پیامدهای مثبت برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت فرزندان کدام است؟

فائزه تقی‌پور در گفت وگو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به تبدیل شدن اوقات فراغت در جامعه مدرن امروز به یک پدیده اجتماعی و فرهنگی، اظهار کرد: اوقات فراغت معمولا زمان‌های مناسبی است که فرد تکلیفی که قبلا موظف به انجام آن بوده است را این زمان‌ها ندارد.

وی با بیان اینکه اوقات فراغت در اختیار خود فرد است تا با میل و انگیزه شخصی زمان آن را پر کند، افزود: در عمل اوقات فراغت برای اشخاص بدون مسئولیت نیست و بیشتر برای کسانی است که نسبت به سرنوشت زندگی خود حساس و مسئولیت‌پذیر هستند.

این عضوهئیت علمی دانشگاه تصریح کرد: اشخاص مسئولیت‌پذیر در ساعات روزانه، هفتگی، فصلی و سالیانه زمان‌هایی را برای اوقات فراغت خود دارند و در فصل تابستان با مدیریت بیشتر نسبت برای گذراندن آن برنامه‌ریزی می‌کنند.

فرآیند جامعه‌پذیری با پر کردن اوقات فراغت انجام می‌شود

وی با تاکید بر اینکه اوقات فراغت سه رویکرد اصلی دارد، گفت: رویکرد جامعه‌شناختی، اخلاقی و روانشناسی برای اوقات فراغت وجود دارد و در رویکرد جامعه‌شناختی معمولا والدین در برنامه‌ریزی برای این اوقات  به دنبال اجتماعی شدن بیشتر فرزند هستند.

تقی‌پور با بیان اینکه در این رویکرد از طریق پر کردن زمان و ارتباط با جامعه فرایند جامعه‌پذیری که بر عهده خانواده است به فرزندان منتقل می‌شود، خاطرنشان کرد: باید ارزش‌های اجتماعی، هنجارها، عادت‌ها، نگرش‌ها و موارد مورد نیاز کنونی جامعه مورد توجه قرار گیرد و فرزند بتواند خود را با این موارد همگام کند.

وی با اشاره به اینکه در رویکرد روانشناختی اوقات فراغت، بیشتر به سمت میل و رضایت درونی افراد توجه می‌شود، افزود: باید والدین با در نظر گرفتن رغبت، توانمندی و رضایت درونی فرزندان نسبت به اوقات فراغت آنها برنامه‌ریزی داشته باشند.

این عضوهئیت علمی دانشگاه تاکید کرد: با توجه به رویکرد روانشناختی، بازی فرزندان با هم سن و سالان خود یکی از بهترین راه‌های پر کردن اوقات فراغتشان است و در همین بازی‌ها آنها علاوه بر پاسخ به نیاز درونی و جامعه‌پذیری بخشی از کارهای جمعی و گروهی، مشارکت، نظم و رعایت حقوق دیگران را از همبازی‌های خود یاد می‌گیرند.

وی با اعتقاد بر اینکه که در رویکرد اخلاقی فرد احساس شادی و لذت را تجربه کرده و باید در بخش تعلیم و تربیت اوقات فراغت را در فرایند تربیت قرار دهیم، اظهار کرد: بخش عمده‌ای از فرایند اخلاقی در بخش پرورش و تربیت اتفاق می‌افتد که خانواده در نحوه پر کردن اوقات فراغت و مدیریت آن باید سنجیده و دقیق برنامه‌ریزی کنند.

پرکردن اوقات فراغت فرزندان با موضوعات مفید از تجربه‌های آسیب‌زا جلوگیری می‌کند

تقی‌پور؛ یادگیری مهارت در زمان اوقات فراغت را برای کودکان و نوجوانان لذت‌بخش دانست و افزود: توجه به رغبت و میل درونی در برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت حائز اهمیت است همچنین باید برنامه‌ریزی خانواده‌ها برای فراغت فرزندان با توجه سن، جنس، علاقمندی، توانمندی، هوش و آرزوهای آنها باشد.

وی با تاکید بر اینکه فراغت فعال بدان معناست که فرزندان در کنار همه برنامه‌های تحصیلی در طول سال و ایام تابستان برنامه فراغت گونه‌ دیگری هم داشته باشند، گفت: پر کردن اوقات فراغت فقط با ثبت‌نام در کلاس‌ها نیست و برخی نوجوانان دوست دارند با استفاده از یک برنامه مفید ارتباطی، صله‌رحم و ارتباط با اقوام، خواندن کتاب، گوش دادن موسیقی، نقاشی کردن، صنایع دستی و مشارکت در گفت وگوهای صمیمانه برای فراغتشان برنامه‌ریزی کنند.

این عضو هئیت علمی دانشگاه بیان کرد: ضروری است خانواده‌ها زمان‌های خالی فراغت فرزندان را با موضوعات مفید پر کنند تا دچار تجربه‌های آسیب‌پذیر برای پرکردن اوقات فراغت نشوند همچنین تنوع این برنامه‌ها باید با علاقمندی‌های فردی کودکان و نوجوانان همخوان و همگام باشد تا آنها زود خسته نشوند و در برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت به نقطه ایده‌آل دست پیدا کنند.

وی با اشاره به اهمیت در نظر گرفتن پیامدهای مثبت برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت فرزندان، اظهار کرد: افزایش قدرت انتخاب صحیح و مناسب فرزندان ارزیابی خود در زمان اوقات فراغت، شناسایی بخشی از توانمندی‌ها، هوش، علایق و اعتقادات خود و برقراری ارتباط اجتماعی منطقی با دیگران از این پیامدهاست که منجر به کاهش خستگی‌های روانی و جسمی فرزندان شود.