به گزارش خبرنگار ایمنا، بر اساس یادداشتی که سیدصالح ایمانی، پژوهشگر دفاع مقدس در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده است: «هنوز چند صباحی از پیروزی انقلاب اسلامی نگذشته بود که دشمنان ملت ایران، جنگ و ناآرامی را در برخی از مناطق کشور با اهداف تجزیه‌طلبانه در دستور کار خود قرار دادند.
شهرستان مرزی پاوه در استان کرمانشاه از جمله این نقاط بود که در تابستان ۱۳۵۸ به جولانگاهی برای نیروهای ضدانقلاب دمکرات، احزاب مارکسیست، سلطنت‌طلب‌ها و افرادی همچون پالیزبان تبدیل شد که بر آتش اختلافات قدیمی قومیتی می‌دمیدند.
در واقع، شهر پاوه آخرین نقطه‌ای بود که اگر از دست می‌رفت، نیروهای مهاجم می‌توانستند ادعا کنند، کل مناطق کردنشین را در اختیار گرفته‌اند.
بیست‌وسوم مردادماه سال ۱۳۵۸، پاوه در شرایطی که از توان لازم برای دفاع برخوردار نبود، به محاصره نیروهای ضدانقلاب درآمد. آن روزها فقط پاسگاه ژاندارمری با هفت، هشت نفر ژاندارم، سپاه پاسداران با ۳۰ نفر به فرماندهی اصغر وصالی و اندک نیروی محلی، با کمترین مهمات در برابر گروه بزرگ مهاجمانی قرار گرفتند که با پشتیبانی عراق و با انواع اسلحه، پاوه را به محاصره خود درآورده بودند.
از سوی دیگر، تنها بخشی از مردم پاوه با تحصن در مقابل ساختمان تلگراف‌خانه، از دولت نوپای جمهوری اسلامی برای دفاع از شهر، تقاضای نیروی کمکی می‌کردند.
در تاریخ بیست‌وپنجم مردادماه این سال شهر پاوه به‌طور کامل در محاصره مهاجمان مسلح قرار گرفت و از گوشه و کنار شنیده می‌شد که پاوه سقوط کرده است، این موضوع موجب نگرانی و ناراحتی مردم منطقه شد و همه نگران موقعیت این شهر مرزی بودند و سقوط پاوه می‌توانست بر وضعیت دیگر شهرهای مناطق کُردنشین اثر بگذارد و روحیه مردم و رزمندگان اسلام را تضعیف کند.
در تاریخ بیست‌وهفتم مردادماه سال ۵۸، با صدور فرمان تاریخی حضرت امام (ره) مبنی بر لزوم شکست حصر پاوه مقاومت نیروهای انقلابی مضاعف شد و در نتیجه حمایت مردم و نیروهایی که به سمت پاوه می‌آمدند، باعث عقب‌نشینی ضد انقلاب و شکست حصر پاوه شد.
متن این فرمان که از رادیو پخش شد در واقع مهلت ۲۴ ساعته‌ای بود که امام (ره) به دولت و ارتش جهت شکست حصر پاوه و پاکسازی منطقه از لوث ضدانقلاب‌ها داد.
امام خمینی (ره) در بخشی از پیام خود فرمودند: «به دولت و ارتش و ژاندارمری اخطار می‌کنم اگر با توپ‌ها، تانک‌ها، قوای مجهز تا ۲۴ ساعت دیگر حرکت به سوی پاوه نشود، من همه را مسئول می‌دانم.»
در متن خاطرات شهید چمران درباره این پیام تاریخی امام (ره) آمده است: «حدود چهار صبح، آنچنان قتل و غارت همه شهر را فراگرفته بود که گویی هیچ نیرویی قادر نبود مهاجمین را از قتل و غارت خانه‌ها بازدارد و به سمت معرکه اصلی نبرد، یعنی خانه پاسداران معطوف کند. بنابراین چند ماشین با بلندگو آوردند و بلندگوها در وسط شهر به حرکت درآمدند و ندا دادند: هر کس وفاداری خود را به حزب دموکرات اعلام کند، در امن و امان است. ما فقط آمده‌ایم که پاسداران و دکتر چمران را سَر بِبُریم.
صبح روز بیست‌وهفتم مردادماه سال ۱۳۵۸ بر بالای دیوار خانه پاسداران بودم و به شهر می‌نگریستم و گلوله از هر دو طرف همچنان می‌بارید. یک‌باره فریاد الله‌اکبر پاسداران به هوا بلند شد، پرسیدم مگر چه شده است؟ گفتند: امام خمینی (ره) اعلامیه‌ای صادر کرده است؛ اعلامیه‌ای تاریخی که اساس بزرگ‌ترین تحولات انقلابی کشور به شمار می‌رود، امام (ره) فرماندهی قوا را به دست می‌گیرد و فرمان می‌دهد که ارتش باید در عرض ۲۴ ساعت خود را به پاوه برساند و ضدانقلاب را قلع‌وقمع کند.»
به این ترتیب بیست‌وهشتم مردادماه سال ۵۸ نیروهای مسلح ارتش وارد پاوه شدند و نقاط حساس نیز به دست نیروهای سپاه پاسداران افتاد و مهاجمان و ضد انقلاب با تخلیه مناطق حساس شهر به ارتفاعات اطراف گریختند و عملیات پاکسازی با تعقیب آنان ادامه پیدا کرد.
عملیات آزادسازی شهر پاوه مدیون جان‌فشانی‌های سردارانی است که با اهدای خون خود نهال نوپای انقلاب اسلامی را آبیاری کردند. در این حماسه، شیرمردانی همچون شهید مصطفی چمران، شهید علی صیادشیرازی، شهید محمدابراهیم همت، جاویدالاثر حاج‌احمد متوسلیان، شهید محمدرضا دستواره و پیش‌مرگان مسلمان کُرد بومی اهل منطقه همچون کوه در برابر دشمن ایستادگی کردند.»
نظر شما