به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، میگرن خاموش درواقع نشانه آغازین میگرن (prodrome phase) است، به گونه‌ای که یک‌چهارم مبتلایان به میگرن قبل از شروع این بیماری، میگرن خاموش را تجربه می‌کنند. تمام علائم میگرن معمولی به غیر از درد شامل نشانه‌های این بیماری می شود. علائم جسمی میگرن خاموش شامل اسهال، حالت تهوع، کاهش اشتها، تشنگی، تکرر ادرار و خستگی بوده و علائم روحی آن کج‌خلقی، پریشانی و سرخوشی است.
علت دقیق میگرن ناشناخته است، اما عوامل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی را در ابتلا به آن ایفا می‌کنند. بیماری میگرن ممکن است به علت فعالیت غیر طبیعی مغز رخ دهد که بر اعصاب و عروق خونی اثر می‌گذارد. همچنین تغییرات مواد شیمیایی موجود در مغز مانند "سروتونین" نیز ممکن است عامل مهمی در ابتلا به میگرن باشد.
عواملی که در شروع حمله میگرن نقش دارند شامل مصرف غذاهای خاص، مصرف کافئین و الکل، تغییر عادات خواب، تغییرات آب و هوایی و یا فشار جوی (barometric pressure)، نوسانات هورمون استروژن در زنان، انجام فعالیت‌های فیزیکی شدید، محرک‌های حسی مانند چراغ‌های روشن، صداهای بلند و بوی قوی، استرس، استفاده از برخی داروها مانند داروهای ضد بارداری خوراکی و ...است.
فاکتورهای خطرآفرین برای ابتلا به انواع میگرن شامل موارد زیر است:
جنسیت
به گفته سازمان جهانی بهداشت، احتمال ابتلا به میگرن در زنان، سه برابر مردان است که علت این موضوع نوسانات هورمون‌های زنانه می‌باشد. خطر ابتلا به میگرن در دوران بارداری، قاعدگی و یائسگی افزایش می‌یابد.
سن
خطر ابتلا به میگرن در افراد بالای ۳۵ سال بیشتر است، اما این حملات می‌توانند افراد جوانتر را نیز تحت تاثیر قرار دهد. حملات میگرنی معمولا هنگامی رخ می‌دهد که افراد در دهه سوم زندگی خود به سر می‌برند، اما شدت و فراوانی حملات معمولا با افزایش سن، کاهش پیدا می‌کند.
سابقه خانوادگی
چنانچه یکی از اعضای نزدیک خانواده، میگرن را تجربه کند، احتمال زیادی وجود دارد تا دیگر افراد خانواده نیز به این بیماری مبتلا شوند.
تشخیص بیماری
پزشک می‌تواند میگرن خاموش را با توجه به علائم و سابقه پزشکی افراد تشخیص دهد. همچنین ممکن است یک آزمایش فیزیکی و عصبی برای پی بردن به بیماری انجام گیرد. در صورتی که علائم بیماری شدید و یا غیر معمول باشد، ممکن است پزشک، آزمایش‌های دیگری مانند آزمایش خون، تست تصویربرداری مانند سی تی اسکن و اسکن MRI را انجام دهد.
نظر شما