به گزارش خبرنگار ایمنا، «یادم می‌ماند کاری نکنم که به قانون زمین بر بخورد»؛ این جمله‌ایست از پیمانی که مردم با زمین می‌بندند؛ در روزی که شهرهایی چند از دنیا، یک ساعتی را به احوال زمین فکر می‌کنند؛ یعنی به خاطر بهبود بیماری‌هایی که زمین گرفتارش شده تصمیم می‌گیرند چند دقیقه‌ای را از آلاینده‌ها دور باشند؛ البته نه در همه جای شهرکه در یک مکان، آنهم تنها با یک نماد؛ خاموشی بنایی تاریخی برای یک ساعت.
اما در اصفهان در هیاهوی شهر، تنها یک جا هست که به احترام زمین خاموش شده؛ چهلستون؛ شاید او هم در مقابل قدرناشناسی‌های انسان سکوت کرده است؛ بی‌توجهی‌هایی که یک فعال محیط زیست هم به آن اشاره می‌کند «رودخانه‌ها را خشکانده‌ایم، جنگل‌ها را نابود کرده‌ایم و گونه‌هایی از حیوانات را از بین برده‌ایم»؛ اما آیا زمین هم حق دارد در مقابل سرپیچی‌های ما خاموش شود؟
با این حال چند سالی است که برخی بناها در کشورهایی همچون استرلیا، ژاپن، ایران، اروپا و آمریکا، میزبان پویشی به نام ساعت زمین هستند؛ اما تا چه موقع لازم است زمین صبر کند تا مردمانش به بهتر شدن حال و احوال او فکر کنند؟ آیا ۶۰ دقیقه و حتی کمی بیشتر کافیست؟ من فکر نمی‌کنم تنها خاموشی چند بنا در جهان برای حمایت از محیط زیست کافی باشد؛ مگر نه اینکه روش‌های بسیاری برای نشان دادن علاقه خود به محیط زیستمان وجود دارد؟
شاید این دیدار جمعی که برای آگاهی بیشتر از تغییرات اقلیمی و گرم‌تر شدن زمین به وجود آمده است لازم باشد، اما کافی نیست، چراکه به گفته پیشکسوتی فعال در زمینه محیط زیست، لازم است در عمل حمایت خود از محیط زیست را نشان دهیم «مصرف بهینه آب یکی از روش‌های استفاده بهینه از انرژی است، پس لازم است حمایت ملی و جهانی را در این زمینه جلب کنیم».
اما حمایت ملی برای استفاده بهینه از انرژی تنها به خاموشی چراغ‌های چند بنا ختم نمی‌شود، همانگونه که «اکنون ۲۷ استان کشور با مشکل آب مواجه هستند و حالا شاهرگ حیاتی اصفهان به خطر افتاده، پس باید قول دهیم برای زنده‌سازی آن تلاش کنیم»؛ یعنی به گفته این پیشکسوت فعال محیط زیست گوش فرا دهیم و عمل کنیم «بیایید با زمین، پیوند برقرار کنیم».
با این همه، راه‌های گوناگونی برای حفاظت از محیط زیست وجود دارد؛ همچون راهی که مبتکر چالش «بدون کیسه پلاستیکی» پیشنهاد می‌دهد «نخستین گام، حذف کیسه‌های پلاستیکی است؛ چراکه طبیعت بدون آنها زیبا است، پس باید برای داشتن محیطی بی زباله، ابتدا از خودمان شروع کنیم».
اما در این میان چیز دیگری هم هست که رو به فراموشی است؛ پرندگان؛ پرندگانی که روزی ساکن خانه‌ها و پشت بام‌ها بودند و اکنون نام و نشانشان هم رو به فراموشی‌است، شاید فکر کنید طبیعت تنها گنجشکان و پرندگانی را مهمان نوازی می‌کند که روزانه آنها را در حیاط خانه یا در خیابان‌ها می‌بینیم، اما اینطور نیست چرا که «اکنون در اصفهان، بیش از ۱۵۰ گونه پرنده وجود دارد، پس برای اینکه روزی آواز پرندگان در کوچه پس کوچه‌های شهر تبدیل به خاطره نشوند، لازم است به فکر حفاظت از پرندگان هم باشیم؛ در غیر این صورت روزی فرا می‌رسد که این تعداد پرنده هم از بین رفته‌اند» و این عقیده‌ای است که فعال محیط زیست دارد.
با این حال، زمین از دست زمانه گله‌های بسیار دارد و تا کنون با همه زبانی با انسان سخن گفته است؛ روزی با خشکی رودخانه‌ها، روزی با آلودگی هوا، روزی هم با از بین رفتن جنگل‌ها و...سخن گفته؛ شاید به همین خاطر است که مرد نقره‌ای با زبان بی زبانی با مردمانی که در چهلستون اصفهان گرد هم آمده‌اند تا تعهدشان به طبیعت را امضا کنند، کلماتی را با حرکت دست‌ها بیان می‌کند «چراغ‌ها را خاموش کنیم و از درختان محافظت کنیم».
اما همه اینها در یک روز و یک ساعت خلاصه نمی‌شود و همراهی همیشگی با طبیعت را می‌طلبد؛ چرا که «نابودی زمین یعنی نابودی خانه همه موجودات زنده»؛ به همین خاطر است که مردم پیمانی را با زمین می‌بندند تا مشکلات محیط زیست خود را کاهش دهند «پیمان می‌بندم در همه حال توسعه پایدار را محور فعالیت‌های اقتصادی قرار دهم».
حالا همین یک ساعت هم گذشت و تمام شد، دوست‌داران محیط زیست با چراغ بزرگ مثبت۶۰، پوسترهای «صلح با طبیعت» و شمع‌های در دستشان که به فضای چهلستون روشنایی می‌بخشید عکس گرفتند، قول و قرارهایی با طبیعت گذاشتند و امضا کردند و با «سرود آب و آیینه»، اصفهان را در ذهن مرور کردند؛ اما همچنان نباید فراموش شود که «ما زمین را از پدرمان ارث نگرفته‌ایم، بلکه امانتی است که باید به دست فرزندانمان بسپاریم»؛ چرا که اگر مراقب زمین نباشیم، زمین مراقب ما نخواهد بود و اینجا است که باید به زمین حق بدهیم که در مقابل قدرناشناسی‌ها، چشمانش را ببندد و ساعتی را سکوت کند، اما کاش همین یک ساعت کافی بود...
گزارش از: محدثه احمدی_ خبرنگار ایمنا.
نظر شما