اپلیکیشن‌های سلامت روان تا چه حد قابل اعتماد است؟

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بررسی‌های جدید که توسط محققان دانشگاه سیدنی استرالیا صورت گرفته است، نشان می‌دهد شیوه‌ای که نرم افزارهای سلامت روان برای تشخیص بیماری‌های ذهنی استفاده می‌کنند، دارای مشکلات بزرگ و اساسی است. آن‌ها به بررسی ۶۱ اپلیکیشن سلامت روان که کاربران در کشورهای کانادا، انگلستان، آمریکا و استرالیا از آن ها استفاده می‌کردند، پرداختند. برای مثال یکی از اپلیکیشن‌های سلامت روان با ردیابی نحوه تایپ کردن کلمات توسط کاربران، می‌تواند احتمال افسردگی را در آن‌ها پیش بینی کند. این نرم افزار با آنالیز وضعیت تایپ صفحه کلید تلفن افراد و در نظر گرفتن مولفه‌هایی چون سرعت تایپ، شدت فشار وارد شده به کلیدها و ... حالت روانی و خلق و خوی آن‌ها را تشخیص می‌دهد.

اما نکته مهم این است که بیماری‌های روانی به گروه‌های مختلف دسته بندی می‌شود و پزشک برای تشخیص ابتلای فرد به بیماری‌های روانی از روش‌های مختلف مانند معاینه فیزیکی استفاده می‌کند، زیرا ممکن است علت بیماری روانی یک مشکل فیزیکی یا جسمی باشد. روش دیگر که پزشک از آن برای تشخیص سلامت روان افراد استفاده می کند، پر کردن پرسشنامه و پرسیدن سوال در خصوص افکار و روحیات فرد است و البته این که او به چه چیزهایی می‌اندیشد. محققان استرالیایی دو مشکل اصلی را در برنامه‌های سلامت روان تشخیص دادند که شامل تشخیص افرادی که دارای مشکلات ذهنی هستند و همچنین چگونگی مدیریت این بیماری‌ها است.

به گفته آن‌ها توضیحاتی که این نرم افزارها درباره سلامت روان بر روی آن متمرکز هستند مبتنی بر پاسخ‌های غیر طبیعی نسبت به محرک‌ها و عوامل خفیف و جزئی است و این اپلیکیشن‌ها از "ارتقاء مسئولیت شخصی" (promoted personal responsibility) برای بهبود سلامت روان افراد استفاده می کنند. راهکارهای درمانی نرم افزارهای سلامت روان نیز شامل ریلکسیشن، رهنمودهای شناختی و خود نظارتی است. به طور قطع زمانی که صحبت از ارزیابی سلامت روان افراد به میان می‌آید، تکیه کردن به تکنولوژی با محدودیت‌هایی همراه است. چنانچه فرد در مورد وضعیت احساسی خود نگران باشد، کمک گرفتن از یک درمانگر معمولا انتخاب خوبی است، اما اگر فرد مایل باشد که در مرحله نخست با یک منبع آنلاین مشورت کند، اپلیکیشن‌های بهداشت روان اغلب منابع قابل دسترسی خواهند بود.

به گفته لیزا پارکر، یکی از اعضای گروه تحقیق  هر نوع "کمک به خود" (self-help) می‌تواند در این زمینه مفید باشد و معمولا تنها یک گام در مقابله با بیماری‌های روانی برشمرده می‌شود. با توجه به محبوبیت فوق العاده برنامه‌های بهداشت روان، پیشنهاد محققان این است که پزشکان به بیماران خود تأکید کنند "کمک به خود" در زمینه سلامت روان، تنها یک جنبه از  روش حمایتی سلامت روان است."