به گزارش خبرنگار ایمنا و براساس یادداشتی که امیرحسن مظفری‌زاد، استاد دانشگاه و پژوهشگر تاریخ اسلام در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده است: «تکریم و تعظیم شهیدان، تلاشی مقدس در برافراشتن پرچم‌های سرخ استقلال و آزادی بشریت از یوغ ذلت و اسارت و گامی بلند در راستای احیای ارزش‌های مکتب توحید و عدالت است؛ زیرا شهادت، مرگ در راه ارزش‌ها است و هر شهید، مشعلی است که در بلندای عزت و سرافرازی یک ملت، جاودانه می‌درخشد؛ از این رو اهمیت مسئله رسیدگی به خانواده شهدا مشخص می‌شود، چراکه این مهم علاوه بر وظیفه انسانی و اخلاقی مردمان هر زمانی جهت قدردانی از همراهی و شرکت خانواده شهید در این مجاهدت و ایثار، تکریمی برای شهید و تضمینی برای ایثارگران و مجاهدان الهی است که با خیالی راحت به مبارزه با دشمنان دین و انسانیت مشغول باشند به همین دلیل تکریم شهدا و خانواده‌های آنها در سیره پیامبر اکرم (ص) به عنوان رهبر یک مکتب که وظیفه هدایت انسان‌ها را در همه ابعاد به عهده داشت، جایگاه ویژه‌ای داشته است و در این ارتباط نکات بسیار دقیق و مهمی وجود دارد که دقت و تأمل در این مطالب می‌تواند برای ما راهگشا باشد.
پیامبر اسلام (ص) تا آخرین روز عمر خود احترام بسیار زیادی برای مجاهدان اسلام و خانواده‌های آنها قائل بودند و در مجلسی که جای کافی برای نشستن همه افراد نبود با ورود اعضای خانواده‌های شهدا و ایثارگران عده‌ای از افراد دیگر را بلند می‌کردند تا خانواده شهدا بنشینند.
امام رضا (ع) در روایتی به نقل جدشان اباعبدالله‌الحسین (ع) نقل فرموده‌اند که حضرت امیرالمومنین صلوات‌الله‌علیه مشغول سخنرانی بودند که جوانی از ایشان راجع به عظمت و ارزش جهاد و جنگیدن در راه خداوند سوال کرد. ایشان فرمودند: در یکی از جنگ‌ها که همراه پیامبر (ص) بودم و همین سوال را از ایشان پرسیدم. سپس حضرت از زبان پیامبر فضیلت مجاهدت و جنگیدن در راه خدا و فضیلت و ارزش شهید و جایگاه شهادت نزد خداوند را تبیین کردند و در ادامه به این نکته مهم اشاره می‌کنند که بعد از شهادت شهید خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید من جانشین او در میان خانواده‌اش هستم و هر کس آنها را راضی کند من را راضی کرده و هر کس آنها را خشمگین کند، مرا خشمگین کرده است! (صحیفه الرضا علیه السلام ص ۹۲)
براساس این روایت مشخص می‌شود که شخص پیامبر (ص) و یاران خاص پیامبر در رسیدگی به امور خانواده شهدا اهتمام ویژه‌ای داشته‌اند و در این مسئله مقید و حساس بوده‌اند.
مسئله دستور پیامبر (ص) بر گریه بر شهید می‌تواند به عنوان تسلی خانواده شهید و همراهی در این مصیبت با خانواده شهید باشد مانند موردی که در شهادت حمزه سیدالشهدا (ع) آن را ملاحظه می‌کنیم و هنگامی که پیامبر می‌بینند برای حمزه سیدالشهدا (ع) گریه‌کننده‌ای نیست از این مسئله ناراحت شدند و صدیقه طاهره صلوات‌الله‌علیها اقدام به این امر کردند و زنان در این مهم ایشان را همراهی می‌کنند. (موسوعه الکبری ج ۲۰ ص ۴۲۳) البته در نقل دیگری ضمن دستور پیامبر به صدیقه طاهره صلوات‌الله‌علیها برای گریه بر حمزه سیدالشهدا (ع) ایشان را از بی‌تابی و گفتن حرف‌هایی که سزاوار مؤمنین نیست، باز می‌دارند. همین رویه در سیره پیامبر (ص) در ماجرای شهادت جعفربن‌ابی‌طالب (ع) در جنگ موته نیز دیده می‌شود. (شرح نهج البلاه ج ۱۵ ص ۷۲)
حتی مطابق نقل تاریخی امام صادق (ع) در کتاب ارزشمند کافی، پیامبر (ص) بعد از شهادت جناب جعفر طیار (ع) به دخترشان صدیقه طاهره (س) دستور می‌دهند تا به مدت سه روز برای خانواده شهید غذا تهیه کرده و برای ایشان ببرند و سه روز با ایشان همراهی کنند! (الکافی ج ۳ ص ۲۱۷)
نظر شما