به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، طراحی فضاهای عمومی مهم‌ترین نقش را در محبوبیت یا ناپسندی یک شهر ایفا می‌کند و می‌تواند منجر به افزایش یا کاهش تردد گردشگران به آن شود. مقامات رسمی شهرهای سراسر جهان باید طراحی مناسب فضاهای عمومی را جزء مقررات غیرقابل انکار شهری قرار دهند و سرپیچی از آن را نقض قوانین به شمار آورند. بدیهی است فضاهایی که در بین ساختمان‌های مختلف وجود دارد، به عنوان مکان‌هایی عمومی عمل می‌کند که ساکنان منطقه را با هم پیوند می‌دهد. پس طراحی این فضاها نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و نباید از دید برنامه‌ریزان شهری پنهان بماند. در بین تمام مکان‌های عمومی، طراحی مناسب خیابان‌ها بیش از همه در افزایش یا کاهش محبوبیت و امنیت یک شهر سهیم است و می‌تواند نقش مهمی در پویایی مردم ساکن در آن ایفا کند. اما در طراحی خیابان‌های مناسب چه اصولی را باید مورد توجه قرار داد؟
تنوع کاربرد
تلفیق مناطق مسکونی، تجاری، اداری و تفریحی نظیر کافه‌ها، رستوران‌ها و پارکلت‌ها در یک خیابان می‌تواند فضایی دوستانه برای مردم به وجود آورد و به آن‌ها حس امنیت بدهد. تنوع کاربری خیابان‌ها بر فعالیت‌های بیشتر برای افزایش امنیت تأثیر می‌گذارد؛ مثلاً ساکنان بیشتری از منطقه به مبارزه با جرم‌ها و خشونت‌های خیابانی می‌پردازند. البته این تنوع نباید تنها به ساعات خاصی از روز محدود شود، به عنوان مثال اگر بعضی از مراکز تفریحی یا تجاری در ساعاتی از روز تعطیل باشد، از اثربخشی مزایای خود خواهد کاست. از سوی دیگر، اگر خیابان‌ها از تمام ویژگی‌های فوق برخوردار باشد اما در طول روز تردد خودروها به میزان زیاد از آن انجام نشود، آنگاه فضاهای ناامنی برای عابران پیاده به وجود خواهد آورد. بنابراین، برنامه‌ریزان شهری در طراحی خیابان‌ها باید این نکته را نیز با دقت مورد توجه قرار دهند.
نماهای پویا
ایجاد هماهنگی بین طبقات پایین سازه‌ها، پیاده‌روها و خیابان‌ها بر افزایش امنیت و جذابیت طراحی شهری کمک زیادی می‌کند. خیابان‌هایی که از نظر ظاهری جالب به نظر می‌رسد، بیشتر مورد توجه مردم قرار می‌گیرد و پیرو آن تامین امنیت بیشتری را برای کاربران در پی دارد. علاوه بر این، هماهنگی، درک مردم از شهر و چگونگی استفاده از آن را تحت تأثیر قرار می‌دهد که همین امر به سهم خود، مکان‌هایی دوستدار مردم به وجود خواهد آورد.
بعد اجتماعی و نشاط شهری
فضاهای عمومی به عنوان مکان‌هایی برای گرد هم آوردن مردم، بعد اجتماعی شهری را به طور چشمگیری تحت تأثیر قرار می‌دهد. خیابان‌های وسیع با قابلیت دسترسی بیشتر و میدان‌ها، پارک‌ها، پیاده‌روها، مسیرهای مخصوص دوچرخه‌سواری و مبلمان شهری مناسب، پیوند ساکنان یک شهر را با محیط خود مستحکم‌تر می‌کند و در نهایت، افزایش چشمگیر نشاط شهری را در پی خواهد داشت. علاوه بر این برنامه‌ریزان شهری با تمرکز بر تراکم بالا در مناطق شهر، باید طراحی حاشیه‌ها را نیز با دقت مورد توجه قرار دهند تا از این طریق کیفیت فضاهای عمومی را تضمین کنند.
مقیاس انسانی
ساخت و سازهای متراکم در شهرها می‌تواند به طور نامناسبی سلامت ساکنان را تحت تأثیر قرار دهد و به کاهش هر چه بیشتر زیست‌پذیری آن منجر شود. در واقع هر چه فضای بیشتری به احداث ساختمان‌ها اختصاص داده شود جای کمتری برای مکان‌های عمومی و به ویژه فضاهای سبز باقی می‌ماند. بنابراین معماران در طراحی شهرها باید بین سازه‌ها و فضاهای عمومی نوعی تناسب به وجود آورند تا مردم بتوانند از این فضاها بیشترین بهره را ببرند و زندگی آن‌ها تنها به تماشای آسمان‌خراش‌های بتنی در شهر محدود نشود. هر چه فضاهای عمومی شهر بیشتر باشد تمایل ساکنان به بازدید از شهر و فعالیت نیز افزایش خواهد یافت. این در حالی است که پویایی در مکان‌های عمومی خلوت با ساختمان‌های بلند بسیار کمتر است و مردم به ندرت مایلند در چنین مکان‌هایی قدم بزنند.
نظر شما