به گزارش ایمنا و به نقل از پایگاه اطلاع رسانی آیت‌الله مظاهری، این مرجع عالیقدر در درس اخلاق خود با عنوان شرح چهل حدیث، در قالب تفسیر «حدیث بیست و هفتم: محبّت اهل‌بیت(ع) و عمل صالح، رهاورد رستگاری»، گفت: معمولاً یک غرور کاذب در بین گروهی از شیعیان هست که بر اساس آن تصوّر می‌کنند به صرف عقیده به تشیّع و با محبّت و اظهار ارادتی که به اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» دارند، حتماً بهشتی می‌شوند و خود را از عمل صالح بی‌نیاز می‌پندارند.
وی افزود: این غرور، از سخنان نسنجیدۀ بعضی از روحانیون، اهل منبر یا مداح‌ها نشأت گرفته است؛ کسانی که به مستمعین خود امید واهی می‌دهند و می‌گویند: صرف محبّت اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» و عزاداری برای ایشان، انسان بهشتی می‌شود، هرچند عمل دیگری در کارنامۀ اعمال خویش نداشته باشد.
این مرجع تقلید تأکید کرد: نتیجۀ این سخن، آن است که برخی افراد غافل، از یک سو می‌گویند: همه غرق گناهیم و یک حسین داریم و از سوی دیگر، نماز نمی‌خوانند یا حقّ مردم را به‌خوبی ادا نمی‌کنند.
آیت الله مظاهری خاطر نشان کرد: باید توجه شود که ما به شفاعت و دستگیری امام حسین«سلام‌الله‌علیه» امید فراوان داریم، امّا امید به رستگاری بدون توبه و بازگشت به سوی خدا و عمل به دستورات دینی، فکری احمقانه است. نظیر کشاورزی که بذر نکارد و امید به برداشت محصولات عالی داشته باشد.
نظر شما