علی کوچولوی بچه‌های جنگ

آدم هایی که در دهه شصت در ایران به ساخت آثار تلویزیونی پرداختند، بخشی از حافظه جمعی ما را ترمیم کرده و سازنده پایه های فرهنگی نسلی هستند که کودکی خود را در جنگ سپری کرد.

به گزارش خبرنگار ایمنا، زمانی که موسیقی ساخته نمی شد به جز مارش های جنگی و سرودهای ملی، وقت و سرمایه ای برای طراحی و بهبود فضای تصویری صرف نمی شد، چون جنگ هنرپیشه اول زندگی مردم ایران بود. در این شماره از «شنبه های نوستالژیک» به مجموعه تلویزیونی محبوب آن سال ها «علی کوچولو» پرداخته می شود.

قصه های علی کوچولو به سفارش وحید نیک خواه آزاد که در اوایل دهه شصت مدیر شبکه دو سیما بود کلید خورد، حسن تهرانی(طنزنویس) مجری طرح و تهیه کننده، علی کوچولو را بر اساس سی قصه کوتاه که در کیهان بچه های همان سال به چاپ رسیده بود طرح ریزی کرد. گروه کارگردانی در ابتدا امیرحسین قهرایی و بعد از او جواد میرمیران و شهلا اعتدالی بودند که در نهایت امیر اثباتی کار را ادامه داد.

گروه عکاسی را بهمن جلالی و همسرش رعنا جوادی تشکیل دادند و م. آزاد(محمود مشرف آزاد تهرانی) شعر تیتراژ را سرود، بابک بیات موسیقی اش را ساخت و امید آهنگرانی در نقش علی و فرزانه کابلی در نقش مادرعلی بازی کردند. ابراهیم حقیقی هم با تکنیک زیبای خود خانه علی کوچولو را ساخت و فضاسازی او ساختار یک پارچه ای را برای روایت قصه ها ایجاد کرد.

فیلمبرداران قلی زاده و فیجانی کار را ضبط و فهیمه راستکار قصه را روایت کردند. عکسبرداری در پلاتوی پخش ایران و فیلمبرداری انیمیشن و مراحل پیش تولید در استودیو فیلمساز انجام شد. یک گروه تمام عیار، شاید این گروه دست به هر کار مشابهی می زد نتیجه همان ماندگاری و دلنشینی علی کوچولو را داشت.

«علی کوچولو» در قالب قسمت‌هایی کوتاه، اوایل دهه ۶۰ به صورت هفتگی از تلویزیون پخش می‌شد و نامش «ماجراهای علی کوچولو» بود. ماجراهای علی کوچولو ترکیبی از عکس، نقاشی، موسیقی، دیالوگ و نریشن(روایت) بود. شخصیت اصلی این مجموعه پسرکی خردسال بود به نام علی که پدرش به جبهه رفته بود و با مادرش در یک خانه کوچک با حیاطی جمع و جور زندگی می‌کرد. علی و دو دوست کوچکش هر بار ماجرایی می‌آفریدند و داستان با حضور مادر و کمک‌های همیشگی او به پایان می‌رسید. ماجراهای علی کوچولو به شیوه فتوانیمیشن ساخته شده بود؛ یعنی ابتدا از شخصیت‌های اصلی داستان عکس انداختند و سپس تمامی عکس‌ها روی تصاویر پس‌زمینه که نقاشی شده بود قرار گرفت.

وشعری که هرزمان تکرار می شود یادآور لحظه های تلویزیونی نوستالژیک دیگری برای من و تو است:

«لی لی لی لی، لی لی لی حوضک/ علی کوچولو این مرد کوچک/ علی کوچولو تو قصه ها نیست/ مثل من و تو اون دور دورا نیست/ نه قهرمانه/ نه خیلی ترسو/ نه خیلی پر حرف/ نه خیلی کم رو/ خونشون در داره/ در خونشون کلون داره/ حیات داره ایوون داره/ اتاقش طاقچه داره/ حیاتش باغچه داره باغچه ای داره گل گلی/ کنار حوضش بلبلی/ لای لای لای/ لی لی لی حوضک لی لی لی/ این مادرش مادر علی/ مامان خوبش چه مهربونه/ علی کوچولو اینو می دونه/ اینم باباش چه خالیه جاش/ رفته به جبهه/ خدا به همراش/ علی کوچولو چه خوب و نازه/ واسمون داره حرفای تازه»

کد خبر 331164

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.