کیپ تاون و مقابله با غول بی‌آبی

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، آفریقای جنوبی کشوری دچار بحران آب که منابع آبی آن ارزشی بیش از طلا برایش دارند، نیاز دارد که چه در زمان بحران و چه در زمان بارش، همواره در مصرف آب خود صرفه‌جویی کند. کیپ تاون یکی از سه پایتخت‌ ایالتی این کشور دارای آب و هوای مدیترانه‌ای با تابستان‌های گرم و خشک و بارش‌های زمستانی است. این شهر در کیپ غربی واقع شده که تأمین آب آن به کمک شش سد بزرگ اصلی، خطوط لوله‌کشی، تونل‌ها، شبکه‌های توزیع و تعدادی سد جزئی انجام می‌گیرد که برخی از آن‌ها در کیپ تاون قرار دارند.

حجم آب ذخیره شده در این سدها از سال ۲۰۱۳ نامحسوس کاهش یافته است. این امر در پی کاهش بارش‌های سه سال اخیر وضعیت آب کیپ تاون را بحرانی کرده است؛ به گونه‌ای که فاصله سال‌های ۲۰۱۵-۲۰۱۷ در طول بیش از ۸۰ سال، خشک‌ترین دوره سه ساله این شهر به حساب می‌آید. کیپ تاون در سال ۲۰۱۷ نیز خشک‌ترین منطقه دنیا شناخته شد که این رویداد تنها یک بار در هر ۴۰۰ سال رخ می‌دهد. خوشبختانه این کشور، برای تقویت توانایی عرضه آب خود خصوصا در زمان خشکسالی سه گزینه عمده پیش رو دارد: وجود آبخوان‌های بزرگ، نمک‌زدایی آب شور و بازیافت آب.

آبخوان‌ها

اولین گزینه‌ای که برای مقابله با خشکسالی در اختیار کیپ تاون قرار دارد، وجود آبخوان‌های بزرگ کیپ فلتز، تیبل مانتین و آتلانتیس در مناطق کیپ فلت و خود شهر است که بنا بر تخمین‌های اولیه به ترتیب می‌توانند در طول روز ۸۰، ۴۰ و ۳۰ مگالیتر آب عرضه کنند. این آب‌ها به طور عمده در تصفیه خانه سنتی آب شهر گندزدایی و تصفیه می‌شوند.

نمک‌زدایی آب دریا

دومین گزینه پیش رو برای کیپ تاون، اقدام نمک‌زدایی آب‌های شور فراوان این شهر است. این فرآیند از فن‌آوری غشایی برای حذف نمک از آب شور و تحویل آب آشامیدنی استفاده می‌کند ولی با توجه به میزان بالای مصرف انرژی، هزینه تمام شده این فرایند بسیار گران است.

 در طول نمک‌زدایی، آب دریا از طریق لوله‌های بزرگ به تصفیه‌خانه‌های آب منتقل شده و در وهله اول از صفحات مشبک بزرگی عبور می‌کند تا قطعات و زباله‌های درشت از آن جدا شود. سپس در مرحله پیش‌تصفیه با استفاده از اولترافیلتراسیون، ذرات کوچکتر موجود در آب گرفته می‌شود. پس از آن به سمت ساختمان اسمز معکوس پمپاژ شده و از طریق غشاهای RO تحت فشاری معادل بیش از ۶۰ بار (المنت) قرار می‌گیرد. این غشاها سبب حذف انواع نمک‌ شده و تنها مولکول‌های آب را از خود عبور می‌دهند. آب خالص نمک‌زدایی شده سپس برای رسیدن به استانداردهای آب آشامیدنی ضدعفونی و شیرین سازی شده و به مخازن ذخیره توزیع آب شهری منتقل می‌شود. نمک‌ها مجددا به دریا بازگردانده می‌شوند.

بازیافت آب مصرفی

سومین گزینه استفاده مستقیم از آب به صورت تزریق مجدد آب بازیافت شده به شبکه آب آشامیدنی شهری پس از عبور از فیلترهای تصفیه کارخانه است. بسیاری از مردم خواستار محدود کردن استفاده از این آب به کشاورزی و صنعت هستند ولی وضعیت آب و حتی برق کنونی و پیش‌بینی‌های آینده در این باره ضرورت استفاده از آن به صورت آب آشامیدنی را بیش از هر زمان دیگری آشکار می‌کند. فاضلاب شهری نیز پس از عبور از فیلترهای غشایی مختلف، به کیفیت موردنیاز برای مصارف خانگی می‌رسد. این راه حل، راهکارهای بسیار مناسب برای مناطق دچار خشکسالی داخلی مانند Gauteng به حساب می‌آید.

کیپ تاون در حال بررسی راهکارهای مناسب برای تعدیل هزینه‌های شیرین‌سازی آب و فراهم آوری آب آشامیدنی بیشتر است. در حال حاضر این شهر دارای چهار تصفیه خانه در حال احداث با ظرفیت شیرین‌سازی دو تا هفت مگالیتر آب در روز، دو پروژه آب‌های زیرزمینی و یک کارخانه بازیافت آب است. بسیاری از شرکت‌های تأمین نوشیدنی، شرکت بیمه و نیز گروهی از بیمارستان‌های خصوصی کیپ تاون از این پروژه‌ها حمایت می‌کنند و در آن نیز مشارکت دارند. ولی این پروژه‌های کوچک که به مدت دو سال اجاره‌ شده‌اند برای کیپ تاون چندان مقرون به صرفه نیست و بهترین گزینه برای این شهر احداث یک کارخانه دائمی با ظرفیت ۱۵۰ تا ۲۰۰ مگالیتر است که امکان فراهم آوردن میزان آب بیشتری را برای شهر تضمین می‌کند.

ترجمه از: مریم زمانی، خبرنگار ایمنا