به گزارش ایمنا، «شب‌های روشن»، «قمارباز»، «جنایت و مکافات» و «برادران کارامازوف» از شاخص‌ترین آثار او هستند. داستایوفسکی در ۳۰ اکتبر ۱۸۲۱ در مسکو به دنیا آمد. پدرش پزشک ارتش بود. داستایوفسکی نوجوان بود که مادرش را از دست داد. پدر فئودرو و پسر بزرگش را به مدرسه نظام در سنت پترزبورگ فرستاد تا در آنجا به تحصیل در رشته مهندسی بپردازند. او در سال ۱۸۳۹ به دلیل نامعلومی توسط مستخدمش به قتل رسید و داستایوفسکی تنهاتر شد.
وی تا سال ۱۸۴۳ در مدرسه مهندسی نظام ماند و تحصیل کرد. پس از فارغ التحصیل شدن تصمیم گرفت به مطالعه کتب روانشناسی و فلسفه بپردازد .او توجه خاصی به عقاید «زیگموند فروید» داشت. همچنین زبان فرانسه را آموخت و به ترجمه رمان «اوژنی گرانده» نوشته بالزاک پرداخت. با چاپ اولین ترجمه اش شور و شوقی در وجودش به وجود آمد و تصمیم به نوشتن گرفت. مدتی بعد برای کسب درآمد زندگی خود و خواهر و برادرانش، نویسنده مجله سنت پترزبورگ ژورنال شد. در سال ۱۸۴۶ اولین رمانش را با نام مردم فقیر به چاپ رساند. این نویسنده ۲۳ ساله از همان ابتدا تراژدی جامعه روسیه را لابلای داستان هایش بیان می کرد. در سال ۱۸۴۹ به دلیل شرکت در محافل انقلابی و فعالیت علیه تزار نیکلای اول دستگیر و زندانی شد، سپس به سیبری فرستاده شد تا به بیگاری و کارهای سخت در شرایط بد آب و هوایی وادار شود.
خانه محل اقامت فئودور داستایوسکی در شهر سنت پترزبورگ قرار دارد. این خانه که محل نوشتن رمان «برادران کارامازوف» بود و با توضیحات همسر و نزدیک‌ترین دوستانش به همان شکل اول که نویسنده در آن سکونت داشته بازسازی شده است. در یکی از طبقات، موزه‌ای به فراخور شأن وی ساخته شده تا گردشگران را با زندگی و آثار او آشنا سازد .موزه که از دو سالن تشکیل شده، مجموعه‌ای از تصاویر، دست‌نوشته‌ها، کتاب‌ها و سایر ملزومات متعلق به نویسنده را شامل می شود که با راهنمای صوتی اطلاعات فوق‌العاده‌ای را در اختیار بازدیدکنندگان می‌گذارد.
ورودی آپارتمان را میزی تزئین کرده که «کلاه» نویسنده را در یک قاب شیشه‌ای محافظت می‌کند. اتاق نشیمن، اتاق کار داستایوفسکی، اتاق کار همسرش، اتاق بچه‌ها (که راهنمای صوتی و نوشته‌های راهنما قاطعانه بیان می‌کنند اطلاعاتی از آن در دسترس نبوده و اتاق بر طبق سنت آن بازه زمانی چیده شده است) هرکدام شامل اطلاعات ریز و جذابی است که گردشگر را گوش به زنگ و مشتاق نگاه می‌دارد. عادات نویسنده، غذاهای مورد علاقه، مسیر پیاده‌روی و حتی تکیه کلام‌های او، نکاتی هستند که دیده و شنیده می‌شوند.
بقایای کاغذ دیواری که زمان اقامت داستایوفسکی بر دیوار بوده، جایی در یک قاب شیشه‌ای قرار گرفته و نشان می‌دهد که جزئیات چه نقشی در برجسته‌سازی درک فضا ایفا می‌کنند.
داستایوفسکی خاطراتش را به عنوان یک زندانی در کتابی به نام «خانه مرگ» در سال ۱۸۶۲ پس از آزادی از زندان نوشت. او در زندان به مطالعه تورات و انجیل پرداخت و تاثیر زیادی بر روحیه اش گذاشت. در سال ۱۸۵۴ از کمپ زندانیان آزاد شد و در سال ۱۸۵۹ توانست به سنت پترزبورگ بیاید و نوشتن را از سر بگیرد. او سپس با ماریا دمیتو یوناکانسنت ازدواج کرد، اما همسرش در ۱۵ آوریل ۱۸۶۴ درگذشت. در همان سال کتاب معروف خود «جنایات و مکافات»، و «قمارباز» را نوشت. وی با آنکه در فقر به سر می برد، یک منشی و تندنویس ۳۰ ساله به اسم آنا را استخدام کرد که بعدها این دختر شیفته وی شد و در ۱۵ فوریه ۱۸۶۷ با فئودور که ۴۶ ساله بود ازدواج کرد و صاحب ۴ فرزند شد .
«آنا» سر و سامانی در زندگی داستایوفسکی داد و با چاپ کتاب ها وضعیت مالی آنان بهتر شد. از سال ۱۸۷۳ تا ۱۸۸۱ برای چندین مجله داستان های کوتاه و دنباله دار می نوشت تا بتواند خرج خانواده را دربیاورد. در آن دوران کتاب «یادداشت هایی از زیرزمین» را نوشت و با سر و سامان گرفتن زندگی شان، به همراه همسرش به اروپا رفت و رمان «ابله» را نوشت. پس از دو سال به روسیه بازگشت و نوشتن را ادامه داد. در سال ۱۸۷۷ «خاطرات یک نویسنده» را بر اساس تجربیات و دیدگاهش نسبت به جامعه و در سال ۱۸۸۰ رمان «برادران کارامازوف» را نوشت.
داستایوفسکی در آن سال در سخنرانی «پوشکین» در مسکو شرکت کرد و برای او مقالاتی نوشت و در جهان به شهرت رسید. آنا همسرش نیز در سختی ها و دشواری ها همراهی اش می کرد.
فئودور داستایوفسکی در ۲۸ ژانویه سال ۱۸۸۱ در سن ۶۰ سالگی در خانه اش در سنت پترزبورگ درگذشت. وی پس از مرگش به شهرت رسید و آوازه اش در ادبیات جهان همه گیر شد.
نظر شما