تزریق امید کاذب به جامعه آسیب‌زا است

کورش محمدی در گفت‌و گو با خبرنگار ایمنا درخصوص برگزاری بخشی از جشنواره فیلم فجر در اصفهان اظهار کرد: برگزاری جشنواری فجر در اصفهان نشان داد که این شهر ظرفیت این را دارد که به علاقه مندی شهروندان خود اهمیت دهد.

وی افزود: چند فیلمی که در جشنواره امسال شاهد بودم از نظر سطح و زاویه تا حدود زیادی به سمت مسائل روز جامعه پیش رفته بود؛ جمشیدیه، رد خون، شبی که ماه کامل شد و به ویژه فیلم سینمایی "متری شیش و نیم" که ساختارهای اجتماعی معیوب جامعه را مورد بررسی قرار داده بود، از جمله فیلم‌های خوب جشنواره امسال بودند.

رییس کمیسیون اجتماعی و محیط زیست شورای اسلامی شهر اصفهان ادامه داد: با ظهور موج جدیدی از فیلم سازان در صنعت سینمای کشور امید آن می‌رود که فیلم‌ها از هیجان گرایی به سمت پرداختن به معضلات اجتماعی در جهت جریان سازی پیش رفته و با شجاعت در این عرصه وارد شوند.

وی با بیان اینکه سینما واقعیت‌ها را به زبان هنر بیان کرده و به همین دلیل تاثیرگذاری بالایی در جامعه خواهد داشت، تصریح کرد: زمانی که مردم از فیلم‌های اکران شده استقبال می‌کنند یعنی موضوع فیلم از زاویه دید آن‌ها مورد تایید است و به نوعی این مطلب نشانگر آن است که مردم آن فیلم را پذیرفته‌اند.

محمدی اضافه کرد: فیلم‌هایی با محوریت آسیب‌های اجتماعی می‌تواند نشانه یا منشوری برای مدیریت کلان جامعه به‌خصوص دستگاه‌هایی که با فرهنگ عمومی و ساختار جامعه دخیل هستند، باشد تا متناسب با نیاز اصلی جامعه و زوایای پنهان آن برنامه ریزی و تصمیم گیری کرده و از هنر و صنایع خلاق که یکی از آن‌ها سینما است در این جهت استفاده کنند.

وی با اشاره به اینکه ساختارهای اجتماعی امروز دچار تحولاتی شده که کشش منفی موجود در آن بیش از کشش‌های مثبت بوده و از دل همین سوژه‌ها می‌توان ضعف‌های موجود را پوشش داد، خاطرنشان کرد: ساختار جامعه دچار معضلاتی شده که ناخودآگاه آسیب زا هستند مانند ساختارهای سازمانی که ارتباط مستقیم با جامعه دارند و ساختارهایی که همچون خانواده بنیان‌های جامعه را تشکیل می‌دهند بنابراین پرداختن به آسیب‌های اجتماعی در فیلم‌های سینمایی باعث می‌شود که با دوری از پدیده‌ای با عنوان "انکار" واقعیات جاری جامعه به تصویر کشیده شده و ارتباط مردم با سینما بیشتر شود.

رییس کمیسیون اجتماعی و محیط زیست شورای اسلامی شهر اصفهان با بیان اینکه سینمایی ما برآمده از جامعه ما است که مهارت شاد زیستن را نیاموخته بنابراین نمی‌توان از این سینما آموزش شاد زیستن به مردم را انتظار داشت، توضیح داد: سینمایی که واقعیات جامعه را انعکاس ندهد، امید نیز نمی‌دهد و تزریق امید واهی و کاذب به جامعه خود یک آسیب جدی است بنابراین باید واقعیات موجود باز شده و از اینکه به تصویر کشیدن آن آسیب‌زا باشد بیم نباید داشت.

وی افزود: باید از کسانی که مخالف به تصویر کشیده شدن آسیب‌های اجتماعی در سینماها هستند بپرسیم سینمایی که مدام به دنبال طنز و فکاهی بوده چقدر به جامعه امید داده و آیا این نوع سینما در زمینه امیدبخشی به جامعه از سینمای واقع گرا موفق‌تر بوده است.

محمدی با بیان اینکه باید بدانیم سینما اقشار خاصی را به خود جذب کرده و کسانی که به ادبیات آن علاقه‌مند هستند، مخاطب آن محسوب می‌شوند، تصریح کرد: در جامعه‌ای که زمینه‌های نشاط و امید دیگری نیز در آن موجود است، باید سینما را برای اهل آن نگه داشت بنابراین اگر سینمای کشور بدون افراط و تفریط به واقعیات اجتماعی بپردازد یعنی همان نگاه بین‌المللی به سینما را داشته و در کنار سایر ژانرهای سینما، واقع‌گرا نیز باشد، می‌توان امید داشت که به حوزه سینما فاخر ورود کند اما اگر قصد داریم به سینما به عنوان یک سرگرمی نگاه کنیم، محکوم به داشتن سینمایی هستیم که به پدیده‌ها نگاهی سطحی دارد.