علیخان نصراصفهانی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا، با بیان اینکه هر رودخانهای حوزه آبریز مختص به خود دارد که به آن دشت سیلابی گفته میشود و در زمان خاص خود مملو از آب میشود، اظهار کرد: در زمانهای بسیار دور دشت سیلابی تأثیر مهمی بر کشاورزی داشته است. تمدن مصر و بینالنهرین مربوط به دشت سیلابی است؛ زیرا مکان بسیار مناسبی برای رشد گیاهان و کشاورزی بوده است.
وی درخصوص وقوع سیل در فصل تابستان گفت: وقوع سیل در فصل زمستان قابل پیشبینی، اما غیرمنتظره است و به دلیل بارانهای موسمی رخ میدهد. منشأ ایجاد بارانهای موسمی در تابستان مربوط به دریای عمان و خلیجفارس است؛ بخار آب به سمت آسمان ایران حرکت کرده، بارانهای موسمی ایجاد میکند.
این دانشیار گروه زمینشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان، ضمن بیان اینکه بارانهای موسمی در ایران هرسال ایجاد نمیشود، ادامه داد: بر اثر جابهجایی دمایی، بخار آب دریای عمان و خلیج فارس به داخل ایران کشیده میشود و وضعیت خاصی را در جنوب کشور، مرکز و سپس قسمتهای شرق و غرب ایران ایجاد میکند و موجب بروز سیلهای خطرساز میشود.
نصراصفهانی درخصوص ارتباط بین سیلاب و فرسایش خاک گفت: خاک توسط سیلابها از ارتفاعات کاسته شده و در مکان دیگری قرار میگیرد؛ درواقع عملاً آسیب زیادی به محیطزیست وارد نمیشود اما زمانی که انسان به هر شکلی و تحت عناوینی مانند تغییر کاربری زمین، از بین بردن تالابها، ایجاد سد در مسیر آبراههای طبیعی، همچنین وجود مشکلات اساسیتر مثل تغییرات اقلیمی، آب شدن یخچالها، بالا آمدن سطح دریا بر محیطزیست اثرگذاری داشته است، عواملی را به وجود میآورد که باعث تبدیل سیلابها به یک قدرت مخرب و خطرناک برای انسان شود.
وی در ادامه تصریح کرد: اگر سیلابها به صورت طبیعی کنترل یا در دشتهای خاص و کنترلشده پخش شوند، نه تنها آسیبزا نیستند بلکه باعث میشوند زمین به مدت یک سال از لحاظ منابع آبی تأمین شود. داشتن یک سیستم آبخیزداری مدرن و کامل همراه با مطالعه و پژوهش راجع به سیلخیز بودن هر منطقه در رفع این مشکل بسیار اهمیت دارد.
این دانشیار گروه زمینشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان با اشاره به اینکه دولتها حدوداً ۲۰ درصد از درآمد سالیانه را صرف امور حفاظت از مردم میکنند، گفت: پیشگیری از تغییر مسیرهای طبیعی رودخانه، ایجاد نقشههای سیلگرفتگی، آموزش مردم در مواجهه با سیل و موارد بسیاری از جمله وظایف دولت در این رابطه است.
نظر شما