محسن منتظری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، ضمن بیان اینکه ۱۳.۸ میلیارد سال پیش تمام جهان در یک گوی چگال داغ جمع شده بود، اظهار کرد: در آن زمان تمام نیروها با نظم بی‌نهایت، حجم سفر و چگالی بی‌نهایت قرار داشت، اما پایداری آن‌ها بسیار کم و نزدیک به صفر بود.
وی افزود: به دلیل مقدار پایداری هنگامی که امواج اولیه کیهانی با یکدیگر برهم‌کنش انجام داد انفجاری بزرگ در زمانی معادل ۱۰ به توان منفی ۴۳ ثانیه رخ‌داد؛ این انفجار منجر به انبساطی شد که جهان را به سمت تعادل، سرد شدن و بی‌نظمی حرکت داد.
این منجم و ستاره‌شناس ادامه داد: عامل رخ‌دادن انفجار بزرگ به ظاهر نیروهای ناپایدار امواج و ذراتی است که در گوی چگال اولیه جمع شده بود. در ابتدا این نیروها منجربه انفجار و سپس انبساط کیهان می‌شد که بر این اساس، انتظار می‌رفت شتاب انبساط به مرور کاهش یابد؛ اما در کمال ناباوری متوجه شدیم که شتاب انبساط کیهان هر لحظه افزایش می‌یابد.
وی تاکید کرد: سرعت انبساط کیهان به صورتی افزایش می‌یافت که چگالی جهان تغییر نکند یعنی چگالی جهان در همان مقدار اولیه باقی‌مانده، اما انبساط جهان تا به امروز هر لحظه بیشتر شده است.
منتظری در رابطه با تئوری‌های مطرح‌شده پیرامون انبساط کیهان گفت: تا به امروز تئوری‌هایی مطرح شده است که انبساط کیهان چگونه رخ می‌دهد؛ دانشمندی به نام «هابل» برای نخستین‌بار سرعت دور شدن کهکشان‌های دوردست را نسبت به زمین محاسبه کرد و متوجه شد که کهکشان‌ها در هر نقطه از کیهان با سرعت مشخصی نسبت به زمین دور می‌شود.
وی افزود: با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی توانستیم که نورهای دورتر را دریافت و به ابتدای شکل‌گیری جهان سفر کنیم؛ این مسئله موجب شد شتاب انبساط کیهان را در گذر زمان را تشخیص و برابری چگالی را تثبیت کنیم.
این منجم و ستاره‌شناس ادامه داد: درواقع انبساط کیهان مانند بادکنک درحال باد شدن است که هر چه مقدار هوای داخل آن افزایش یابد، طرح‌های روی بادکنک از یکدیگر فاصله می‌گیرد؛ این عمل به عنوان تورم کیهانی شناخته می‌شود که طی آن اجرام از یکدیگر فاصله می‌گیرد.
وی تصریح کرد: انبساط کیهان تا به امروز ادامه داشته و عامل اصلی آن ماده تاریک است که هنوز هیچ اطلاعاتی از آن کسب نکرده‌ایم. ماده و انرژی تاریک حدود ۹۶ درصد کل جرم جهان را تشکیل می‌دهد و منجر به انبساط جهان می‌شود.
منتظری افزود: ماده تاریک، می‌تواند میلیاردها جهان مانند کیهان کنونی به‌وجود بیاورد و با کمک انرژی تاریک جهان کنونی را منبسط کند. در انبساط کیهان ثابتی تحت عنوان هابل وجود دارد که تقریباً معادل ۰.۷ است و نسبت جرم جهان به حجم را نشان می‌دهد.
وی با اشاره به آیه ۱۰۴ سوره انبیا گفت: طبق آیه‌های قرآن همان گونه که جهان شکل گرفته است در پایان بسته خواهد شد، یعنی در نقطه‌ای انبساط کیهان متوقف شده و جهان شروع به جمع شدن می‌کند.
این منجم و ستاره‌شناس تاکید کرد: دانشمندان تاکنون در رابطه با سرنوشت انبساط کیهان اطلاعی کسب نکرده‌اند، اما انیشتین برای نخستین‌بار سرنوشت جهان را پیش‌بینی کرد و گفت «جرم جهان می‌تواند بر گرانش غلبه کند و منجر به بسته شدن جهان شود.»
وی افزود: انیشتین در آن زمان به ماده و انرژی تاریک توجه نکرده بود و تنها براساس محاسبات خود ثابتی در نظر گرفت، اما با گذشت زمان تصور کرد که این نظریه اشتباه است و به عنوان بزرگ‌ترین اشتباه زندگی خود از آن یاد می‌کرد در صورتی که این ثابت کاملاً صحیح بود.
نظر شما