به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان دهاقان، کشش قلم نی بر گرده کاغذ، صریر موسیقیایی آهنگین به وجود می‌آورد که خلوت اهل معنا را به جان کلام و سخن اولیای دین پیوند می زند، گرچه این موسیقی در هنر بیان کننده حالات و عناصر زیبا شناسی و تمایز تاثیرات گونه های مختلف آن است که بدون درک آن تحول و گسترش اصالت و زیبایی در نوای ایرانی میسر نیست.
خوشنویسی اصیل ترین و ناب ترین هنر خاص ایرانیان است و نماینگر روح بلند مردمان این مرز و بوم بوده که برخاسته از ذوق و روح عارفانه اندیشه ایرانی است. همچنین موسیقی آن ساکت حروف است که تنها با جذبه حق و عشق حاصل می شود.
آوازه هنر خوشنویسی در دهاقان نیز همچون بسیاری از شهرهای این دیار از دیرباز در آفاق پیچیده و این شهر به خود می بالد که هنرمندان خوشنامی دارد که مایه سربلندی و افتخار بوده و هستند.
دهاقان در زمان ناصر الدین شاه توانست در اوج قرار بگیرد و رشد خوبی در عرصه هنر داشته باشد چنان که "ملاعبدالرحیم دهاقانی" که از درباریان ناصرالدین شاه بود با نشان داده هنرش به شاه مورد توجه قرار گرفت و با قلم خوشش توانست به برگزاری کلاس‌های خوشنویسی بپردازد و هنرمندان زیادی را در دامان خود پرورش داد و البته در آن دوره رونق خوبی به خوشنویسی داد.
البته کم نیستند هنرمندانی که در این عرصه قلم خود را به رخ اهل هنر کشیده اند، "جعفر محمد زمانی" از دسته هنرمندان با ذوقی است که سال ها قلمش را بر صفحه بی جان کاغذ جولان می دهد و جان دو باره ای در کالبد روح هنر می دمد. وی در سال ۱۳۴۹ در دهاقان چشم به جهان گشود و با این تفسیر که "هنر آفرینی زمینیان را به افلاک می رساند"، آوازه ای از دهاقان را بار دیگر به ایرانیان معرفی کرد.
به راستی که هنر زاییده جوهره آدمی است، این خوشنویس از نوادگان "محمد زمان" از خوشنویسان معاصر دهاقان است و از سال۱۳۷۵ شمسی هنر خوشنویسی را در انجمن خوشنویسان شهرستان شهرضا فرا گرفته و پس از بهره مندی از کلاس های "استاد محمد علی جعفری" در رشته های خط نستعلیق و شکسته، سال ۸۰ فارغ‌التحصیل می شود.
محمد زمانی دو سال در کلاس های فوق ممتاز "استاد امیر احمد فلسفی" در تهران نیز بهره مند شده و خود را قدردان دیگر استادان خوشنویس کشور همچون "استاد محمد مرادی" و "استاد مجید هدایتی" می داند و بعد از موفقیت در آزمون‌های مختلف به درجه فوق ممتازی خط نستعلیق دست می‌یابد.
وی که از سال ۸۰ تاکنون مدرس انجمن خوشنویسان است، تاکنون یک نمایشگاه در شهرضا، دو نمایشگاه در اصفهان و چهار نمایشگاه در دهاقان برگزار کرده است.
کتابت صفحه خطبه غدیر توسط خوشنویسان دهاقانی
جعفر محمد زمانی موفق به کتابت صفحه خطبه غدیر شد که جزو شاهکارهای این هنرمند دهاقانی است، این کار به همراه خوشنویسان شهرستان شهرضا صورت گرفت و به مرحله چاپ هم رسید البته این موضوع از چشم بزرگ مردانی همچون آیت الله جوادی آملی دور نمانده و مورد تقدیر شخص ایشان قرار گرفت.
وی که در هنر نقاشی خط هم دستی برآتش دارد، رنگ آمیزی کاغذ نیز انجام می دهد و به مبانی هنرهای تجسمی هم آشنا است، محمد زمانی نخستین موسسه آموزشگاه آزاد هنری را در سال ۹۲ با مجوز اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان راه اندازی کرد.
با همت بلندی که داشت در سال۱۳۷۷ شمسی کلاس خوشنویسی در دهاقان برگزار شد البته تا به امروز نیز مورد استقبال بسیاری از هنر دوستان قرار گرفته است.
محمد زمانی هر روز سعی می کرد در کارنامه کاری خود حرفی برای گفتن داشته باشد وی با تاسیس انجمن خوشنویسان در شهرستان دهاقان در سال ۱۳۹۵ شعبه ای از انجمن خوشنویسان ایران گرفت، البته این اقدام به همین سادگی هم نبود و شرایط سختی همچون وجود پنج خوشنویس ممتاز داشت که با فراهم کردن تمامی این شرایط توانست در این زمینه نیز خوش بدرخشد و امروز با استقبال هنرمندان زیادی روبه رو شده و پیشرفت بسیار زیادی نسبت به دیگر انجمن ها داشته و دارد.
تلاش سال‌های زیاد این هنرمند برای هنر خوشنویسی در شهرستان دهقان بی ثمر نمانده و امروز این دیار شاهد فعالیت دو استاد خوشنویسی و پرورش ۶۰ هنرجو در این عرصه است.
خوشبختانه با استقبال هنرمندان از این پس، نام نیک مردان دهاقانی با قلم خوش نویس نقش می بندد تا برای همیشه در تاریخ این شهرستان ثبت شود و افتخار آفرینان این خطه جاوید بمانند.
مشکلات پیش‌روی هنرمندان
اما نبود مکان برای برگزاری کلاس‌های خوشنویسی و پرورش هنرمندان علاقمند به این هنر زیبا، خود از مشکلاتی است که هیچ قدمی از سوی مسئولان برداشته نمی‌شود و نگاهشان به تنها نگارخانه‌ای است که باید کلاس‌های آموزش هنری دیگر هم به طور همزمان در آن دایر شود.
تداخل همزمانی کلاس موسیقی و خوشنویسی، برگزاری انجمن ادبی و رفت و آمد مکرر هنرآموزان فضای ساکت کلاس خوشنویسی را خطشه‌دار می‌کند و آرامش و تمرکز را از بین می‌برد.
خوشنویسان علاوه بر اینکه مکان مناسبی برای آموزش ندارند، فضایی هم برای نمایش آثارشان در هیچ نقطه شهرستان وجود ندارد و تنها از راهرو همین نگارخانه برای نصب چند تابلو استفاده می‌کنند و چون آثار نقاشی و هنرهای دیگر همچون مینیاتور و قلم زنی نیز باید در آن راهرو به نمایش گذاشته شود در واقع آنطور که باید دیده شود، مورد استقبال قرار نمی‌گیرد.
خانه فرهنگ و هنر هم که در دوراهی کشمکش ادارات قرار گرفته تا به برگزاری چند نمایشگاه بپردازد، فرصتی به خوشنویسان نمی‌دهد تا آنها هم از این فضا استفاده کنند و در واقع دست این هنرمندان از همه جا کوتاه مانده است.
نظر شما