پناه بردن «امین فقیری» به طنز

به گزارش ایمنا، امین فقیری که در حال نگارش یک زمان طنز است، اظهار کرد: گاه آدمی از شدت اندوه به طنز پناه می‌آورد. در حال نوشتن یک رمان طنز هستم که در مراحل آخر نوشتن است. بعد هم باید پاک‌نویس شود و ببینم اوضاع نشر به چه شکل است، آیا منتشر می‌شود یا نه. این رمان طنز، درباره زندگی شهری است.

وی با بیان این‌که نمی‌خواهد از جزئیات داستان چیزی بگوید، درباره زمان احتمالی انتشار این رمان افزود: این موضوع به ناشر بستگی دارد؛ ناشر کارهای من، نشر چشمه است و با توجه به این‌که کتاب‌های زیادی به دست این نشر می‌رسد، کتاب من در نوبت قرار می‌گیرد. شاید تا پایان سال آینده منتشر شود. البته هنوز رمان را پاک‌نویس نکرده‌ام و احتمالاً اتمام آن طول خواهد کشید.

نویسنده «دهکده پرملال»، «رقصندگان» و «دو چشم کوچک خندان» در توضیح این‌که چرا قالب طنز را برای نوشتن  انتخاب کرده است، تصریح کرد: گاه آدمی از شدت اندوه و ناراحتی به طنز پناه می‌آورد. اگر طنز را انتخاب کردم، برای این است که روحم در آسایش باشد.

وی درباره انتخاب محیط شهر برای رمان خود با توجه به این‌که او به نویسنده داستان‌های روستایی مشهور است، اضافه کرد: من در شهر زندگی می‌کنم و بچه شهر هم هستم. بنابراین موضوعاتی که در شهر به دستم می‌رسد، برایم اولویت دارد، زیرا اینجا زندگی می‌کنم و در روستا نیستم و  اطلاعی از شرایط روستا ندارم، از این‌رو نمی‌دانم در روستا چه خبر است، مناسبات به چه شکل است و مردم به لحاظ اجتماعی در روستاها چطور فکر می‌کنند.

فقیری درباره وضعیت دیگر کتاب‌هایش گفت: آخرین کتابم «ب کوچک» بود که در نشر چشمه منتشر شده است. همچنین  نسیم خلیلی کتابی به نام «در چشمه خورشید» راجع به کارهای من نوشته بود که نشر آفتابکاران آن را منتشر کرده است. قرار است چاپ سوم کتاب «رقصندگان» منتشر شود اما ناشر فعلاً دست نگه‌داشته است، زیرا تکلیف خودشان نیز  با مشکلاتی همچون گرانی کاغذ مشخص نیست. 

وی درباره رویکرش نسبت به نقد و بررسی داستان‌ها با توجه به این‌که ممکن است نقد به مذاق نویسندگان شاید خوش نیاید، تصریح کرد: کتابی که نسیم خلیلی چاپ کرده، خوب نوشته شده است؛ او متوجه موضوع داستان شده و خوب نوشته است. البته این به آن معنا نیست که از داستان تعریف کرده باشد بلکه مفهومی که در نظر داشتم را متوجه شده است. خوشبختانه روحیه‌ای دارم که از انتقاد خوشحال می‌شوم و آن را بررسی می‌کنم. گاه انتقاد از روی حب و بغض است و ریشه انسان را نابود می‌کند اما گاهی ایرادهای کار آدمی را گوشزد می‌کند. برخی انتقاد نمی‌کنند و در حقیقت فحش می‌دهند که البته تاکنون برای من به وجود نیامده است.

نویسنده «دهکده پرملال»، «رقصندگان» و «دو چشم کوچک خندان» درباره وضعیت نقد داستان ، اظهار کرد: چند دهه پیش، وضعیت خوب و تعداد منتقدان زیاد بود که وقت می‌گذاشتند اما حالا این کار را نمی‌کنند. هرچندسالیانی است که منتقدان شروع به نقد داستان کرده‌اند و کارهایی انجام می‌شود که جای امیدواری دارد.