یا اصطلاحاً فاجعه سازی است. همچنین نباید آمارهایی که در فضای مجازی به شکل ترور و وحشت منتشر می‌شود پذیرفت بلکه تنها باید صحبت افراد متخصص را مورد توجه قرار داد.
این روانشناس با بیان اینکه باید در کنار این افراد باشیم، اضافه کرد: کنار آنها بودن به معنی رعایت و حفظ فاصله فیزیکی (رعایت توصیه‌های بهداشتی) است اما به وسیله تماس‌های تلفنی، پیام و استفاده درست از فضای مجازی می‌توان در در خانواده مبتلایان آرامش خاطر ایجاد کند.
پدرام افزود: ایجاد امید در افراد به معنی ایجاد یک نگاه منطقی در این افراد است. بر اساس آمار موجود بسیاری از مبتلایان به این بیماری پس از طی مراحل نقاهت بهبود پیدا کرده‌اند و بنابراین ابتلاء به این بیماری الزاماً به مرگ ختم نمی‌شود. همچنین نباید به آن به گونه‌ای نگاه شود که ساده انگاری شود؛ دید مثبت یعنی یافته‌های علمی در ارتباط با این بیماری را مد نظر داشته باشیم.
نظر شما