به گزارش خبرنگار ایمنا، در پنجاه و چهارمین برنامه کافه نقد در فرهنگسرای تخصصی رسانه اصفهان، به تماشای فیلم "پُست" نشستیم. اثری فاخر و شاهکار به کارگردانی "استیون اسپیلبرگ" که به واقع هر اثری که از وی بر پرده سینما نقش می‌بندد، اثری شایسته تقدیر است. داستان این فیلم که به عنوان یک درام خبرنگاری شهرت دارد درباره تردیدهای فردی با نام "کاترین گراهام" است بر سر این است که آیا باید بخش‌هایی از اسناد پنتاگون را منتشر کند یا خیر، اسنادی باارزش مربوط به جنگ ویتنام که توسط یک تحلیل‌گر نظامی مورد سرقت و کپی قرار گرفته بود. مهم‌ترین نکته ای که این اسناد فاش می‌کردند این بود که "جان کندی" و "رابرت مک نامارا" وزیر دفاع، در همان سال ۱۹۶۵ متوجه شده بودند که شکست در جنگ ویتنام قطعی است، با این حال هم چنان سربازان آمریکایی را به جبهه نبرد می‌فرستادند.
فیلم "پُست" نامزد شش جایزه در جوایز گلدن کلوب سال ۲۰۱۸ به کارگردانی "استیون اسپیلبرگ" در کافه نقد فرهنگسرای تخصصی رسانه اصفهان با حضور "پژمان نظرزاده" نقد و بررسی شد.
پژمان نظرزاده منتقد سینما در مورد این فیلم می‌گوید: فیلم هایی از این دست عموما دیالوگ محور هستند و اکشن در آن اتفاق نمی افتد که شاید برای مخاطب خسته کننده باشد؛ این فیلم در مورد اسناد ویتنام است که "آقای مک نامارا"(وزیر دفاع آمریکا) آگاهانه اطلاعاتی را در مورد اینکه آمریکایی‌ها نمی‌توانند پیروز شوند، منتشر نمی‌کند و آشکار نکردن اطلاعاتی که می دانید، در آمریکا جرم محسوب می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: در آغاز فیلم، خبرنگار از "مک نامارا" می‌پرسد که واقعیت چیست! و زمانی که از هواپیما پیاده می‌شود، در مقابل دوربین خبرنگاران شروع به دروغ گفتن می‌کند، که در ابتدای فیلم کارگردان تکلیف خود را با این شخصیت به طور واضح مشخص می کند؛ در مقابل لحظه‌ای را به یاد بیاورید که "خانم گراهام" با بازی "مریل استریپ" نزد "رابرت مک نامارا" با بازی "بروس گرینوود" می‌رود و می‌گوید که پسر من در ویتنام می‌جنگید چطور به خودت اجازه دادی و دوباره شروع می‌کند به گفتن حرفهای بی‌ربط که گفت می‌خواستیم دومینو اتفاق نیافتد.
نظرزاده می‌گوید: "مک نامارا" وزیر دفاع آمریکا که طولانی‌ترین وزارت دفاع را در آمریکا داشته است و بعد از برکناری به دلیل این رسوایی، رییس بانک جهانی می‌شود و مهم‌ترین نقش ایشان در ادامه دادن جنگ ویتنام به دلیل پنهان کردن اطلاعات کلی در مورد جنگ و آسیب زدن به بدنه حزب جمهوری‌خواه است.
شخصیت گم شده در نظام مردسالاری
نظرزاده ادامه می‌دهد: این فیلم به داستان "خانم کاترین گراهام" اشاره دارد که در نظام مردسالاری پنهان مانده است و اینجا برای اولین‌بار به نقش مهم و اصلی او در تاریخ آمریکا با تصمیم نهاییش برای چاپ دو ماجرای مهم در مطبوعات، می پردازد.
وی می‌گوید: باید خاطر نشان کرد که شخصیت مهم فیلم، خانم گراهام و تغییرات این خانم است. او زنی است که در وهله اول یک زن خانه داری بود که در حوزه روزنامه و خبر فعالیتی نداشت و اداره روزنامه واشنگتن پست که یک میراث پدری است را از دهه ۷۰ بر حسب اتفاق به عهده می گیرد. وی هم‌چنین موفق به دریافت جایزه آزادی بیان شد. در فیلم با اینکه خانم گراهام شخصیت اصلی فیلم است ولی ویژگی‌های یک قهرمان را ندارد و دچار تردید می‌شود زیرا در سطح رئالیستی اتفاق می‌افتد. خانم کاترین به آزادی بیان معتقد است و در دیالوگ پایانی فیلم می‌گوید"شوهرم همیشه می‌گفت روزنامه چرک نویس تاریخ است."
خبرنگار، تحلیل‌گر نیست
این منتقد سینما معتقد است: در این فیلم با کار اصلی کلاسیک روزنامه مواجه هستیم و این فیلم به درستی به وظیفه روزنامه نگاری اشاره کرده است، هم‌چنین در فیلم "همه مردان رییس جمهور" نیز اشاره می‌شود که خبرنگار، تحلیل‌گر نیست. خبرنگار کسی است که مانند بازپرس ویژه قتل به دنبال خبر می‌رود و این یک آسیب است که خبرنگاران به دنبال تحلیل هستند نه خبر .
وی می‌گوید: باید خبری بدهید که در فیس بوک و تلگرام نباشد، مطبوعات در دیگر کشورها هنوز این کار را انجام می‌دهند و خبرهای دست اول همچنان در اختیار مطبوعات قرار می‌گیرد و همچنان هم به این رسالت خود ادامه می دهند.
نظرزاده با اشاره به مطبوعات در آمریکا می‌گوید: واشنگتن پست با دو اتفاق مهم به آبروی مطبوعات جهان در دهه ۷۰ میلادی تبدیل می‌شود که یکی در اتفاق جنگ ویتنام و دیگری در ماجرای واتر گیت است که در آخر فیلم دو خبرنگار این روزنامه وارد سازمان جمهوری‌خواهان می‌شوند وتعدادی از آنها را به اصطلاح لو می‌دهند. واشنگتن پست در مقابل نیویورک تایمز به یک روزنامه بزرگ با جهت‌گیری‌های بین‌المللی و تاثیرگذار تبدیل می‌شود که نقش خانم گراهام بسیار در این واقعه مهم است، در واقع اگر این اسناد توسط واشنگتن پست منتشر نمی‌شد، هیچ‌گاه روزنامه در سطحی بین‌المللی شناخته نم‌شد و برای همیشه محلی باقی می‌ماند.
وی در مورد شخصیت "بنجامین. سی. بردلی" با بازی "تام هنکس" در این فیلم می‌گوید: وی به عنوان سردبیر روزنامه واشنگتن پست، به این مشهور بود که در کاخ سفید همه از او می‌ترسیدند و او به دنبال دردسر می‌گردد. بردلی یکی از شمایل مطبوعات در آمریکا بود که اگر پافشاری او نبود روزنامه، آن اسناد را چاپ نمی‌کرد.
نقش اسپیلبرگ در فناوری سینما
نظرزاده در مورد کارگردان فیلم "پست" می‌گوید: "استیون اسپیلبرگ" کارگردان فیلم "پست"، مشهورترین و پولسازترین کارگردان فیلم تمام ادوار سینما است. وی فیلم جدی خود را در دهه ۶۰ می‌سازد و گرایشی دموکراتیک دارد. نقش او در فناوری‌های سینمایی کاملا مشهود است. فیلم پست مانند بسیاری از فیلم‌های دیگر آقای اسپیلبرگ، فروش خیلی خوبی داشته و هر فیلمی که این کارگردان ساخته ظاهرا با سود همراه بوده و ضرر نکرده است. هم‌چنین این کارگردان را باید احیا کنندۀ ژانر در سینما بدانیم که هم ژانرهای مختلف را تجربه کرده است و هم نقشی در زنده‌کردن قواعد ژانر داشته است.
وی می‌گوید: مهم‌ترین تعریف از ژانر را می‌توان برخورد مستقیم مخاطب با اثر هنری عنوان کرد و عنصر تکرار یکی از عناصر اصلی ژانر است که اسپیلبرگ، ژانر این فیلم را در اطلاعات سایت خود در تریلر سیاسی عنوان کرده است.
نظر شما