به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، از نظر آماری هر چند به‌نظر می‌رسد زنان بیشتر از مردان به افسردگی مبتلا می‌شوند، اما احتمال خودکشی در مردان بیشتر است. بر اساس داده‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO)، خودکشی بزرگ‌ترین عامل مرگ‌ومیر مردان زیر چهل‌وپنج سال است. این آمار برای بسیاری از کشورهای جهان از جمله بریتانیا، ایالات‌متحده‌آمریکا، استرالیا و روسیه صدق می‌کند.
دلایل مشخصی از جمله جنسیت، شرطی شدن فرهنگی و الگوهای نامناسب از دلایل واضح این اقدام به‌شمار می‌رود. از سوی دیگر مردان به‌همان اندازه که ممکن است به فکر پایان دادن به زندگی خود باشند، در انجام آن به‌ویژه به شیوه‌های خشونت‌آمیز مصمم‌تر هستند.
پسرها در هر فرهنگی به روش‌های خاص جنسیتی رشد می‌کنند، برای مثال ممکن است از سنین پایین مدام به آنها گوشزد شود که پسر هستند و نباید گریه کنند، باید استوار بمانند، هرگز در برابر مشکلات خم نشوند و مواردی از این قبیل با دامنه‌ای متنوع از حساسیت‌هایی که در فرهنگ‌های سراسر جهان یافت می‌شود. آنها تشویق می‌شوند که تصویری قوی از خود ارائه بدهند که از احساسات تبعیت نمی‌کند و این امر در اغلب موارد نیاز عمیق آنها به برقراری ارتباط را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
موارد ذکر شده به این معنا نیست که زنان در زمینه مسائل بهداشت روانی نسبت به مردان شرایط بهتری دارند و زندگی آنها هرگز در سایه کلیشه‌های موجود در هر جامعه‌ای قرار ندارد، اما داده‌ها نشان می‌دهد که دیدگاه‌های فرهنگی و انتظارات موجود از جنسیت به‌میزان قابل‌توجهی در افزایش میزان خودکشی در مردان نقش دارد.
روز جهانی مرد
روز جهانی مرد یک مناسبت جهانی است که هر ساله در نوزدهم نوامبر برگزار می‌شود تا دستاوردهای فرهنگی، سیاسی و اجتماعی-اقتصادی مردان را به‌رسمیت بشناسد و گرامی بدارد. این روز فرصتی برای تجلیل از زندگی، دستاوردها و کمک‌های پسران و مردان، به‌ویژه برای کمک به ملت‌ها، اتحادیه‌ها، جوامع، خانواده و کودکان و هدف گسترده‌تر و نهایی آن ارتقای آگاهی اولیه نسبت به مسائل مردان است. روز جهانی مرد همچنین از ارزش مثبتی که مردان برای جهان، خانواده‌ها و جوامع خود به‌ارمغان می‌آورند تجلیل می‌کند و به آنها انگیزه می‌دهد تا الگوهای مثبتی شوند.
تاریخچه روز جهانی مرد
روز جهانی مرد برای نخستین بار در هفتم فوریه ۱۹۹۲ و به پیشنهاد یک استاد دانشگاه برگزار شد که احساس می‌کرد توجه به مشکلات مردان مهم است. این روز که با حمایت گسترده‌ای از سوی مردم کارائیب مواجه بود، تا مدت‌ها مورد توجه قرار گرفت اما پس از آن کاملاً رو به فراموشی گذاشت.
پس از آن در سال ۱۹۹۹ این روز با تغییر به تاریخ هفدهم و سپس نوزدهم نوامبر احیا شد و در سال ۲۰۰۳ استرالیا در تلاش برای حمایت از وضعیت اسفبار بسیاری از پدران در سراسر کشور به بزرگداشت این مناسبت در سطح وسیع اقدام کرد. در سال ۲۰۰۴ روز جهانی مرد در استرالیا مسائل مربوط به سلامت مردان را نیز مورد توجه قرار داد و با محوریت آگاهی از سرطان پروستات، روی پیشگیری از خودکشی و سایر مشکلات مردانه تمرکز کرد.
در سال ۲۰۰۷ هند نیز این رویداد را به‌رسمیت شناخت و آن را به بزرگ‌ترین مناسبتی تبدیل کرد که در این کشور برگزار می‌شود و در کنار آن به ایجاد روزی به‌عنوان روز پسر نیز پرداخت تا این‌که در نهایت سال ۲۰۰۹ با هدف افزایش آگاهی و مشارکت سایر ملل در گرامی‌داشت این روز، کمیته روز جهانی مرد تشکیل شد و در راستای برابری با روز جهانی زن در ماه مارس، در سال ۲۰۲۱ با محوریت برابری جنسیتی و موضوع «روابط بهتر برای مردان و زنان» در سراسر جهان شناخته شد.
روز جهانی مرد امروزه به‌طور مستقل در کشورهای مختلفی ازجمله سنگاپور، استرالیا، هند، بریتانیا، ایالات‌متحده، آفریقای جنوبی، هائیتی، جامائیکا، مجارستان، مالت، غنا، مولداوی و کانادا جشن گرفته می‌شود و توجه به آن به‌سرعت در حال افزایش است چرا که عقاید سنتی و کلیشه‌ای جوامع درباره مردانگی در حال تغییر است که محافظت از مردان در برابر این عقاید آسیب‌رسان به چنین تغییراتی نیاز دارد.
همان‌طور که در فرهنگ‌های مختلف کلیشه‌ها و تبعیض‌ها شروع به از بین رفتن می‌کنند، نیازی در حال ظهور برای پسران و مردان جوان به وجود می‌آید که با الگوهای مثبتی شناسایی شوند که مظهر ویژگی‌های واقعی مردانگی ازجمله مهربانی، سخاوت، قدرت درونی و توانایی برقراری ارتباطات طبیعی و باز هستند. در مناسبتی هم‌چون روز جهانی مرد می‌توان این چهره واقعی آنها را به کسانی نشان داد که نیاز به دیدن آن دارند. این روز مردان را تشویق می‌کند ارزش‌ها، شخصیت‌ها و مسئولیت‌های مرد بودن را به پسران خود بیاموزند و با الگو قرار دادن جامعه‌ای عادلانه و ایمن فرصت رشد و پیشرفت را برای همه اعم از زن و مرد فراهم آورند.
روز جهانی مرد ۲۰۲۲
روز جهانی مرد در سال ۲۰۲۲ با موضوع «کمک به مردان و پسران» برگزار خواهد شد و به مناسبت آن سازمان جهانی بهداشت و اتحادیه بین‌المللی مبارزه با سل و بیماری‌های ریوی، به سازماندهی وبیناری در مورد مشارکت چندبخشی برای بهبود برابری جنسیتی در بیماری سل پرداختند که خواستار سرمایه‌گذاری بیشتر در زمینه سل، بر اساس چارچوب اقدام مشترک WHO در مورد سل و بیماری‌های همراه آن است و نشست سطح عالی سازمان‌ملل در مورد سل را در سال ۲۰۲۳ مورد توجه قرار می‌دهد.
هدف این وبینار گردآوری جوامع متأثر از سل و ائتلاف‌های آنها، گروه‌های زنان و مردان، سازمان‌های جامعه مدنی، سازمان‌های غیردولتی، کارشناسانی که در زمینه جنسیت و سلامت کار می‌کنند و سیاست‌گذاران و مجریان برنامه‌های مربوطه برای ایجاد یک گفت‌وگوی چند بخشی حول توسعه پاسخ به حساسیت‌های جنسیتی نسبت به پایان دادن به سل عنوان شده است.
نظر شما