به گزارش ایمنا، جلال الدین مشمولی نقاش جوان مازندرانی مجموعه ای از آثار خود را با محوریت «گاو» در تهران، مازنداران، پاریس و در اصفهان به نمایش گذاشته است. این هنرمند در معرفی خود می گوید: مادرم زمانی که درحال وجین نهال های پنبه بود من را به دنیا آورد. در میان درختان صنوبر که از کنار آن رودخانه ای زیبا و روان بود. اردیبهشت بود شاید هم خرداد، هرچه بود گرمای هستی بخش خورشید و طنین آن در روستا من را کودکی بازی گوش ساخت که هرچه هست را تجربه کنم؛ تجربه کردم آنچه نبود و نقاشی بهترین تجربه بود.
جلال الدین مشمولی درمورد چگونگی شکل گیری این مجموعه آثار می افزاید: شش سال پیش بود که به دعوت گالری آپادانا واقع در سیتی سنتر به اصفهان آمدم تا نمایشگاهی از آثار انفرادی خود را در آنجا ارایه کنم. مدیرگالری پس از دیدن آثارم پیشنهاد کرد که به صورت تخصصی روی موضوعات کار کنم و من هم گفتم: "چه موضوعی تخصصی تر از گاو!" این بود که آغاز این مجموعه از اصفهان شروع شد. بعد از آن تحقیقاتی در مورد تنوع گاوها، نقش اسطوره‌ای آنها ودیدگاه زنان و کودکان روستا در مورد گاو انجام دادم و پس از آن سعی کردم گاو را در فضای اجتماعی خانواده ایرانی ترسیم کنم.
نگاه نمی کنند
گاوهای مشمولی به شما نگاه نمی کنند و با چشمان درشت خود به شما فخر نمی فروشند. آنها منّتی نمی گذارند برای آنچه که دادند؛ و گلایه ای نیز نمی کنند برای آنچه که دریافت نکردند. تنها می خواهند با شاخه گلی در پشت خود زیبا باشند. اگر در مورد گاو های زرد که نظر جلال الدین مشمولی را جلب می کند، بپرسیم می گوید: گاوها شاید برای کسانی که از نردیک با آنها در ارتباط نیستند، سوژه خنده باشد، اما برای ما مازندرانی ها نمودی از اقتصاد، فرهنگ، خانواده و سرآخر حیات است. مادربزرگ من برای گاوها لالایی می‌گفت و با آنها درد دل می‌کرد، اما متاسفانه در تحقیقاتی که درباره گاوها انجام دادم متوجه شدم که شمار گاو زرد بسیار کم شده است. این گاو جایگاه خاصی نزد خانواده ها داشت به طوری که در زمستان از گوساله اش در خانه مراقبت می کردند و خود گاو زرد هم نسبت به گاوهای دیگر قابلیت شیردهی و بچه زایی بالاتری داشت و راهنمای بقیه گاوها برای بازگشت به خانه بود. این گاو ها برای مردمان آن منطقه تنها گاو نبود بلکه بخشی از هویت آنها بود. به طوری که انگیزه برای جمع‌آوری مجموعه گاو ها شد.
نگاه ساده
تک عنصری، ویژگی بارز تمام کارهای این هنرمند است، به‌طوری که مخاطب را با چیزی جز آنچه که نقاشی کرده درگیر نمی کند. جلال الدین مشمولی در پاسخ به چرایی این موضوع می گوید: من در این مجموعه نگاه اسطوره ای و پیچیده ای به گاوها ندارم. گاو های من در یک فضای شرقی، رها، و آزادی... به دور از همه تعلقات به مکان و زمان خاصی هستند. در جهانی که پیچیدگی کم نیست؛ این مجموعه همچون محیط روستا، سادگی به ارمغان می‌آورد. تک عنصری به صاف و ساده بودن آثار من کمک کرد. در شرایطی که حتی سینمای ایران هم گرفتار وجه انتقادی شدید شده است و رنگ و بوی فلسفه و اشراق و سهرودی در آثار هنری کم شده و آن چیزی که ما از زندگی می خواهیم را به ما ارائه نمی دهد.
مجموعه آثار او نگاه زیست محیطی نسبت به پدیده های اطرافش دارد این هنرمند با طبیعت همزاد است و سعی دارد تا درد آن را بیان کند. وی در این خصوص می گوید: ۳۰ سال پیش رودی به نام سیاه رود وجود داشت که تمیزترین رود آن منطقه بود و سرشار از ماهی اورنج، اما اکنون همان رود کثیف ترین رود شده است و خبری از آن ماهی ها نیست مثل "زرد گاو" که از آنها هم خبری نیست. در مجموعه "ماآهی"، من غمگین بودم و آثار من هم غمگین بود. آنها نمودی از مرگ بودند وتاریکی؛ انگار که می خواهند خبر بدی بدهند. هرچند در مجموعه گاوها این تاریکی را از بین بردم و با ترسیم سپیداری در کنار گاو به آن طرب داده ام و این بیان روشنی بعد از تاریکی بود.
آموختن از روستا
وی در خصوص سایر فعالیت هایش اظهار می کند: در سال ۸۶ پروژه ملی را در شهرهای تهران، اصفهان، مازندران، کردستان و هرمزگان به نام "هنر در روستا" طراحی کردیم. از این سال تاسال ۹۱ به بسیاری از روستاهای سطح کشور رفتیم و به کودکان و معلمان هنر آموختیم. در این شش سال گمان می کردیم، ما آموزنده ایم، اما برعکس بود اگر سادگی و صمیمیتی در آثار من است آن را از روستا آموختم. در کنار آوازها و شعرها و ترانه هایی که از آن ها ضبط کردیم. فرهنگ ساده و درعین حال خوب زنده کردن را نیز به ارمغان بردیم.
وی ادامه می دهد: در سال۸۳ موسسه ای با نام حجم سبز در مازندران بنا نهادیم، تحت تاثیر تفکر و آراء سهراب سپهری که در سربرگ آن بعد از نام خدا نوشته بود "می دانم سبزه ای را بکنم خواهم مرد." بر این اساس سبک زندگی من تغییر کرد و درِ تفکر سپهری در زندگی من باز شد.
جلال الدین مشمولی از مجموعه ای که به زودی در اصفهان رونمایی خواهد شد خبر می دهد و می افزاید: مجموعه "هر جا که اینجا نیست" که سال قبل در تهران رونمایی شد به زودی به اصفهان خواهد آمد. این مجموعه خود من است در حقیقت تلاشی بود تا خودم را بشناسم. به بیان بهتر "هرجا که اینجا نیست، جایی است که باید باشد اما نیست".جایی که تمایز حقیقت و واقعیت را نشان می دهد.
این هنرمند شهر اصفهان را همچون شهر دوم خود می داند و خاطرنشان می کند: بعد از تهران بیشترین نمایشگاه خود را در اصفهان برگزار کرده ام.
به گزارش ایمنا، گاوهای مشمولی در قطع متوسط و به سبک آب مرکب ترسیم شده است. نمایشگاه گاوی زیر صنوبر تا ۲۴ مرداد ۹۷ در گالری اکنون، واقع در خیابان خاقانی، کوچه افشین(۱۴)، بن‌بست حریر، شماره ۹ به نمایش در می آید.
نظر شما