به گزارش خبرنگار ایمنا، پس از حدود ۲ ماه دوری از فوتبال حالا بیش از همیشه به آغاز به کار دوباره این ورزش جذاب در کشورمان نزدیک هستیم. لحن مصاحبههای مسئولین تصمیم گیرنده تغییر یافته و به جای صحبت از دوراهی انتخاب بین لغو و ادامه لیگ، به دنبال انتخاب تاریخ مناسب برای شروع تمرینات گروهی تیمها افتادهاند.
با مروری ساده از اظهار نظرهای سازمان لیگها گرفته تا مصاحبههای وزارت بهداشتیها به راحتی میتوان فهمید که از سرگیری مجدد مسابقات باشگاهی، تقریباً قطعی شدهاست؛ هر چند ایرج حریرچی، معاون وزیر بهداشت در آخرین گفت و گوی خود با رسانهها، امروز _ شنبه ۲۷ اردیبهشت ماه _ را زمان تعیین تکلیف نهایی لیگ عنوان کردهبود. این در حالی است که سهیل مهدی، سرپرست مسابقات سازمان لیگ از آمادهبودن برنامه بازیهای ۹ هفته باقی مانده حرف زده و اعلام کردهاست به زودی تمرینات باشگاهها آغاز میشود.
کرونا بیخطر شدهاست؟
۲ هزار و ۱۰۲ نفر تعداد مبتلایان جدیدی بودند که در ۲۴ ساعت منتهی به ظهر روز گذشته _ ۲۶ اردیبهشت ماه _ و به نقل از سخنگوی وزارت بهداشت به آمار بیماران کوید -۱۹ افزوده شدند. این یعنی نه تنها خبری از شیب نزولی کرونا نیست، بلکه پس از یک وقفه کوتاه مدت بار دیگر در آستانه چشمگیر شدن مبتلایان کرونا قرار گرفتهایم.
سهیل مهدی البته چنین چیزی را چندان قبول ندارد. او طرحی برای این مشکل دارد و میگوید، در شهرهای قرمز مسابقهای را برگزار نمیکنیم. کیانوش جهانپور سخنگوی وزارت بهداشت روز گذشته، وضعیت ۲ استان تهران و خوزستان را قرمز خواند. از سوی دیگر چند روز پیش، "طاهره چنگیر" رئیس دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، وضعیت این شهر را نیز قرمز بیان کرد و علاوه بر این، پزشک شهرخودرو مشهد را نیز همچنان از شهرهای قرمز کرونایی میداند.
با این اوصاف و با یک حساب سر انگشتی استقلال، پرسپولیس، پیکان و سایپا از تهران، فولاد، نفت آبادان و نفت مسجد سلیمان از خوزستان و همچنین سپاهان و ذوب آهن از اصفهان و شهرخودرو از مشهد نمیتوانند در خانه از رقبا پذیرایی کنند. این یعنی ۱۰ تیم به گفته مهدی باید در شهر بیطرف به میدان بروند!
اتفاقی که خودش دردسر دیگری را به قصه پرحاشیه و بیانتهای لیگ امسال سنجاق میکند؛ پای کدام شهرهای جدیدی به لیگ باز خواهد شد؟ البته نکته قابل تأملی نیز در این باره وجود دارد. چند روز پیش مهدی در مصاحبهای گفته بود اگر شهری آماده نباشد، بازیهای تیمهای باشگاهی آن را به تهران میآوریم! تهرانی که خودش به گفته سخنگوی وزارت بهداشت حداقل در میان ۲ شهر اصلی درگیر با کرونا محسوب میشود.
فوتبال فقط ۹۰ دقیقه نیست!
مسئولانی که این روزهای در شیپور آغاز دوباره لیگ برتر میدمند، بارها تاکید داشتهاند که پروتکلهای بهداشتی در ورزشگاهها کاملاً به کار گرفته خواهد شد.
نکته این جاست که مگر تنها در ۹۰ دقیقه یک بازی کرونا جان بازیکنان و کادر تیمها را تهدید میکند؟ هتل و فرودگاه چه میشود؟ آیا محل تمرینات تیمها که اغلب اختصاصی نیست هم به درستی قرنطینه خواهد شد؟
باید توجه داشت که به جز سپاهان و تراکتور که با شرکتهای هواپیمایی قرارداد دارند، سایر تیمهای کشورمان از پرواز چارتر برای رسیدن به محل مسابقه خود استفاده نمیکنند؛ یعنی فوتبالیستهای چنین تیمهایی باید در کنار سایر مردم تشریفات اداری پرواز را طی کنند و احتمالاً هم چون گذشته در فرودگاه با استقبال گرم و البته این بار خطرناک هوادارانشان روبرو شوند!
البته این مشکل تنها به فرودگاهها محدود نمیشود و هتل محل اقامت تیمها دردسر دیگری برای بازیکنان خواهد بود.
ربیعی پزشک سپاهان در این خصوص میگوید: "قبلاً ۲۱ بازیکن با تیمها همراه بودند و الان که ۵ تعویض در مسابقات خواهیم داشت، تعداد بازیکنان بیشتر خواهد شد. به اینها سایر اعضای تیم نظیر کادر پزشکی، تدارکارت، ماساژورها، کادر فنی و … را هم اضافه کنید؛ اینطوری تعداد اعضای یک تیم در سفر نزدیک به ۴۰ نفر میرسد. بعد به بحث هتل می رسیم. در ایران اصلاً بعضی شهرها هتل مناسب ندارند، چه برسد به اینکه بخواهند برای هر نفر یک اتاق در نظر بگیرند؛ اصلاً بحث هزینه را هم نداریم، ولی واقعاً در برخی شهرها اصلاً این امکان وجود ندارد و در شهرهای بزرگ هم که ۴۰ اتاق دارند، به شما ۴۰ اتاق نمیدهند. "
به هتل و فرودگاه باید زمینهای تمرین را هم اضافه کرد؛ زمینهایی که بیشتر استیجاری است و رعایت تمام موارد بهداشتی در آنها از اختیار باشگاهها خارج است.
در ثانی اگر بحث شهرهای بیطرف به میان بیاید، احتمالاً تیمهایی که شهرهایشان روزگار قرمزی دارد به دلیل نبودن امکانات در شهرهای بیطرف برای انجام تمرینات آمادگی به دیار خود باز میگردند. برای مثال استقلال هفته بیست و چهارم در دیداری حساس باید به مصاف تراکتور برود. بازیای که باید به میزبانی استقلال در تهران باشد، اما تداوم شرایط کرونایی در پایتخت، مسابقه را به گفته سهیل مهدی به شهری بیطرف میبرد. این یعنی باید بازیکنان استقلال باید به شهر بیطرف پرواز کرده، پس از بازی برای تمرین دوباره به تهران برگردند. یک هفته بعد نیز برای رقابت با نفت آبادان راهی شهر دیگری شوند و مجدداً به تهران باز گردند! این یعنی آبیپوشان پایتخت در کمتر از ۵ روز، چهار پرواز را باید انجام دهند!
فقط برای کرونا، نمونههای خارجی الگو هستند؟
نکته دیگری که از لابه لای کلام مسئولان سازمان لیگ به وضوح شنیده میشود، اشاره به نمونههای خارجی است؛ مثل سری آ و بوندس لیگا که برای شروع دوباره زمان دادهاند. سوال مهم این جاست که آیا همه چیز فوتبال ما با شرایط این کشورهای اروپایی مطابقت دارد؟ مسلماً پاسخ منفی است.
در بسیاری از لیگ دیگر کشورها باشگاهها به دنبال ادامه مسابقات هستند زیرا درآمدهای کلان خود را از دست دادهاند. در ایران ولی شرایط این گونه نیست و تیمها خوشحال از ضرر کمتری هستند که متقبل خواهند شد. باشگاههایی که بیشتر درآمدشان فروش بلیط است و حالا با نبود تماشاگر تیمداری هزینه محضشان شدهاست.
از طرف دیگر حق پخشی نیز وجود ندارد که حداقل به آن دل خوش کنند و واضح است که تعطیلی لیگ در شرایط سخت اقتصادی کشور برای تیمها خبر خوبی به شمار میرود.
سرخآبیها که تنها پرداختی کادر و بازیکنانشان دست کم به ۲۰۰ میلیارد تومان میرسد، اگر لیگ به پایان برسد با توجه به اینکه چیزی کمتر از ۷۰ درصد بازیها برگزار شدهاست، موظف به پرداخت ۷۰ درصد از قرارداد تیم خود هستند و این یعنی ۶۰ میلیارد خرج کمتر روی دست وزارت ورزش!
از طرف دیگر آیا فقط کرونا است که برای رفعاش باید به الگوهای خارجی پناه برد؟ چرا در سوپر کاپ امسال به نمونههای متعدد جهانی بیتوجهی شد و سوپرکاپ بدون برگزاری مسابقه، به قهرمان لیگ و جام حذفی رسید؟ شاید بد نیست نیمنگاهی هم به اساسنامه و جنجال آنکه هیچ بعید نیست کار فدراسیون را به تعلیق بیاندازد، داشت و دید که چرا در چنین موضوعاتی خیلی تمایل به پیروی از فرامرزیها نداریم!
اگر یک بازیکن کرونا گرفت چه میکنید؟
اگر یک بازیکن کرونا گرفت چه گونه خودش و تیماش را قرنطینه میکنید؟ تیم حریف را چه طور؟ از زاویه دیگری نیز میشود به این پرسش پرداخت. در شرایطی که لیگ قرار است فشرده و بدون مجال با بازیهای ۵ روز یکبار تا ۱۱ مرداد به پایان برسد، اگر چنین اتفاقی برای تیم بیافتد و تست کرونای بازیکناش مثبت شود، حسابی برنامههای لیگ را بهم میریزد و اگر قرار است پس از ۱۱ مرداد لیگ قهرمانان استارت بخورد، عملاً هیچگاه نمیشود نقطه پایانی برای لیگ نوزدهم را تصور کرد.
۷۲ بازی لیگ شدنی، ۴ بازی حذفی نشدنی!
از دیگر موضوعاتی که حسابی ذهن فوتبالدوستان را به خود مشغول کرد این است که تکلیف جام حدفی جذاب امسال چه میشود. جایی که تنها ۴ مسابقه تا مشخص شدن قهرمان آن باقی ماندهاست. با این حال به نظر یا از ذهن مسئولان سازمان لیگ فراموش شده یا قصدی بر برگزاریاش ندارند. مهدی از برنامه فشرده تا ۱۱ مرداد خبر داد و بعید است جای خالیای برای رقابتهای حذفی در نظر گرفتهباشد. اینکه چه طور سازمان لیگ خود را ملزم به اتمام لیگ با ۷۲ بازی میداند و اجباری در خصوص جام حذفی حس نمیکند سوالی است که شاید بهتر است پاسخ مناسبی برایاش داشته باشند.
بیخیال سهمیه شدهاند؛ از سر منفعت حرف میزنند؟
سهیل مهدی در یکی از آخرین مصاحبههایش به تیمهای مخالف برگزاری لیگ و گفتههایشان طعنه زد و گفت که از سر منفعت طلبی و جایگاهشان پر جدول این چنین حرف میزنند و دغدغه سلامتی مردم را ندارند. در اینکه سپاهانیها به دنبال حفظ لقب پرافتخارترین تیم لیگ برتر و استقلال و تراکتور به دنبال رد یک ناکامی دیگر هستد شکی نیست اما همان طور که میدانید ۱۵ تیم مخالف ادامه لیگ هستند. یعنی حتی آنها که با تعطیلی لیگ شانس سهمیه آسیایی را از دست میدهند. مثل شهر خودرو که تنها یک امتیاز با استقلال رده چهارمی اختلاف دارد! آیا منفعت برای موضع شهرخودروییها، فولادیها و نفتیها که شانس آسیایی شدنشان وابسته به تداوم لیگ است نیز واژه درستی است؟
به گزارش ایمنا، با تمام این توصیفها تصمیم سازمان لیگ در مقطع کنونی چندان از روی سلامت گزینی به نظر نمیرسد. سازمان لیگ با برگزاری لیگ از یک طرف صدای هواداران سپاهان، استقلال و تراکتور با اهدا نکردن جام بدون اتمام لیگ به پرسپولیس میخواباند و از سوی دیگر، دست پرسپولیس را از جامی که بسیار به آن نزدیک است کوتاه نمیکند. بهترین عبارت برای این تصمیم سازمان لیگ، پاک کردن صورت مسئله است. جایی که سازمان لیگ برای خودش کمترین مسئولیت را قائل شده و برای به دست آوردن دل هوادران تیمهای مختلف، هم خدا را میخواهد هم خرما!
بیتوجه به آنکه "سلامت" رکن اصلی این روزهای جامعه نه تنها ایران، بلکه بشریت است و تنها به هدف راضی کردن رنگهای مختلف که به هیچ وجه جایی میان دغدغههای فعلی پیدا نمیکند.
در واقع مهم نیست که تصمیم چه میشود، جام اهدا میشود یا اهدا نمیشود، هرچه باشد قهرمانیها زود فراموش میشوند، اما تهدید سلامتی یک انسان کام شرین فوتبال را به راحتی تلختر از آنچه بتوان تصورش را کرد، میکند.
نظر شما